Αυτοί που γεννιούνται πεθαίνουν και ξανα γεννιούνται σε τούτο τον Πλανήτη προφανώς εχουν μπει σιγά σιγά στην εποχή του κακού χωρίς καν να καταλάβουν οτι υπάρχουν σε είδος κόλασης πλέον.
Το σύνδρομο του βραστού βατράχου...
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη βιολογία. Ο βάτραχος, όταν τοποθετηθεί σε νερό που θερμαίνετε σταδιακά, προσπαθεί συνεχώς να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του για να αντεπεξέλθει στην αυξανόμενη θερμοκρασία του νερού. Το νερό αρχίζει να φτάνει στο σημείο βρασμού. Τότε ο βάτραχος, που δεν μπορεί πλέον να προσαρμοστεί, προσπαθεί να βγει έξω από το νερό. Αυτό δεν είναι εφικτό γιατί έχει εξαντλήσει όλη την ενέργεια του για να προσαρμοστεί στη θερμοκρασία του νερού. Ο βάτραχος δεν μπορεί να βγει και εν τέλη βράζει στο νερό. Αυτό που τελικά σκότωσε το βάτραχο δεν είναι το βραστό νερό αλλά η απόφαση του βατράχου να προσπαθήσει προσαρμοστεί με αποτέλεσμα να εξαντλήσει όλη την ενέργεια του.
Έτσι λοιπόν ολοι προσπαθουν να προσαρμοστουν στην εποχη του κακου και να μην αντιδρούν γιατί η μεταβολή γίνεται με αργούς ρυθμούς. Αν οι αλλαγές αυτές γινόντουσαν απότομα η αντίδραση θα ήταν η πρώτη λύση. Αν πετούσαν λοιπόν το βάτραχο κατευθείαν μέσα στο βραστό νερό, τότε αυτός θα πηδούσε κατευθείαν προς τα έξω. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα αντιδρούσαν αμέσως στο κάκο .Το σύνδρομο του βραστού βατράχου μπορεί να επεκταθεί και ως φαινόμενο σε ολόκληρη την κοινωνία,και το χειρότερο? γίνονται και ιδιοι ύπουλοι και μοχθηροί για να προσαρμοστούν στο κακό και χάνουν τελικά το πνεύμα τους ...
Τώρα τι γίνεται στην περίπτωση που κάποιος/κάποια έρθει πρώτη φορά εδώ? τουτέστιν γεννηθεί πρώτη φορά σε τούτο τον πλανήτη? δεν θα βλέπει αμέσως το κακό επειδή δεν το έχει συνηθίσει οπως τα θνητά πνεύματα ? προφανώς και ναι , έτσι μεταξύ πολλών άλλων διαπιστωθεί πως πριν 100 έτη δεν χρειαζόταν να πάρεις άδειες για να κτίσεις σπίτι, έκτιζε ο καθένας και δημιουργούσαν χωριά εκεί που δεν υπήρχαν και μαλιστα διπλά διπλά τα σπίτια χωρις να σφάζονται μεταξύ τους, φυσικά κοιμόντουσαν με ανοιχτές πόρτες , μαλιστα ο καθένας πετούσε μια πετρά και οπού έπεφτε η πετρά έλεγε αυτο ειναι το χωράφι μου και επίσης δεν σφάζονταν μεταξύ τους αυτο δεν γίνεται σημερα επειδή γέμισε ο τόπος μοχθηρά πνεύματα, φυσικά σε κανέναν δεν κανει εντύπωση πως γίνεται η εγκληματικοτητα να πήγε στα ύψη απο δηθεν μορφωμένους με 20 πτυχία και δήθεν πολιτισμένους,μήπως τελικα οι πολιτισμένοι ήσαν αυτοι που δεν είχαν καν κανένα πτυχίο πριν 100 χρόνια αλλα κατείχαν την γνώση εκ γενετής λόγω του του πνεύματος τους? ακόμα και ο Nikola Tesla σηκώθηκε και έφυγε απο κολεγιά τους και δεν πήρε πότε πτυχίο και μιλάμε για εκείνη την εποχη που οι μοχθηροί ήσαν πολύ λιγότεροι σημερα ούτε απο έξω απο τα σχολεία τους δεν θα περνούσε που δαιμονες εμφανιζονται ως καθηγητες ...
Όλα αυτα άλλαξαν σταδιακά όταν το κακό βλέποντας οτι στάλθηκαν ανώτερα πνεύματα εις στην Γη (έτσι προέκυψαν οι εφευρέσεις που άλλαξαν το κόσμο των θνητών πνευμάτων σε μόλις 100 χρόνια ) έστειλε και αυτο μοχθηρά πνεύματα σαν δαίμονες που ξερουν οι θνητοί απο τον χριστιανισμό που επίσης έχουν συνηθίσει να ειναι χριστιανοί (άλλο θέμα αυτό) και έτσι γίνεται πραγματικότητα αυτο που έλεγαν οι "κακοί " στο Vril Society στην Γερμανία του 1930: O Γιαχβέ τους έχει δώσει εντολή να σπείρουν την κόλαση στην Γη, γιαυτό ηταν κακοί επειδή γνώριζαν!
Και φτάσαμε δαίμονες που πολλαπλασιάζονται ραγδαία σαν τα μικρόβια αφού δεν υπάρχει καν η έννοια του γένους , να ελέγχουν και τι θα βάζουμε στο internet λες και το ανακάλυψε η κτηνώδες σατανική φάρα τους το ίντερνετ και άναρχο-σατανιστές να ελέγχουν τι θα βλέπουν οι μάζες στο facebook και στην σέλιδα μας!
Έχετε συνειδητοποιήσει ότι αυτό ειναι σαν να μπαίνουν μέσα στο σπίτι σου και διαλέγουν αυτοι τι θα τρώνε οι καλεσμένοι σου? προφανως οχι αλλα αυτό κάνουν 5 χρόνια τώρα! λες και πηγαμε εμεις στα καναλια τους να τους κανουμε ελεγχο τι θα βάζουν και οτι δεν μας αρεσει να το βαφτίζουμε θεωριες συνομωσιας και fake news ! αυτα μονο σατανικα πνευματα τα κανουν αλλα ειπαμε οι μαζες εχουν συνηθισει το κακο παντου γυρω τους πλεον
Νοστάλγησα μανούλα μου να πάω στο χωριό μας
και βρέθηκα ένα σούρουπο, έξω απ' το φτωχικό μας.
Βλέπω το κλήμα στην αυλή, χλωμό και μαραμένο,
το τζάκι μας χωρίς καπνό και μισογκρεμισμένο.
Η πόρτα τρίζει και βροντά, λές και μ' αναγνωρίζει
κι όλοκληρο το σπιτικό, απ'τη χαρά ραγίζει....
Εδώ ακούγονταν φωνές, γέλια και φασαρία,
τώρα αράχνες κατοικούν, σκόνη και ηρεμία.
Σ' ένα σκαμνάκι κάθισα που μου 'φτιαξες πατέρα,
σαν έργο τέχνης έμοιαζε!... θυμάμαι αυτή τη μέρα.
Με πήρε το παράπονο, άρχισα να δακρύζω
κ' εκεί που το 'παιζα σκληρή, νιώθω ότι λυγίζω!
Νομίζω όλα με κοιτούν, το κάθε τι ρωτάει:
-Αυτοί που ζούσανε εδώ, τώρα που έχουν πάει?
Απάντηση γυρεύουνε μα ποιος να τους την δώσει,
οι αναμνήσεις μαχαιριές που μ' έχουνε σκοτώσει.
Για σένα μάνα με ρωτούν αν θα ξαναγυρίσεις,
σε περιμένει στην αυλή, το κλήμα να ποτίσεις... !!
Χαρά-Χαρίκλεια Βλαχάκη
0 comments
Δημοσίευση σχολίου