Ένας Μεξικανός χωρικός ισχυρίστηκε ότι έχτισε μια πυραμίδα στην έρημο υπό τις διαταγές του Herulayka, ενός εξωγήινου από ένα μακρινό μέρος.
Ο Mundo Corona, ένας χωρικός που έψαχνε για απαντήσεις στη λάμψη των αστεριών, έχτισε μια πέτρινη πυραμίδα επειδή ένας εξωγήινος του το ζήτησε:«…Ότι ούτε οι άνεμοι ούτε οι θύελλες το κινούν. Και θα είναι πάντα όρθιο, γιατί όλα τα καλά πηγάζουν από πάνω…».Θυμήθηκα αυτό που έλεγαν οι αρχαιοί, ότι οι ιερείς μιλούσαν με τους θεούς, οπότε σκέφτηκα: «Αυτός είναι ένας Θεός για τον οποίο μιλούσαν» Δεν είμαι Θεός, είμαι άνθρωπος σαν εσένα..
Ο Mundo, ένας ειναι ένας αγρότης, με δέρμα μαυρισμένο από τον ήλιο. Τότε ήταν 33 χρονών, μόλις είχε γίνει πατέρας ενός κοριτσιού και ο εξωγήινος του μίλησε για πολλά πράγματα που δεν μπορούσε να καταλάβει, πηγαίνοντάς τον στο μέρος όπου έπρεπε να γίνει η κατασκευή.Ο ναός θα έχει σχήμα πυραμίδας και θα είναι φτιαγμένος από πέτρα.
- Και πως σε λενε?
Δεν θα σου πω μέχρι να συνειδητοποιήσεις, μέχρι να καταλάβεις. Πολλοί θα σε κοροϊδέψουν, θα σε συκοφαντούν. Θα πουν: 'Ήταν τρελός ή μεθυσμένος, ήταν ένα όραμα αυτού του τρελού ή αυτού του τοξικομανή.' Σου λέω ότι το όνομα ενός ανθρώπου αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα του. Είναι η ουσία που κατοικεί στον άνθρωπο. Μια μέρα θα σου πω το όνομά μου.
- Και από πού έρχεσαι;
Γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ από πού κατάγομαι; Να ανησυχείς για τον εαυτό σου, αλλά θα σου πω. Κατάγομαι από τον αστερισμό του Ωρίωνα, από ένα μέρος που λέγεται Νεφιλίν. Είναι ένα μέρος 20 φορές μεγαλύτερο από τη γη. Έχουμε μεγάλη ομοιότητα με τον άνθρωπο.
Ο Mundo γεννήθηκε σε μια οικογένεια αγροτών, ήξερε κάτι που δεν ήταν από τη γη, ξεκινώντας να χτίζει μια πέτρινη πυραμίδα ύψους επτά μέτρων στην γη του Pozuelos de Arriba, πολύ κοντά στο Monclova, δέκα χιλιόμετρα από την παράκαμψη Carlos Salinas de Gortari, στην πολιτεία Coahuila. Και πολύ, πολύ μακριά από το μέρος από το οποίο προερχόταν το πλάσμα που ζήτησε να κοιτάξει προσεκτικά τα αστέρια .
Οι κάτοικοι του Pozuelos de Arriba είχαν την ευκαιρία να παρατηρήσουν ιπτάμενους μηχανισμούς να επιπλέουν στην έρημο, πάνω από τα βουνά. κρυμμένα στα σύννεφα έτσι είχαν συνηθίσει την παρουσία UFO στην περιοχή. Ένα βράδυ τον Νοέμβριο του 1984, ο Mundo Corona δούλευε στο πηγάδι νούμερο 1 της SIMAS, μιας οργάνωσης που παρέχει νερό στην περιοχή, όπου εργάστηκε για σαράντα χρόνια διαχειριζόμενος αντλίες νερού.
Η νύχτα ήταν από αυτές που αφθονούν στην περιοχή, μονότονη, αποπνικτική. διακόπτεται από κογιότ που ουρλιάζουν και πυγολαμπίδες που αναβοσβήνουν. Άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα, ρώτησε: Ποιος είναι; .
Σκέφτηκε ότι ήταν ένας γείτονας, κάποιος από την πόλη . Ήταν ένας ψηλός άντρας με μάτια στο χρώμα του μελιού και άσπρα μαλλιά, φορούσε χιτώνα δεμένο σε σχοινί και ειχε ξυπόλητα πόδια. Τα πρώτα του λόγια ήταν θλιβερά.
- Ποιος είσαι? Αν σε είχα ξαναδεί, δεν θα σε είχα ξεχάσει ποτέ. Έχεις σώμα αθλητή και το πρόσωπό σου είναι ενός πολύ όμορφου άντρα.
Με ξέχασες τόσο σύντομα; Δεν θυμάσαι πότε γεννήθηκε το κορίτσι σου;
Ο Mundo θυμήθηκε ότι ήταν ο ίδιος άντρας που είχε γνωρίσει σε έναν εφιάλτη, και έτρεξε φοβισμένος όλη τη νύχτα, παρακάμπτοντας πέτρες και αποφεύγοντας τους θάμνους. Εκατό μέτρα πιο πέρα σκέφτηκε γιατί έτρεχε, μήπως ήταν άλλος ένας εφιάλτης; Ένα κακό όνειρο;Έκπληκτος άγγιξε τα χέρια, το πρόσωπο. πόδια. Επανέλαβε: «... Είναι όνειρο και δεν μπορούσα να ξυπνήσω...».
Σου χρωστάω μια χάρη, σε εκείνον τον εφιάλτη μου έκανες μεγάλη χάρη.
Θέλω να φτιάξεις έναν ναό και ο συνολικός του όγκος να είναι 108 μέτρα, θα υπολογίσεις το ύψος και τη βάση του, πρέπει να έχει σχήμα πυραμίδας.
Ο Mundo είπε ότι μεγάλωσε φροντίζοντας αγελάδες και κατσίκες, είχε πάει μέχρι το έκτο έτος του δημοτικού σχολείου. Αυτό που ζητούσε ήταν κάτι αδύνατο γιατί περιελάμβανε μαθηματικούς υπολογισμούς, προγραμματισμό.
"Αυτό που δεν ξέρεις, ρώτα, ακόμα και ο πιο ανίκανος έχει κάτι να σου διδάξει. Ρώτα τον εαυτό σου γιατί κινούνται τα φύλλα των δέντρων. Μια μέρα θα βγάλεις από το γενετικό σου σύστημα μια γνώση που έχεις αποθηκεύσει εδώ και χιλιετίες χρόνια. Θα σου πω λέω ότι είσαι σαν το ίδιο το σύμπαν. Δεν είσαι διαφορετικός. Γνωρίστε τον εαυτό σου, από πού έρχεστε, γιατί είστε εδώ. Το πιο σημαντικό, πού πηγαίνετε." (σημείωση: αυτα ολα ειναι γνωστά στους μύστες και για όσους δεν κατάλαβαν ειναι αυτο που έλεγε ο Πλάτων οτι η γνώση ειναι ανάμνηση ουδεμιά σχέση με τα βιβλία και τα πτυχία ! )
Μέχρι το δεύτερο μισό του 1983, η Mundo Corona είχε περάσει δύσκολες στιγμές επειδή δούλευε τη νύχτα, έπρεπε να αρμέγει τα βοοειδή πριν το φως της ημέρας, φρόντιζε τα παιδιά και η Alma Rosa επρόκειτο να γεννήσει ξανά. Οι ώρες ύπνου ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και άρχισε να βλέπει έναν άντρα να κάθεται πάνω σε ένα σύννεφο και να φωνάζει το όνομά του.
