Συνέβη στις 13 Απριλίου 1979 στα περίχωρα της πόλης Maringa στην πολιτεία Parana στη νότια Βραζιλία. Δύο αδέρφια - ο 21χρονος Jocelino de Mattos και ο 13χρονος Roberto Carlos πήγαιναν σπίτι από τους καλεσμένους. Ήταν ένα ήσυχο και καθαρό βράδυ και καθώς περπατούσαν στην προαστιακή περιοχή Jardim Alvorada, περίπου στις 23:30, είδαν αυτό που στην αρχή τους φαινόταν σαν ένα ασυνήθιστα φωτεινό αστέρι στον ουρανό.
Ωστόσο, όταν αυτό το «αστέρι» πέταξε προς το μέρος τους, κατάλαβαν ότι κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε. Και τότε συνέβη το εξής: «Όταν φτάσαμε στη διχάλα του δρόμου όπου συνήθως στρίβουμε δεξιά για να πάμε σπίτι, νιώσαμε περίεργα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα, το σώμα μου κρύωσε, σαν να περίμενα κάτι κακό. Το ίδιο ήταν και με τα πόδια μου και σε όλο μου το σώμα, ήταν πολύ άσχημο συναίσθημα και μετά πήγα κατευθείαν σε ένα δέντρο που στη μέση ενός οργωμένου χωραφιού. Δεν ήθελα να πάω εκεί, αλλά το σώμα μου δεν με άκουγε.
Και ο αδερφός μου πήγε επίσης σε αυτό το δέντρο. Μας ήταν δύσκολο να περπατήσουμε, γιατί το χωράφι ήταν οργωμένο. Φαίνεται ότι περπατήσαμε πολύ αργά, αλλά μετά πήγαμε πολύ γρήγορα. Αντισταθήκαμε αλλά δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε. Συνεχίσαμε να περπατάμε. Δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε τίποτα άλλο από το πώς να φτάσουμε στον στόχο - να φτάσουμε στο δέντρο πάνω από το οποίο ηταν αυτό το «αστέρι».
Όταν μπήκαμε κάτω από το δέντρο, πέσαμε και οι δύο αμέσως στο έδαφος. Ένα παράξενο ιπτάμενο αντικείμενο βρισκόταν περίπου 10-15 μέτρα και αιωρούνταν αθόρυβα 2-3 μέτρα πάνω από το έδαφος. Μόνο αυτό θυμάμαι εκείνη τη στιγμή, εκτός από το ότι άκουσα μια φωνή που έλεγε κάτι σαν: «Η δουλειά δεν τελείωσε, θα επιστρέψουμε». Δεν ξέρω πώς άκουσα αυτή τη φωνή, αλλά τη θυμάμαι σαν να ήταν σε όνειρο», είπε ο Jocelino.
Και οι δύο έχασαν τις αισθήσεις τους και ξύπνησαν λίγη ώρα αργότερα σε ζαλισμένη κατάσταση, χωρίς να ξέρουν πού βρίσκονταν, προσπαθώντας να σταθούν στα πόδια τους και προσπαθώντας να περπατήσουν. Κρατήθηκαν ο ένας με τον άλλον, σκόνταψαν, τα ποδιά τους αντέδρασαν πολύ αργά στην επιθυμία τους να περπατήσουν και το σπίτι ήταν ακόμα πολύ μακριά. Τρελάδιζαν κατά μήκος του δρόμου, ανακατεύοντας τα πόδια τους,και έπεφταν τακτικά, τρέμοντας από κάποιο είδος άγχους που βίωσαν και ένιωσαν επίσης μια ασυνήθιστη και ξαφνική πείνα. Όταν τελικά έφτασαν στο σπίτι και τους είδαν οι συγγενείς τους - βρώμικους και εξαντλημένους .
«Ήταν η μητέρα μου, ο μικρότερος αδερφός και η αδερφή μου. Έτρεξαν κοντά μας και μας βοήθησαν να σηκωθούμε. Αρχίσαμε να τους εξηγούμε τι συνέβη. Στην αρχή δεν μας πίστεψαν, αλλά μετά βγήκαν έξω μαζί μου και τους υπέδειξα το αντικείμενο, το οποίο ακόμα βρισκόταν στον ουρανό και αιωρούνταν πάνω από τα δέντρα περίπου 300-350 μέτρα μακριά μας.
Όταν συνέχισα να το λέω στην οικογένειά μου. τι συνέβη , το αντικείμενο φαινόταν να μας παρακολουθεί από απόσταση, και ξαφνικά ο αδερφός μου και εγώ δεχθήκαμε κάποιο είδος σοκ, τόσο δυνατό που πεταχτήκαμε στο έδαφος.
Αργότερα, η μητέρα μου μου είπε ότι όταν άγγιζαν εμένα ή τον αδελφό μου, ένιωθαν σαν να ηλεκτρίζαμε ή κάτι τέτοιο. Εμείς οι ίδιοι δεν νιώθαμε ηλεκτρισμένοι, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε ούτε ένα δάχτυλο»
Στη συνέχεια, το μυστηριώδες αντικείμενο πέταξε μακριά και τα αδέρφια ανέκτησαν τελικά τον έλεγχο του σώματός τους. Τις επόμενες μέρες προσπάθησαν να ηρεμήσουν από την εμπειρία και να συνεχίσουν μια φυσιολογική ζωή. Τη νύχτα βασανίζονταν από εφιάλτες και τη μέρα τους κυνηγούσε μια παράξενη αίσθηση χαμένης μνήμης, σαν να είχαν ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό που τους είχε συμβεί.
