Ένας αρχαίος κινεζικός μύθος λέει ότι το φεγγάρι δημιουργήθηκε από έναν υπερανεπτυγμένο ανθρώπινο πολιτισμό

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για το πώς προέκυψαν η Γη, ο Ήλιος και η Σελήνη. Συνήθως είναι αρκετά τυπικές και συνδέονται με τις δραστηριότητες διαφόρων Θεών. Αλλά στο κινεζικό βιβλίο της δυναστείας των Τανγκ (618-907 μ.Χ.) που ονομάζεται Yuyang Zazu, υπάρχει μια αρκετά περίεργη ιστορία για το πώς εμφανίστηκε το φεγγάρι.

«Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Wen Zong (809-840 μ.Χ.), ο Wang Xiucai και ο μικρότερος αδερφός του Zheng Renben πήγαν στο όρος Songshan και χάθηκαν. Ρώτησαν έναν που ξεκουραζόταν στην άκρη του δρόμου για οδηγίες, ρωτώντας από πού ήταν.

Ο άντρας τους απάντησε γελώντας: "Αγαπητοί κύριοι, ξέρετε ότι το φεγγάρι αποτελείται από επτά θησαυρούς; Το φεγγάρι είναι σαν μπάλα, είναι άδειο μέσα του. Η ακτινοβολία του Ήλιου αντανακλάται από την επιφάνειά του, δημιουργήθηκε από 82 χιλιάδες οικογένειες και είμαι από ένας από αυτές».

Μετά έδειξε στους ταξιδιώτες το σωστό μονοπάτι και μετά εξαφανίστηκε από τα μάτια τους».

Έτσι, πριν από περισσότερα από χίλια χρόνια, σε ένα κινεζικό βιβλίο, υπήρχαν ήδη πληροφορίες ότι η ίδια η Σελήνη δεν εκπέμπει φως, αλλά αντανακλά μόνο το φως του ήλιου. Πώς μπορούσαν να το γνωρίζουν σε εκείνους τους αρχαίους χρόνους;

Όχι μόνο σε αυτόν τον μύθο υπάρχουν πληροφορίες ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε τεχνητά. Υπάρχουν επίσης τα λόγια ενός Κινέζου ερημίτη μοναχού που μίλησε για την προηγούμενη ζωή του, που ήταν εκατοντάδες εκατομμύρια (!) χρόνια πριν. Υποτίθεται ότι τότε ο ανθρώπινος πολιτισμός υπήρχε ήδη και ήταν πολύ πιο ανεπτυγμένος από τον σημερινό.

Είπε ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν μεγάλες πόλεις με πολύ ψηλά σπίτια και βρίσκονταν σε όλες τις γωνιές του κόσμου, και γιγάντια πλοία στον αέρα, μεταφέροντας χιλιάδες επιβάτες.

Χάρη στην προηγμένη επιστήμη και τεχνολογία, αυτοί οι άνθρωποι κάποτε άρχισαν να σκέφτονται τη δημιουργία ενός τεχνητού ουράνιου σώματος που θα μπορούσε να φωτίζει τη Γη τη νύχτα. Ταυτόχρονα, το αντικείμενο έπρεπε να λάμπει όχι πολύ έντονα για να μπορούν οι άνθρωποι να κοιμούνται, αλλά ταυτόχρονα, το φως να μπορεί να φωτίζει επαρκώς τα αντικείμενα.

Όταν προβλήθηκε αυτή η φαινομενικά αδιανόητη ιδέα, υποστηρίχθηκε από όλα τα στρώματα της κοινωνίας και στη συνέχεια όλη η ανθρωπότητα κινητοποιήθηκε για να υλοποιήσει την κατασκευή ενός τεράστιου έργου. Σε εκείνη τη ζωή (την προηγούμενη), ο μοναχός εργάστηκε ως μηχανικός και συμμετείχε άμεσα στην κατασκευή του φεγγαριού.

Είπε ότι μέσα στον πυρήνα του φεγγαριού υπάρχουν πολλά ακριβή γρανάζια, μηχανισμοί, εξοπλισμός ισχύος και άλλες συσκευές, και δεν υπάρχει τίποτα στο κενό μεταξύ του πυρήνα και του κελύφους του φεγγαριού. Το εξωτερικό στρώμα είναι ένα προστατευτικό κέλυφος από παχιά μεταλλική πλάκα πάχους πολλών χιλιομέτρων.

Μετά από αρκετά χρόνια συνεχούς εργασίας, η ανθρωπότητα ολοκλήρωσε επιτέλους την κατασκευή του φεγγαριού. Η ορατή επιφάνεια του δορυφόρου ήταν ειδικά ρυθμισμένη ώστε να αντανακλά το φως του ήλιου τη νύχτα και να το στέλνει πίσω στη Γη.

Για να λάμπει συνεχώς η Σελήνη, υπολογίστηκε η ταχύτητα περιστροφής της με τέτοιο τρόπο ώστε η μία πλευρά της να είναι πάντα στραμμένη προς τη Γη. Ήταν αυτή η πλευρά που είχε διαμορφωθεί, η άλλη όχι.

Όλος αυτός ο κόσμος γιόρτασε πανηγυρικά την ημέρα ολοκλήρωσης της κατασκευής. Οι Moon Builders έγιναν η πιο σεβαστή ομάδα ανθρώπων εκείνης της εποχής και δοξάστηκαν για πολύ καιρό.

Ωστόσο, αργότερα αυτή η ανεπτυγμένη κοινωνία έφτασε σε ηθική κατάρρευση. Ως αποτέλεσμα, αυτό οδήγησε σε έλλειψη υλικών πόρων και μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα. Και όταν η Γη υπέφερε πολύ, τα ανθρώπινα σπίτια καταστράφηκαν και όλος ο πολιτισμός τους καταστράφηκε. Τα απομεινάρια της ανθρωπότητας είχαν υποβαθμιστεί σε πλάσματα που μοιάζουν με πιθήκους.Ηθική κατάρρευση?? άρα αρχισαν να γεννιούνται κατώτερα δαιμονικά πνεύματα όπως γίνεται τώρα δηλαδή !

Πολλοί επιστήμονες έχουν επίσης επανειλημμένα σημειώσει ότι η Σελήνη μοιάζει περισσότερο με ένα τεχνητό αντικείμενο παρά με ένα τυχαίο κοσμικό σώμα, τυχαία σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ακολουθεί μια λίστα με μερικές σεληνιακές παραξενιές:

1. Η διάμετρος της Σελήνης είναι ακριβώς το 1/395 της διαμέτρου του Ήλιου, και η απόσταση μεταξύ της Σελήνης και της Γης είναι ακριβώς το 1/395 της απόστασης μεταξύ της Γης και του Ήλιου. Εξαιτίας αυτού, τα μεγέθη του Ήλιου και της Σελήνης φαίνεται οπτικά να είναι τα ίδια από τη γη.Ένα τέτοιο φαινόμενο δεν είναι χαρακτηριστικό για την αστρονομία και προς το παρόν δεν έχει ανακαλυφθεί το δεύτερο τέτοιο φαινόμενο στο παρατηρήσιμο σύμπαν.

2. Το φεγγάρι βλέπει πάντα τη Γη με την ίδια πλευρά. Επιπλέον, η πίσω πλευρά του δορυφόρου είναι πολύ διαφορετική από την ορατή στην ιδιαίτερα ανώμαλη επιφάνειά του. Εάν η Σελήνη είναι ένα φυσικό ουράνιο σώμα στο ηλιακό σύστημα, τότε αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει.

3. Οι τροχιές των φυσικών δορυφόρων των πλανητών είναι συνήθως ελλειπτικές, ενώ η τροχιά της Σελήνης είναι σχεδόν κυκλική (με ακτίνα 380.000 km).

4. Το φεγγάρι είναι πιθανόν κούφιο ή έχει τεράστια κενά. Αυτό έχει αναφερθεί επανειλημμένα από επιστήμονες. Από το 1969, οι ΗΠΑ στέλνουν διαστημόπλοια στον δορυφόρο για επιστημονικές αποστολές. Στην επιφάνεια τοποθετήθηκαν σεισμογράφοι. Ένας από τους καταγεγραμμένους σεληνιακούς σεισμούς διήρκεσε περισσότερο από 55 λεπτά. Οι αδύναμες διακυμάνσεις σταδιακά εξελίχθηκαν σε έντονες. Η μέγιστη ένταση ήταν περίπου 8 λεπτά, μετά το πλάτος σταδιακά εξασθενούσε μέχρι να ηρεμήσουν όλα. Και όλη την ώρα του σεληνιακού σεισμού ακουγόταν κάποιου είδους συνεχόμενο ηχητικό βουητό.

«Το φεγγάρι χτύπησε σαν καμπάνα», είπε ο Clive R. Neal, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Notre Dame στις ΗΠΑ, σε μια έκθεση της NASA το 2006. Επομένως, υποτίθεται ότι μέσα στη Σελήνη υπάρχει ένας κοίλος μεταλλικός φλοιός και ο πυρήνας του καλύπτεται με ένα στρώμα πάχους 16 έως 32 km.