Στις 9 Νοεμβρίου η γυναίκα του είχε πόνους τοκετού. Την πήγε στην Κλινική Κοινωνικής Ασφάλισης και με κάποιο τρόπο τελικά έκανε μια στιγμή παύσης περιμένοντας τη γέννηση την κόρης του. Η υπνηλία τον κυρίευσε αργά στα επείγοντα, έκλεισε τα μάτια του και είδε το δωμάτιο όπου βρισκόταν η γυναίκα του. Δίπλα της, το σώμα ενός ατόμου ντυμένο με μαύρη ρόμπα. Όταν γύρισε το πρόσωπό του ήταν ένα κρανίο, είπε ότι είχε έρθει για τη γυναίκα και το κορίτσι.
Τον παρακάλεσε, γονάτισε για να μην συμβεί αυτό, ζήτησε να είναι αυτός που θα πεθάνει. Το κρανίο απάντησε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, αλλά κάποιος στον επάνω όροφο θα μπορούσε να τον βοηθήσει. Παρατήρησε μια σκάλα που έφτανε μέχρι τα σύννεφα, έτρεξε και έφτασε σε ένα δωμάτιο όπου ήταν ένας άντρας καθισμένος σε μια καρέκλα και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει.
— Γιατί ρωτάς ανοησίες, γιατί δεν συμφωνείς με αυτό που πρέπει να είσαι, πρέπει να ξέρεις ότι αυτά που γράφονται γράφονται για κάποιο λόγο.
Δεξιά του άνοιξε μια πόρτα, βγήκε μια γυναίκα ντυμένη με μπλε χιτώνα, φορούσε ένα σκουφάκι στο κεφάλι της και εξέπεμπε ένα εκτυφλωτικό φως. Εκείνη είπε: «Κύριε, συγχώρεσέ τον». — Λοιπόν, ας είναι, αλλά μην ξεχάσεις να μην ξανα ζητήσεις πάλι ανοησίες. Πήγαινε με τη γυναίκα σου, η γυναίκα σου θα κάνει κορίτσι και θα την ονομάσεις Άγκλαελ. Και η νονά της θα είναι ο θάνατος.
Όταν ξύπνησε, διαπίστωσε ότι ήταν αναίσθητος για αρκετές ώρες. Και στη 01:30 τα ξημερώματα γεννήθηκε η Μαρία Αγλαήλ.
Πολλοί είδαν ιπτάμενες συσκευές στον ουρανό, λίγοι πίστεψαν στην ύπαρξη μιας οπτασίας από άλλο γαλαξία που απαιτούσε την κατασκευή για κάτι που δεν γνώριζαν καν στη βόρεια έρημο.
Συχνά ρωτούσαν πώς ονομαζόταν η οπτασία, ποιος ήταν αυτός που μίλησε για το σύμπαν και τα αστέρια του. Σε μια από τις πολλές επισκέψεις, ο εξωγήινος άρπαξε μια πέτρα από το έδαφος, με τα δάχτυλά του σχεδίασε ένα σχήμα παρόμοιο με ένα φίδι και ζήτησε να αποκρυπτογραφήσει τα ίχνη του. Μέχρι να καταλάβει, θα ήξερε το όνομά του. Ο Mundo έδειξε την πέτρα μόνο σε όποιον ζητούσε περισσότερες λεπτομέρειες.
«Δεν χρειάζεται πια να μου πεις το όνομά σου. «Ξέρω ότι ξέρεις ήδη ποιος είμαι, οι σύντροφοί μου με λένε Herulayka: αυτός που αγαπά την ελεύθερια, αυτός που αγαπά την ελεύθερια, αυτό είναι το όνομά μου», απάντησε.
Τότε ο Mundo άρχισε να λέει για ένα Herulayca, που ερχόταν από ένα πολύ, πολύ μακρινό μέρος που ονομάζεται Nefilin, που ανήκε στον αστερισμό του Ωρίωνα, ταξίδεψε με ένα πλοίο και ζήτησε ένα ναό σε σχήμα πυραμίδας. Πολλοί έμειναν έκπληκτοι από τις ιστορίες του Mundo και από τα φώτα στον ουρανό που έβλεπαν στο σκοτάδι.
— Ο καθένας με κοίταζε ανάλογα με την κατάσταση συνείδησης στην οποία βρισκόταν, υπήρχαν κάποιοι που μου είπαν: "Όταν είσαι μαζί του δεν μιλάς ισπανικά, μιλάς σε μια άλλη γλώσσα που δεν καταλαβαίνουμε». Δεν ξέρω άλλη γλώσσα αλλά αυτή που καταλαβαίνω ελάχιστα. Μεγάλωσα μεγαλώνοντας κατσίκες και αγελάδες. «Όχι, κάνουν λάθος», τους είπα.
Ήταν έντεκα το βράδυ το καλοκαίρι του 1988. Μια ομάδα οκτώ φίλων, οι περισσότεροι μαθητές από το γυμνάσιο Justo Sierra, στη Monclova, άκουγαν τις ιστορίες του Mundo. Υπήρχε μόνο το φως του φεγγαριού και ο θόρυβος των κλαδιών στον άνεμο. Αυτό που φαινόταν σαν σιωπή διακόπηκε από μια καθαρή, μελωδική φωνή που έσμιξε με τον αέρα...Και τους προειδοποίησε «Είστε προνομιούχοι γιατί πρόκειται να δείτε αυτό που κανείς δεν έχει δει» .
Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, εκεί που είναι τώρα χτισμένη η πυραμίδα υπήρχε ένα ραβδί κολλημένο στη συμπαγή γη. Στην κορυφή μιας θέσης ήταν ένας άνδρας κρεμασμένος στον αέρα. Ακουγόταν σαν ένα σμήνος θυμωμένων μελισσών. — Ο Εξωγήινος ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, με μακριά μαλλιά, γένια, χιτώνα και σπαθί. Το σκάφος του ήταν κρυμμένο πίσω από τα σύννεφα.
— Ήμασταν 18 χρονών τοτε όταν είδαμε UFO εκεί. Αρχίσαμε να μιλάμε με τον Mundo, γίναμε φίλοι. Πήγαμε Τρίτη και Σάββατο για τρία χρόνια. Μας μίλησε για όσα του είπε ο Herulayka. Ο Mundo έλεγε ότι οι άνθρωποι είναι κακοί από τη φύση τους.
Στην ομάδα υπήρχε ένα αγόρι που δεν πίστευε στο Mundo, μάλλον πίστευε μόνο σε αυτό που έβλεπαν τα μάτια του. Εκείνο το βράδυ έμεινε άναυδος. Η ζωή του άλλαξε, έγινε μελαγχολικός. — Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είχαμε προβλήματα στο σχολείο, με τους γονείς μας. Ήταν κάτι που ήταν πέρα από το μυαλό μας. Κάποιοι ήταν αναστατωμένοι. Όποτε το συζητάμε όταν μαζευόμαστε, αναστατώνονται, κάποιοι πίνουν αλκοόλ για να ξεχάσουν αυτές τις λεπτομέρειες.
Τι του έλεγε εξωγήινος ανθρωπινής μορφής και οχι απο άλλους :
«Μην απελπίζεσαι γιατί αν μια μέρα βρεθείς μόνος, θυμήσου το εξής: είσαι σαν το ίδιο το διαμάντι που σκορπίζει το φως της γνώσης. Αυτό που θέλουμε είναι να συνειδητοποιήσουν το τρομερό πράγμα που κάνουν σε αυτό το μέρος που λέγεται γη, και ότι πρέπει να νοιάζονται σαν κόρη οφθαλμού γιατί τους δίνει αυτό που χρειάζονται για να ζήσουν. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι είναι ένα αντίγραφο της γης και ολόκληρου του σύμπαντος, αυτό που σας είπα, πείτε στους άλλους Είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο άνθρωπος ότι παίρνει το λάθος δρόμο και παίρνουν τη γνώση για να δημιουργήσουν όπλα».