Είπαν στους γείτονές τους για το τι συνέβη και στη συνέχεια η ιστορία τους δημοσιεύτηκε στον Τύπο. Κάποιος τους συμβούλεψε αργότερα να υποβληθούν σε ύπνωση και ο Jocelino αποφάσισε να μπει στην διαδικασία, τον βασάνιζε η αίσθηση ότι έλειπαν αναμνήσεις. Οι συνεδρίες της ύπνωσης διεξήχθησαν από τον Δρ. Osvaldo Alves και σε αυτές ο Jocelino είπε ότι αφού αυτός και ο αδερφός του έπεσαν στο χωράφι κάτω από ένα δέντρο, κάτι τους σήκωσε στον αέρα και τους μετέφερε στο ανοιχτό άνοιγμα του αντικειμένου.
«Τότε εμφανίστηκαν δύο άντρες. Ο ένας με πλησίασε και με κοίταξε πολύ προσεκτικά. Πήρε ένα αντικείμενο που δεν αναγνώρισα, το άγγιξε στο αριστερό μου χέρι και μου έκανε νόημα να μπω στο δωμάτιο. Περπατήσαμε λίγο και καταλήξαμε σε ένα άλλο δωμάτιο γεμάτο υπολογιστές και υπήρχε κάποιο είδος ένδειξης εντολών. Υπήρχαν διάφορα λαμπερά σύμβολα μέσα που δεν αναγνώριζα και δεν μπορούσα να εξηγήσω. Μετά από αυτό, με πήγαν σε ένα άλλο δωμάτιο γεμάτο μηχανισμούς που δεν είχα ξαναδεί.
Δεν ήταν ζεστά και δεν υπήρχε θόρυβος. Είχαν κωνικό σχήμα ή κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια με πήγαν σε ένα άλλο δωμάτιο όπου υπήρχαν αρκετές φωτογραφίες που έμοιαζαν με φωτογραφίες της Γης στον τοίχο σαν οθόνη τηλεόρασης ή κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσα να δω κάτι συγκεκριμένο εκεί. Στη συνέχεια φτάσαμε σε ένα άλλο δωμάτιο γεμάτο με εξοπλισμό που μοιάζει με νοσοκομείου. Ήταν το ιατρικό δωμάτιο. Μου ζήτησαν να ξαπλώσω και όταν το έκανα, με εξέτασαν. Μετά μου πήραν το σπέρμα, μια μικρή ποσότητα, και μετά με ανάγκασαν να καθίσω στο τραπέζι. Μου έβαλαν κάποια εργαλεία στο κεφάλι και μιλούσαν μεταξύ τους σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Όλα με τρόμαξαν...»
Όταν ο Jocelino το είπε αυτό κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, έγινε πολύ νευρικός και ήταν φοβισμένος και πολύ αναστατωμένος. Ο γιατρός έπρεπε να τον ηρεμήσει για να συνεχίσει να μιλάει για όσα έβλεπε στις αναμνήσεις του.
"Λίγα λεπτά αργότερα μια γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο. Με άγγιξε, με χάιδεψε και με άναψε. Μετά ξεκινήσαμε να κάνουμε σ@ξ. Αφού σταματήσαμε μου είπε: "Ίσως ο σπόρος σου ζωντανέψει σύντομα. «Δεν κατάλαβα ότι εννοούσε. Έφυγε από το δωμάτιο και μετά εκείνη και εκείνοι οι άντρες άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους, και μου είπαν διανοητικά ότι στόχος τους είναι να μελετήσουν και να κατανοήσουν τη Γη. Μου μιλούσαν για τη ζωή, για τις μάχες και τους πολέμους, και πραγματικά νόμιζα ότι ήταν υπέρ της Ειρήνης, ότι ήταν φιλήσυχοι άνθρωποι,και φίλοι μας. Τότε μου είπαν «νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να σε αφήσουμε.
Με πήραν απο το χέρι και πήγαμε με τον ίδιο τρόπο που πήγαμε σε αυτό το μέρος μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα. Πήδηξα μαζί τους στο έδαφος και μπήκαν μπροστά για να με πιάσουν. Ένιωθα παράλυτος, εντελώς ανίκανος να κινηθώ. Με έβαλαν να ξαπλώσω στο έδαφος, όπως πριν που με αρπάξουν. Μετά συνήλθα».
Σταδιακά, η διαφημιστική εκστρατεία στον βραζιλιάνικο Τύπο άρχισε να ενοχλεί τα αδέρφια και σταμάτησαν να δίνουν συνεντεύξεις και απομακρύνθηκαν εντελώς από αυτή την ιστορία. Αργότερα αυτή η περίπτωση αναφέρθηκε σε βιβλία όπως το UFO Abduction from Maring, το Agripo Experiments του Wendell Stevens και το UFO Abductions: A Measure of Mystery του Thomas Bullard.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου