Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Άλεν Μονρό (1915-1995) έγινε διάσημος ως συγγραφέας μιας σειράς βιβλίων για την περίεργη εξωσωματική του εμπειρία, κατά την οποία γνώρισε ερπετικά πλάσματα.
Το 1958, ο 43χρονος Αμερικανός μηχανικός εκπομπής Ρόμπερτ Μονρό βίωσε μια σειρά από παράξενα γεγονότα. Στην αρχή άρχισε να νιώθει μια δυνατή δόνηση κάπου στο στήθος του (κλασική διαδικασία εξωσωματικής εμπειρίας). Αυτό το συναίσθημα κάποια στιγμή έγινε τόσο δυνατό που αναγκάστηκε να ξαπλώσει.
Γέρνοντας πίσω στην καρέκλα του, βρέθηκε να επιπλέει έξω από το σώμα του. Αξίζει να πούμε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένας πολύ ορθολογικά σκεπτόμενος άνθρωπος που πίστευε στις επιχειρήσεις, την επιστήμη και δεν πίστευε σε τέτοια θέματα.
Ο Monroe πανικοβλήθηκε αμέσως, νομίζοντας ότι ήταν νεκρός, και αυτός ο φόβος τον επανέφερε ξαφνικά στη «στην σωματική του μορφή» (επίσης γνωστό και αυτό). Και αυτή ήταν μόνο η αρχή, σύντομα ακολούθησαν παρόμοια επεισόδια στα οποία άφησε το σώμα του και επέπλεε στο δωμάτιο.
Ανησυχώντας, επισκέφτηκε αρκετούς γιατρούς και ψυχολόγους, αλλά όλοι διαπίστωναν ότι ήταν απόλυτα υγιής. Ευχαριστημένος από τη θετική διάγνωση, ο Monroe αποφάσισε να βελτιώσει τις εξωσωματικές του δεξιότητες που απέκτησε πρόσφατα.
Σύντομα τον συνεπήραν τόσο πολύ που άφησε την άνετη εταιρική του καριέρα και αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της συνείδησης.
Συγχρονισμός των ημισφαιρίων
Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο Robert Monroe μελέτησε προσεκτικά τις εξωσωματικές εμπειρίες. Κύριος στόχος του ήταν η συλλογή επιστημονικών δεδομένων που αποδεικνύουν την ύπαρξη εναλλακτικών πραγματικοτήτων.
Με την ελπίδα να κάνει τα υπερδιάστατα «ταξίδια» ανέπτυξε μια τεχνολογία που ονομάζεται ημισφαιρικός συγχρονισμός. Αυτό το σύστημα, γνωστό και ως Hemi-Sync, χρησιμοποιεί ηχητικά μοτίβα που περιέχουν διφωνικούς ρυθμούς (3D ηχητικά κύματα) για την εναρμόνιση του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου.
Επιπλέον, κατόπιν αιτήματός του, ορισμένοι ανεξάρτητοι κλινικοί νευρολόγοι διεξήγαγαν εκτεταμένες δοκιμές σε εθελοντές χρησιμοποιώντας αυτήν την πειραματική τεχνική. Προς έκπληξή τους, τα αποτελέσματα ήταν καθαρά ορατά σε κάθε σάρωση (Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) που έκαναν. Το έργο του Monroe πρωτοστάτησε στην πορεία προς απτές αλλοιωμένες καταστάσεις.
Το Ινστιτούτο Monroe ιδρύθηκε το 1974 και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Ο Monroe έχει αναπτύξει μια σειρά τεχνικών ακουστικής διέγερσης που έχουν σχεδιαστεί για να εστιάζουν την προσοχή, να ανακουφίζουν απο το άγχος, να βελτιώνουν τον ύπνο και πολλά άλλα.
Πύλες σε άλλες διαστάσεις
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολούθησε στενά τις πρωτοποριακές ανακαλύψεις του ερευνητή και το 1978 με τον Monroe επικοινώνησαν εκπρόσωποι της CIA. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι τον κάλεσαν να συμμετάσχει σε ένα εξαιρετικά διαβαθμισμένο στρατιωτικό έργο.
Ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την πρακτική του που διευρύνει το μυαλό για να δουλέψουν στον έλεγχο του μυαλού των στρατιωτών κατά τη διάρκεια στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ελπίζοντας να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη εξουσία στη μελέτη εξωσωματικών εμπειριών και άλλων παραφυσικών φαινομένων, ο Robert Monroe συμφώνησε να συνεργαστεί μαζί τους.
Δεδομένου ότι οι συμμετέχοντες στα πειράματα υποτίθεται ότι άνοιγαν «πύλες σε άλλες διαστάσεις» κατά τη διάρκεια των συνεδριών, οι ερευνητές ονόμασαν αυτό το έργο εύστοχα «Άνοιγμα των πυλών». Σύμφωνα με τα αποχαρακτηρισμένα αρχεία, το πρόγραμμα ήταν «ένα σύστημα προπόνησης που σχεδιάστηκε για να αυξήσει τη δύναμη, τη συγκέντρωση και τη συνοχή του πλάτους και της συχνότητας των εγκεφαλικών κυμάτων μεταξύ του αριστερού και του δεξιού ημισφαιρίου, προκειμένου να αλλάξει η συνείδηση, μετακινώντας την πέρα από τη φυσική σφαίρα για να ξεφύγει τελικά ακόμη και από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου.
Στη συνέχεια, ο συμμετέχων είχε πρόσβαση στα διάφορα επίπεδα διαισθητικής γνώσης που έχει να προσφέρει το σύμπαν." Οι ανακαλύψεις που αναφέρονται στην τελική ανάλυση του διοικητή Wayne M. McDonnell περιλαμβάνουν λεπτομερείς πληροφορίες για τη φύση της πραγματικότητάς μας. Οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι ζούμε σε ένα ολογραφικό σύμπαν και η εγρήγορση είναι μια προβαλλόμενη ηλεκτρομαγνητική μήτρα.
Η εμφάνιση των ερπετών Για να εισέλθουν στις «εκτός κόσμους σφαίρες», οι συμμετέχοντες, φορώντας ακουστικά, κάθισαν σε ένα απομονωμένο σκοτεινό δωμάτιο, ακούγοντας διαφορετικούς ήχους σε συγκεκριμένες συχνότητες. Οι συμμετέχοντες δεν ήρθαν σε επαφή ούτε επικοινωνούσαν μεταξύ τους. Αφού ολοκληρώθηκε το «αστρικό ταξίδι» τους, οι εθελοντές μίλησαν στο προσωπικό για όσα είχαν βιώσει. Σύμφωνα με τον Robert Monroe, τα υποκείμενα συχνά συναντούσαν υπερδιάστατες οντότητες. Τα ερπετά ανθρωποειδή ήταν τα πιο κοινά. Οι συμμετέχοντες ονόμασαν αυτά τα υπερφυσικά πλάσματα «αλιγάτορες» λόγω των οδοντωτών τύπου κροκοδείλων ρύγχους τους.
Είναι περίεργο ότι εκείνη την εποχή ο Monroe γνώριζε ήδη αυτά τα πλάσματα. Κατά τη διάρκεια των αμέτρητων εξωσωματικών αποστολών του, παρατήρησε παρόμοιες οντότητες που μοιάζουν με σαύρες.
Ο Monroe και οι βοηθοί του συλλέγουν πληροφορίες για αυτά τα πλάσματα για περισσότερα από τριάντα πέντε χρόνια και αυτό βρήκαν:
1) Αυτές οι άθλιες σαύρες έχουν ελέγξει και υποδουλώσει την ανθρωπότητα για χιλιετίες.
2) Υπάρχουν και λειτουργούν στην 4η διάσταση και είναι ορατοί μόνο σε εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να δουν πέρα από το εξαιρετικά περιορισμένο μας φάσμα ορατού φωτός.
3) Τα ερπετά τρέφονται με τη δύναμη της πνευματικής ζωής, την οποία ο Robert Monroe ονόμασε "loosh".
4) Η αρνητική/χαμηλή δονητική ενέργεια είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους.
5) Αυτά τα παρασιτικά όντα βλέπουν τη Γη ως μια τεράστια φάρμα όπου συλλέγουν τον ανθρώπινο φόβο, το μίσος, το άγχος, το θυμό και την κατάθλιψη και τρέφονται με αυτό.
6) Η διάνοιά τους είναι ίση με την ανθρώπινη .
7) Αυτή η φυλή που μοιάζει με ερπετά θεωρεί τον εαυτό της τον αληθινό και υπέρτατο κυρίαρχο της ανθρωπότητας.
Ο Robert Monroe πέρασε τις υπόλοιπες μέρες του μελετώντας εξωσωματικές εμπειρίες μέχρι που πέθανε το 1995. Οι πεποιθήσεις του σε όλη την έρευνά του δεν άλλαξαν ποτέ και συχνά προειδοποιούσε άλλους ανθρώπους για την ύπαρξη απαίσιων ενεργειακών αρπακτικών γύρω μας.
Τα επαναστατικά πειράματα του έργου Open Gates συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και κατέγραψαν εκατοντάδες επιτυχημένες «πτήσεις σε άλλους κόσμους». Ξεχωριστά έγγραφα σχετικά με αυτό το έργο δημοσιοποιήθηκαν το 2003, αλλά έλαβαν λίγη προσοχή από το κοινό. Ορισμένοι πληροφοριοδότες ισχυρίζονται ότι στην πραγματικότητα αυτό το πείραμα ταξινομήθηκε και με τη μια ή την άλλη μορφή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου