Αυτή η υπόθεση είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη, αλλά άγνωστη εκτός Ισπανίας. Ταυτόχρονα, το περιστατικό είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα των αρνητικών συνεπειών της επίδρασης των UFO στο ανθρώπινο σώμα. Στην Ισπανία, αυτή η ιστορία είναι γνωστή ως "Το αγόρι από το Tordesillas" και ερευνήθηκε από τον τοπικό ερευνητη Iker Jimenez.
Συνέβη την 1η Οκτωβρίου 1977 στα περίχωρα της πόλης Tordesillas, επαρχίας Valladolid. Ήταν βράδυ. Μια παρέα παιδιών έπαιζε κρυφτό σε ένα άδειο οικόπεδο κοντά στο δρόμο και δίπλα σε εγκαταλελειμμένα αγροκτήματα.
Κάποια στιγμή, δύο 7χρονα αγόρια ο Martin Rodriguez και ο Fernando Caravelos αποφάσισαν να κρυφτούν καλύτερα και να σκαρφαλώσουν σε έναν ερειπωμένο αχυρώνα χωρίς στέγη. Ο αχυρώνας ηταν πολύ μακριά από το μέρος όπου έπαιζαν τα άλλα παιδιά και τα αγόρια νόμιζαν ότι δεν θα τα βρει κανείς εκεί.
Τα αγόρια γνώριζαν ότι διάφοροι αλήτες κοιμόντουσαν τακτικά σε αυτόν τον αχυρώνα, γι' αυτό αποφάσισαν να ελέγξουν πρώτα αν υπήρχαν άγνωστοι μέσα. Ο Μάρτιν πήρε τον βράχο και τον πέταξε μέσα από το σπασμένο παράθυρο του αχυρώνα, μόνο για να ακούσει ένα δυνατό μεταλλικό κρότο σαν ο βράχος να είχε χτυπήσει κάτι που έμοιαζε με ένα τεράστιο ατσάλινο καζάνι.
Τα αγόρια είχαν σκαρφαλώσει μέσα στον αχυρώνα αρκετές φορές στο παρελθόν και ήξεραν ότι δεν υπήρχε τίποτα εκεί εκτός από μια σπασμένη ζαρντινιέρα. Η περιέργεια τους κέρδισε και τα αγόρια ανέβηκαν μέσα στον αχυρώνα. Εκεί έμειναν έκπληκτοι στη θέα ενός παράξενου μεταλλικού αντικειμένου στη γωνία - είχε σχήμα «τεράστιας σταγόνας» ή αχλαδιού, στεκόταν σε τρία στηρίγματα και φαινόταν να είναι βαμμένο ταυτόχρονα σε «χίλια χρώματα».
Τα αγόρια άρχισαν να επιθεωρούν τη συσκευή. Ήταν ψηλό όσο ο τοίχος του αχυρώνα, δηλαδή σχεδόν 3 μέτρα, πλάτος 2 μέτρα, είχε τρία οριζόντια φινιστρίνια, μέσα στα οποία λαμπύριζε ένα ροζ-γαλάζιο φως, ήταν θολό. Η συσκευή εξέπεμπε ένα χαμηλό βουητό.
Αλλά ήταν πολύ αργά, ο Μάρτιν στάθηκε παγωμένος στη θέση του, σαν παράλυτος, και μια λεπτή κίτρινη δέσμη βγήκε από το κέντρο του αντικειμένου και «τρύπησε» τον Μάρτιν στο στομάχι. Το αγόρι έπιασε το στομάχι του με τα χέρια του, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Ο Φερνάντο έτρεξε από τον αχυρώνα φοβισμένος και άρχισε να καλεί άλλα παιδιά για βοήθεια. Εν τω μεταξύ, ο Μάρτιν βίωνε κάποιο είδος εφιάλτη:
"Ένιωθα ότι κάτι διαπερνούσε το έντερό μου. Κάτι με αγκάλιαζε, δεν με άφηνε να προχωρήσω μπροστά ή πίσω. Ένιωσα ζαλάδα και ένιωσα τις αισθήσεις μου να ξεφεύγουν. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι, μετα βρέθηκα ξαπλωμένος και είδα αυτή τη συσκευή να πετάει με ταχύτητα στον ουρανό", είπε ο Μάρτιν.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Φερνάντο και άλλα παιδιά έτρεξαν στον αχυρώνα. Βρήκαν τον Μάρτιν στο πάτωμα, τον πήραν και τον μετέφεραν στο σπίτι στους γονείς του. Αλλά ακόμη και στο σπίτι, ο Μάρτιν δεν συνήλθε για πολλή ώρα, δεν μιλούσε, το δέρμα του κιτρίνιζε και οι κόρες των ματιών του ήταν πολύ διεσταλμένες.
Ο πατέρας του Μάρτιν, μόλις άκουσε την ιστορία έτρεξε στο υπόστεγο και βρήκε εκεί τρία ίχνη καπνού και ένα μέρος σε σχήμα κύκλου όπου η γη ήταν σαν να είχε καεί από μια δυνατή φωτιά. Έβαλε λίγο χώμα σε ένα σακουλάκι, για να το δώσει αργότερα για ανάλυση.
Όταν ο ερευνητής Iker Jimenez άρχισε να ερευνά το περιστατικό είκοσι χρόνια αργότερα, βρήκε δείγματα της γης και διαπίστωσε ότι είχε εκτεθεί σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, περίπου στους 600 βαθμούς.
Εν τω μεταξύ, ο Μάρτιν συνήλθε σταδιακά, αλλά κάθε μέρα γινόταν και χειρότερα. Προηγουμένως, ο Μάρτιν ήταν ένα δυνατό παιδί που αρρώσταινε σπάνια, αλλά τώρα γινόταν όλο και πιο αδύναμος, βασανιζόταν από γενική αδυναμία, πόνο στο στομάχι, τακτικό έμετο, ναυτία, ζάλη και μετά άρχισαν προβλήματα όρασης.
Αρχικά, το πήγαν σε τοπικό νοσοκομείο και όταν αρρώστησε πολύ, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Onisimo Redondo στο Βαγιαδολίδ. Για τον Μάρτιν και την οικογένειά του, ένας πραγματικός εφιάλτης ξεκίνησε από ατελείωτες εξετάσεις, επεμβάσεις, νέες επεμβάσεις και πτώση σε κώμα. Για αρκετά χρόνια, υποβλήθηκε σε 14 επεμβάσεις και η ζωή του κρέμονταν απο μια κλώστη αρκετές φορές.
Κάποτε, όταν αρρώστησε πολύ, όλοι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσε να σωθεί και θα πέθαινε.
"Το σχολείο μάζευε ακόμη και χρήματα για να μου αγοράσει λουλούδια για την κηδεία. Όταν επέστρεψα στο Tordesillas, ανακάλυψα ότι κατάφεραν να μου ράψουν ένα σάβανο. Νόμιζαν ότι ήμουν νεκρός. " είπε ο Μάρτιν.Από θαύμα, ο Μάρτιν κατάφερε να επιβιώσει. Η κύρια βλάβη σημειώθηκε στον εγκέφαλό του, και παρόλο που είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι είδους ανωμαλία είχε, γενικά διαγνώστηκε με υδροκεφαλία. Από τις 14 επεμβάσεις, οι 13 αποτελούνταν από τρύπημα του κρανίου του.
Όταν ο Μάρτιν είχε ωριμάσει, τα αποτελέσματα αυτών των λίγων ετών νοσηλείας εξακολουθούσαν να επιβαρύνουν την υγεία του, αλλά κατάφερε να αρχίσει να ζει μια φυσιολογική ζωή.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου