Η κατάσταση που επικρατεί ως αποτέλεσμα των μέτρων που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της ψευδο-πανδημίας του Covid αρχίζει να δημιουργεί μαζικές κινητοποιήσεις σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο (εκτός απο την Ελλάδα στην Ελλάδα βλέπουν ακόμα ράδιο άρβυλα διαβαζουν έγκυρες πήγες συμμοριτών που τους βγάζει η Google και το facebook στην πρώτη θέση και μερικούς δούρειους ίππους και πουλημενα τομαρια για να έχουν κόσμο στις σελίδες τους ως πατριώτες, και πέρα βρέχει ):
Στη Γαλλία υπάρχουν περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι, κυρίως επιστήμονες και εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, που αποφάσισαν να οργανώσουν μια πλατφόρμα για να αντισταθούν σε αυτό που θεωρούν ένα είδος «νέας θρησκείας».
Την επιστολή μπορείτε να διαβάσετε εδώ και ξεκινούν σημειώνοντας ότι το κάλεσμα της κυβέρνησης για εμβολιασμό των παιδιών στη Γαλλία, που ξεκίνησε στις 6 Δεκεμβρίου, «είχε γραφτεί εκ των προτέρων». Υποδεικνύουν ότι ο EMA είχε εγκρίνει τη χρήση των πειραματικών εμβολίων σε παιδιά ηλικίας 5 έως 11 ετών στις 25 Νοεμβρίου, σύμφωνα με την αμερικανική FDA.
Στη Γαλλία, η HAS συνέστησε στις 30 Νοεμβρίου να εμβολιάζονται μόνο τα ευάλωτα παιδιά, «όλα αυτά που κινδυνεύουν να αναπτύξουν σοβαρή μορφή της νόσου και να πεθάνουν και όσοι ζουν σε περιβάλλον ανοσοκατασταλμένων ή ευάλωτων ατόμων. δεν προστατεύεται με εμβολιασμό». Επισημαίνουν επίσης την έκθεση του Ινστιτούτου Παστέρ , όπου αποδεικνύεται ότι τα παιδιά είναι πολύ λιγότερο μολυσματικά από τους γονείς και τους δασκάλους τους.
Καταγγέλλουν ότι «το κυριότερο είναι να συνεχιστεί η μεγάλη πορεία προς τον ολοκληρωμένο εμβολιασμό (και να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον κάθε έξι μήνες) όλης της ανθρωπότητας» και θεωρούν ότι αυτή είναι «η νέα θρησκεία που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο και που επιτρέπει στους μεγάλους τύπου Pfizer και Moderna να αποκτούν κέρδος 1.000 δολαρίων ανά δευτερόλεπτο (…) «χάρη στις δυτικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς» ξεκινώντας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με επικεφαλής την Ursula Von Der Leyen που ενορχηστρώνει τη μεγάλη επιχείρηση εμβολίου ενώ έχει ένα παιδί που εργάζεται για το Mckinsey και ο σύζυγός της διευθύνει μια εταιρεία βιοτεχνολογίας που επικεντρώνεται στις γονιδιακές θεραπείες».
Προπαγάνδα και ψευδείς πεποιθήσεις
Στο δημοσίευμα που υποβλήθηκε, γίνεται αναφορά στη μαζική προπαγάνδα δημοσιογράφοι που σχετίζονται με αυτές τις κυβερνήσεις, με βάση τη θεωρία του Edward Bernays για τις τεχνικές διαφήμισης και προπαγάνδας, ο οποίος θεωρεί ότι η μάζα είναι ανίκανη να κρίνει σωστά .
Επισημαίνουν ότι η θεμελιώδης βάση αυτής της προπαγάνδας είναι ο φόβος, ο οποίος επιτρέπει στα υποκείμενα να τεθούν σε κατάσταση υπόδειξης. «Κάθε νέα παραλλαγή επιτρέπει την επανεκκίνηση της ιδέας των διαδοχικών κυμάτων που υποτίθεται ότι μας κατακλύζουν και δικαιολογεί νέα βήματα στον στόχο του γενικού εμβολιασμού, ενώ αποσπά την προσοχή από τις πραγματικές αιτίες θνησιμότητας που προκαλούν αυτοί οι ιοί. Αιτίες που είναι κυρίως, αφενός, η αυξανόμενη αναλογία ατόμων με χρόνιες περιβαλλοντικές ασθένειες (παχυσαρκία, διαβήτης, καρδιακή ή αναπνευστική ανεπάρκεια) και, αφετέρου, ο τριτοκοσμισμός της Δημόσιας Υγείας».
Το επόμενο στοιχείο για την υποστήριξη της προπαγάνδας, εξηγούν, είναι αυτό των «λευκών παλτών». Συνίσταται στην «έκκληση σε άτομα που έχουν τίτλους, της τάξης ή της εντολής τους, μια κοινωνική εξουσία που μπορεί να επωφεληθεί από μια αξιοπιστία πέρα από τα λόγια τους και να προκαλέσει το κοινό τους να εμμείνει στις ιδέες, τα επιχειρήματα ή τις πράξεις τους».
Έτσι βλέπουμε στα ΜΜΕ «την ανάδειξη ειδικών-επαγγελματιών ικανών να παρέμβουν σε θέματα για τα οποία ειτε ειναι άσχετοι με το θέμα ειτε δεν έχουν αρκετή γνώση αλλά καταφέρνουν να κανουν προπαγάνδα με πειστική γλώσσα.
Η ομιλία του γίνεται αντιληπτή από τους περισσότερους μη ειδικούς ως γνώμη άξιας ενώ λένε ηλιθιότητες , διότι έχει ληφθεί μέριμνα κατά την παρουσίασή τους, για παράδειγμα με ένα πανό στην τηλεόραση, που επισημαίνει τους τίτλους τους ως διδάκτορας, καθηγητής, καθώς και η περιοχή εξειδίκευσής τους». . «Φυσικά, για να λειτουργήσει αυτό, πρέπει να αποσιωπηθεί προσεκτικά η σύνδεση τους με τις φαρμακοβιομηχανίες».
Στη Γαλλία, εξηγούν, χρησιμοποιείται επίσης η «στημένη επιλογή»: η οποία συνίσταται στην προσφορά μιας επιλογής σε ένα κοινό, σαν να ήταν εκείνοι που αποφάσισαν και επέλεξαν την καλύτερη επιλογή, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αυτής της διαβούλευσης. Έτσι, ο προπαγανδιστής θέτει στο κοινό την εναλλακτική μεταξύ μιας απαράδεκτης επιλογής που θα απορριφθεί αναγκαστικά και μιας επιλογής που θα εμφανίζεται ως ανεπιθύμητη αλλά αναπόφευκτη δεδομένου του μεγέθους της απειλής.
Όπως εξηγεί ο Etienne Augé. Εμβολιασμένος ή περιορισμένος; Εμβολιασμένος ή με μάσκα; Εμβολιασμένος θεραπευμένος ή νεκρός;
Και τέλος, ο βάτραχος σε βραστό νερό: ο μύθος που μας λέει ότι αν προσπαθήσετε να βάλετε έναν βάτραχο σε βραστό νερό, θα πηδήξει αμέσως. Αλλά αν το βάλετε σε κρύο νερό και ανεβάσετε σταδιακά τη θερμοκρασία, θα καταλήξει να αποκοιμηθεί και να πεθάνει χωρίς να το καταλάβει.
Η επιστολή προειδοποιεί ότι «οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν και κάνουν κατάχρηση αυτής της τεχνικής καταναγκασμού αφιερώνοντας τον χρόνο τους για να υποσχεθούν ότι μια υποχρέωση δεν θα εκτελεστεί ποτέ ή ότι μια ομάδα του πληθυσμού δεν θα επηρεαστεί για να μην ανησυχήσει τον πληθυσμό. Και σιγά σιγά θα κάνει πράγματα». Υπενθυμίζουν ότι ο εμβολιασμός αρχικά προοριζόταν για ηλικιωμένους και επαγγελματίες υγείας. Στη συνέχεια εξαπλώθηκε σταδιακά σε ενήλικες, εφήβους και παιδιά, πρώτα στους ευάλωτους και μετά σε όλους.
Η πραγματικότητα και η προπαγάνδα
Και επισημαίνουν πέντε παρατηρήσεις με τις οποίες υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Το πρώτο είναι ότι, όπως επισημαίνουν, «η λεγόμενη πανδημία του αιώνα δεν απείλησε ποτέ άτομα κάτω των 60 ετών. Αν υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που στατιστικά δεν ρισκάρουν τίποτα, είναι τα παιδιά. Τα στατιστικά στοιχεία θνησιμότητας που δημιουργήθηκαν από το INSEE δείχνουν ακόμη ότι άτομα κάτω των 25 ετών παρουσίασαν χαμηλότερη θνησιμότητα το 2020 και το 2021 σε σύγκριση με το 2019. ″ «Σε σύγκριση με εκείνα μεταξύ 25 και 49, δεν είχαν ουσιαστικά καμία διαφορά». Και σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται που συνοδεύουν την επιστολή, δεν παρατηρείται υπερβολική θνησιμότητα μεταξύ 50 και 64.
Η δεύτερη παρατήρηση που κάνουν είναι ότι «δεν δικαιολογείται η συστηματική ανακοίνωση των χειρότερων». Η πραγματικότητα είναι, καταρχάς, ότι είναι παραπλανητικό να παρουσιάζεται μια «καμπύλη θετικών περιστατικών» (η οποία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ξεκινώντας από τις εξετάσεις) ως καμπύλη «αριθμού ασθενών». Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων με αυτόν τον ιό είχαν πάντα λίγα ή καθόλου συμπτώματα».
Θεωρούν, σε σύγκριση με δεδομένα από άλλες εποχικές λοιμώξεις, ότι «η ιδιαιτερότητα της επιδημίας του Covid πιθανότατα δεν έγκειται στην εγγενή επικινδυνότητά της, αλλά μάλλον στη θεραπευτική ανταπόκριση ή μάλλον στην απουσία θεραπευτικής ανταπόκρισης σε αυτό... Οι γιατροί τάχθηκαν από τις οδηγίες της κυβέρνησης που ευνόησαν πρώτα μη φαρμακευτικά μέτρα - lockdown, απαγόρευση κυκλοφορίας - και μετά τη «λύση του εμβολίου».
Η τρίτη παρατήρηση είναι ότι ο εμβολιασμός κατευθύνεται προς την 100% κάλυψη του γενικού πληθυσμού χωρίς να αλλάζει η δυναμική των διαδοχικών επιδημιών που προκαλούνται από τις παραλλαγές. Ήταν η περίπτωση της παραλλαγής Delta το περασμένο καλοκαίρι και είναι η νέα περίπτωση για το omicron. Το συμπέρασμα είναι μοιραίο: η γενική εμβολιαστική διάσωση είναι μύθος.
Όπως όλες οι θρησκείες, βασίζεται αποκλειστικά στην πίστη των πιστών. Η πραγματικότητα, ορατή εδώ και αρκετούς μήνες, είναι ότι ο εμβολιασμός δεν εμποδίζει την εξάπλωση της επιδημίας. Και είναι καλά τεκμηριωμένο ότι ο εμβολιασμός δεν αποτρέπει τη μόλυνση ή τη μετάδοση του ιού.
Η τέταρτη παρατήρηση που κάνουν είναι ότι, «όπως όλες οι θρησκευτικές ή κοσμικές ιδεολογίες, ο πλήρης εμβολιασμός είναι μια ψυχο-άκαμπτη δομή τυφλή σε κάθε διεστραμμένη επίδραση και κουφή σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση». Και επισημαίνουν ότι σε αυτή την περίπτωση «είναι ταμπού να μιλάμε για σοβαρές παρενέργειες που συνδέονται με τον εμβολιασμό των νέων. Όμως η πραγματικότητα είναι εκεί, και δεν μπορεί να κρύβεται επ’ αόριστον κάτω από το χαλί.
«Η αναλογία οφέλους/κινδύνου είναι σαφώς δυσμενής για τον εμβολιασμό των νέων. Για το λόγο αυτό, αρκετές σκανδιναβικές χώρες έχουν ήδη εγκαταλείψει την έγχυση εμβολίων mRNA σε νέους, στην οποία προστέθηκε και η Ιαπωνία. Υπενθυμίζουν ότι η Γαλλική Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Δεοντολογίας επιβεβαίωσε στις 27 Απριλίου 2021 ότι ο εμβολιασμός παιδιών κάτω των 12 ετών «δεν φαίνεται ηθικά και επιστημονικά αποδεκτός».
Τέλος, επισημαίνουν, η πέμπτη και τελευταία παρατήρηση είναι ότι «αυτή η βιομηχανική και επιστημονική ιδεολογία του ολοκληρωμένου εμβολιασμού λειτουργεί όπως οι θρησκείες σε περιόδους κρίσης σε περασμένες εποχές». «Έχει αρχιερείς και τους πιστούς τους, που μονοπωλούν περισσότερο από ποτέ τον λόγο στην τηλεόραση.