Η Herulayka πήρε το κεφάλι του Mundo στο χέρι της. Και η Mundo είχε ένα όραμα:
«…Υπήρξε ένας τρομερός πόλεμος που με βασάνιζε. Κάτι είχε ξεφύγει από τον έλεγχο, όλα τα άτομα του είδους, πέτρες, θάλασσα και σκόνη αύξησαν τεράστιες θερμοκρασίες. Αυτό κατέστρεφε τα πάντα στο πέρασμά του, κατέστρεφε τα πάντα. Και είδα πώς το κύμα έκαιγε παιδιά και γυναίκες. Η γη έγινε όπως όταν καίγονται τα βουνά, ολόκληρη η γη καλύφθηκε από καπνό και ήταν μια νύχτα θανάτου: άρχισα να σκέφτομαι: «Γιατί αρχίσαμε να βλέπουμε το χάος που προκαλούσαμε στη γη». Σε εκείνο το σκοτάδι είδα κινούμενα φώτα: ήταν άνδρες και γυναίκες. Άλλοι ήρθαν από ψηλά, κατέβηκαν και τους μίλησαν, μαζεύτηκαν και ήταν ποτάμια από φώτα στο σκοτάδι. Είδα ενα κομμάτι γης που είχε μείνει ανέπαφο: οι άνδρες αναπαρήγαγαν και αναδόμησαν τη γη, που για άλλη μια φορά πήρε τη λαμπρότητα και τον όμορφο σχηματισμό του. »- Γιατί δεν τους συνέβη τίποτα; ρώτησε.
— Γιατί είχαν πλήρη γνώση. Πιστεύετε ότι μπορείτε να κατοικήσετε τα πάντα; Σου λέω ότι αυτός που τα έκανε αυτά, όταν μιλάει φτιάχνει νέα σύμπαντα, κάνε το σωστό. (Σημείωση: Ακριβώς αυτο που λέμε πως μονο οι πνευματικά ανώτεροι θα μείνουν σε τούτο πλανήτη μετα την εκκαθάριση του )
Και ο Mundo είναι σίγουρος ότι σε τρεις περιπτώσεις βρέθηκε στα πρόθυρα του θανάτου λόγω καρκίνου που έχει εισβάλει στο σώμα του και έχει υποβληθεί σε συνεχείς ιατρικούς ελέγχους. — Μερικές φορές, σε καταστάσεις τερματικής συνείδησης, ένιωθα χαρούμενος γιατί έλεγα: «Αυτό που μου είπε ο Herulayka δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα». Δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομερό από την ανοησία του ανθρώπου. (Λαθος κάνει πρέπει να γινει αυτό διοτί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μπει ενα τέλος στο κακό, αφού την τελευταία φορά που πήγε να μπει ενα τέλος χωρις καταστροφή του πλανήτη εκατομμύρια πνευματικά κατώτεροι πήραν το μέρος του κακού και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, 80 χρόνια μετα να υποστηρίζουν με λυσσά το κακό ακριβώς επειδή ειναι ηθικά και πνευματικά κατώτεροι για αυτο και δεν διαθετουν καν την λογική ουτε καν να δουν το κακο,ακομα και στο ίντερνετ βλέπεις ορδές να υποστηρίζουν με λυσσά οχι μονο πηγές του κακού οικειοθελώς αλλα και ότι τους εχει πει το κακό ως αλήθεια )
Φαίνεται ότι ο Mundo πρόκειται να μιλήσει ξανά για τον Herulayka (που τωρα αυτό είναι το όνομα ενός από τα εγγόνια, του γιου της María Aglael), εκείνου που ήρθε από το Nefilin και προσγειώθηκε σε ένα σύννεφο. Αυτός που εμφανίστηκε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι και κοίταξε τη γη με μάτια σαν τις φλόγες του ήλιου, και ζήτησε μια πέτρινη πυραμίδα ύψους επτά μέτρων στην έρημο.Η κόρη λέει: Ο μπαμπάς συνήθιζε να λέει: «Τι λυπηρό που θα πεθάνω γιατί μόλις αρχίζω να καταλαβαίνω τη ζωή».
0 comments
Δημοσίευση σχολίου