Έχει την εξέτασή του στα μέσα ενημέρωσης που αφορίζει τους αποκλίνοντες στοχαστές και ονειρεύεται να μπορέσει να τους κάψει όπως έκαναν με τις μάγισσες. Και παράγει μαζικά αποδιοπομπαίους τράγους (τους μη εμβολιασμένους) που αντιμετωπίζονται όπως στο παρελθόν.
Οι υπογράφοντες καταγγέλλουν ότι «αυτή η κατάσταση είναι εξίσου ή πιο παράλογη, καθώς όλοι όσοι εμβολιάζονται είναι ανεμβολίαστοι στο μέλλον, αφού τα πάντα θα αμφισβητηθούν για όσους δεν πάρουν την τρίτη δόση, μετά την τέταρτη, την πέμπτη, την έκτη . .. και τα λοιπά ".
Το διαβατήριο για τον Covid, επισημαίνουν, «μπορεί κάλλιστα να βασίζεται σε ένα κραυγαλέο ψέμα (ας επαναλάβουμε ότι ο εμβολιασμός δεν εμποδίζει τη μόλυνση ή τη μετάδοση), η μεροληπτική λογική του έχει αναπτυχθεί δραματικά εδώ και αρκετούς μήνες.
Και σαν να μην έφταναν η απώλεια θέσεων εργασίας, η έλλειψη πρόσβασης σε εστιατόρια, πολιτιστικούς χώρους κ.λπ., οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανταγωνίζονται τώρα στη φαντασία τους με το είδος του νέου εχθρού νούμερο ένα που είναι «οι ανεμβολίαστοι». Όπως και στην Αυστρία, δεν αρκεί πλέον ο αποκλεισμός, τώρα θέλουν πρόστιμο, τιμωρία και λουκέτο».
Καταλήγουν επισημαίνοντας ότι «αυτή η νοσηρή μεροληπτική λογική, η οποία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα που θεωρούνταν αναπαλλοτρίωτα, . Και αναμφίβολα μια μέρα οι ιστορικοί θα το περιγράψουν ως ένα είδος συλλογικής τρέλας που ενορχηστρώθηκε από ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε αίσθηση των δημοκρατικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν πρέπει να παραιτηθούμε σε αυτό και να σιωπήσουμε μπροστά σε μια τέτοια πνευματική και ηθική καταστροφή».
Μερικοί από τους υπογράφοντες (συνωμοσιολόγοι έφτασαν στο σημείο να αποκαλούν έτσι ακόμα και όσους λενε για το μασονικό βιβλίο Great Reset που μοίρασαν στα πιόνια τους που παριστάνουν τους προθυπουργους )
Laurent Mucchielli, κοινωνιολόγος, διευθυντής έρευνας του CNRS
Laurent Toubiana, ερευνητής INSERM, διευθυντής IRSAN
Paul Touboul, καθηγητής ιατρικής (καρδιολογίας, ρυθμολογίας) στο Πανεπιστήμιο της Λυών
Jean Roudier, καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille, διευθυντής της ενότητας 1097 του INSERM UMRs
Christian Vélot, μοριακός γενετιστής, καθηγητής-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Paris-Saclay
Jean-Paul Bourdineaud, Καθηγητής Τοξικολογίας και Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό
Μικροβιολόγος Claude Escarguel, πρώην Πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Νοσοκομειακών Γενικών Ιατρών, Εκπρόσωπος της AZI-THRO-Hospitalizations Collective of «Treating Physicians», Συμπρόεδρος της Ένωσης Ασθενών Covid-Longs UPGCS
Didier Lambert, πρόεδρος μιας ένωσης ασθενών, πρώην μέλος της Μόνιμης Επιστημονικής Επιτροπής Φαρμακοεπαγρύπνησης του ANSM
Elise Carpentier, καθηγήτρια δημοσίου δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille, διευθύντρια του GREDIAUC
Juliette Rouchier, οικονομολόγος, διευθύντρια ερευνών CNRS
Marie-Thérèse Dimanche-Boitrel, βιολόγος, διευθύντρια ερευνών INSERM
Jean-Marc Sabatier, μικροβιολόγος, διευθυντής έρευνας CNRS
Alain Wurtz, MD, PhD, Ομότιμος Καθηγητής Θωρακοχειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Lille
Jacques Tilouine, Καθηγητής Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Paris XIII
Bernard Boitrel, βιοχημικός και χημικός, διευθυντής έρευνας CNRS, Πανεπιστήμιο Rennes 1
Jean-Louis Rouvillain, Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο των Αντιλλών-Γουιάνα
Youri Timsit, μικροβιολόγος, διευθυντής έρευνας CNRS
Boris Bardot, γενετιστής, καθηγητής-ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Christian Meny, φυσικός, διευθυντής ερευνών CNRS
Denis Geraads, Επίτιμος Διευθυντής Έρευνας CNRS
Danièle Dehouve, ανθρωπολόγος, επίτιμη διευθύντρια έρευνας στο CNRS
Philippe Cluzeau, Ερευνητής Καθηγητής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό
Alessandro A. Negroni, καθηγητής φιλοσοφίας του δικαίου, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Γένοβας (Ιταλία)
David Lepoutre, Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris Nanterre
Gaëtan Flocco, Καθηγητής Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Evry Paris-Saclay
Fabrice Caudron, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λιλ
Jean Baratgin, καθηγητής γνωστικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 8
Thierry Huck, PhD, ερευνητής CNRS
Thomas Fernique, ερευνητής CNRS
Marielle Aguilar, βιοστατίστρια στο CNRS
Christian Toinard, Καθηγητής Πανεπιστημίου
Matthieu Smyth, Καθηγητής στο Ινστιτούτο Θρησκευτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου
Marianne Bordenave-Jacquemin, Καθηγήτρια Φυσιολογίας Φυτών, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Rafaëlle Maison, Καθηγήτρια Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Paris-Saclay
Christopher Pollmann, Αναπληρωτής Πανεπιστημιακός Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Πανεπιστήμιο της Λωρραίνης - Μετς
Nicolas Sembel, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille
Boris Kolev, μαθηματικός, διευθυντής έρευνας CNRS
Edith Galy, Καθηγήτρια Εργονομίας Πανεπιστημίου
Dominique Labbé, ερευνητής, συνταξιούχος από το Πανεπιστήμιο της Grenoble-Alpes
Claude Roux, Επίτιμος Διευθυντής Έρευνας του CNRS
Jean-Marie Seca, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Λωρραίνης
Alain Deville, φυσικός, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille, μέλος του APS
Maryse Esterle, Κοινωνιολόγος, Πανεπιστήμιο Artois
Hélène Banoun, φαρμακοποιός βιολόγος, PhD, πρώην ερευνήτρια του INSERM
Emmanuelle Darles, Καθηγήτρια Επιστήμης Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ
Vincent Pavan my î Θα είμαι στο συνέδριο μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille
Marie Cécile Guérin, Καθηγήτρια Δικαίου HDR στο Πανεπιστήμιο του Bordeaux
Stéphane Vautier, καθηγητής πανεπιστημίου (ψυχομετρία και μεθοδολογία)
Yves Martinez-Maure, καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Carolyn Granier-Deferre, Ομότιμη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού
Nicolas Bonnet, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Bourgogne-Franche-Comté
Jacques Maillard, πυρηνικός και σωματιδιακός φυσικός, συνταξιούχος του CNRS, κρατικός γιατρός
Michel Duyme, Επίτιμος Διευθυντής Έρευνας CNRS, Life Sciences
Isabelle Bore, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Picardie-Jules Verne
Yves André, Διδάκτωρ Αστροφυσικής, Βραβείο Υπηρέτη της Ακαδημίας Επιστημών του Παρισιού
Daniel Muller, ερευνητής Χημείας, Πανεπιστήμιο Rennes 1
Nathalie Prudhomme, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Aix-Marseille
Frédéric Grillot, καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Παρισιού
Elsa Faugère, ανθρωπολόγος, ερευνήτρια στο INRAE
Claire Berton-Carabin, Διευθύντρια Έρευνας
Alain Joets, φυσικός, ερευνητής CNRS
François Réveret, φυσικός, ερευνητής μηχανικός CNRS
Guy Chapouillié, ομότιμος καθηγητής ENSAV, Πανεπιστήμιο της Τουλούζης Jean Jaurès
Philippe Schepens, καθηγητής Γλωσσικών Επιστημών (συνταξιούχος) Πανεπιστήμιο Franche-Comté
Pierre Bouopda, Ανώτερος Λέκτορας Οικονομικών Επιστημών, Πολυτεχνείο του Hauts-De-France
Catherine Frier, Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ
Jocelyne Porcher, Διευθύντρια Έρευνας στο INRAE
Daniel Krob, Διευθυντής Έρευνας CNRS, πρώην καθηγητής Ecole Polytechnique
Béatrice Mabilon-Bonfils, καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Cergy-Pontoise
Serge Chaumier, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Artois
Dorothée Dussy, Ανθρωπολόγος, Διευθύντρια Έρευνας CNRS
Christophe Al-Saleh, φιλόσοφος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Picardy
Bernard Lamizet, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου, Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών της Λυών
Jean Philippe Garnier, Εθνική Σχολή Μηχανικών του Πουατιέ, Πανεπιστήμιο του Πουατιέ
Christine Zimmer, Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βουργουνδίας
Jean-Igor Ghidina, Ανώτερος Λέκτορας στο HDR στο Πανεπιστήμιο του Clermont-Auvergne
Michael Esfeld, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Επιστήμης, Πανεπιστήμιο της Λωζάνης (Ελβετία)
Frédéric Planchet, αναπληρωματικό μέλος του Ινστιτούτου Αναλογιστών, καθηγητής πανεπιστημίου
Jean Chéry, CNRS και Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ
Guillaume Zambrano, Καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Nîmes
Evelyne Fargin, Ομότιμη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Bordeaux
Maryse Badel, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό
Cornelia Person, PhD, Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Darmstadt (Γερμανία)
Jean Garagnon, Επίτιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ 3
Nathalie Leroux, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Nanterre του Παρισιού
Henri Courivaud, Διδάκτωρ Νομικής, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Grenoble-Alpes
Ο Alain Léger, καθηγητής κοινωνιολογίας, συνταξιοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο
Mélanie Guyonvarch, Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Evry
Lucien Samir Oulahbib, Ph. D., HDR, Κοινωνιολογία και Πολιτικές Επιστήμες, Ερευνητικός Συνεργάτης στο CLESID
Danielle Deville, Associate of Physical Sciences, Καθηγήτρια στο CPGE
Françoise Clerc, Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίων, Επιστημών της Αγωγής
Pierre Chaillot, στατιστικολόγος
Pierre Roche, Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας HDR
Bruno Courcelle, Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Bordeaux
Vincent Bertrand, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λωρραίνης
Pascal Visine, CNRS Studies Engineer
Laurent Le Guillou, Καθηγητής (Φυσικής) στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης
Χριστάκης Γεωργίου, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης
Jérôme Vincent, μηχανικός και αναπληρωτής καθηγητής φυσικής
Florence Poirier, βιοχημικός, ερευνητής μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 13
Christophe Joie, εργοθεραπευτής στο Hospital Center της επαρχίας της Λιέγης (Βέλγιο)
Emmanuelle Cart-Tanneur, Φαρμακοποιός Βιολόγος
Frédérique Pegeot, φαρμακοποιός
Martine Dejean, Φαρμακοποιός
Stéphanie Cellier, Φαρμακοποιός
Cathy Nicoud, Νοσοκόμα Επείγουσας Παιδιατρικής
Luc Quintin, αναισθησιολόγος, ανανεωτής, ερευνητής CNRS (καρδιαγγειακή φυσιολογία)
Guy Van Hoonacker, αναισθησιολόγος και ανανεωτής
Bernard Marsigny, Νοσοκομειακός Αναισθησιολόγος
Denis Asselineau, αναισθησιολόγος και ανανεωτής
Κορύνα Σόχα, PhD, παθολόγος και διδάκτωρ ιατρικών επιστημών
Marie-Hélène Poirier García, ψυχίατρος, EPSM
Marie France Coquillay, συνταξιούχος φαρμακοποιός και καθηγήτρια-ερευνήτρια
Benoit Artault, γιατρός, πρώην ιατρικός διευθυντής κέντρου υγείας
Marie Claude Granget-Calliet, Κλινική Ψυχολόγος
Julien Reboul Συντονιστής Εκπαιδευτικών Υπηρεσιών Υγείας στο Σπίτι (SESSAD)
Denis Bellano, Διδάκτωρ Ψυχολογίας, Κλινική Ψυχολόγος
Éric Lemlé, γιατρός οδοντιατρικής χειρουργικής
Laetitia Trossat, ιατρός ανακουφιστικής φροντίδας
Jean-Jacques Picard, Οστεοπαθητικός Φυσικοθεραπευτής
Jacques Pollini, ανθρωπολόγος υγείας
Marie-Line Eon, Ph.D. στις Επιστήμες της Αγωγής
Ιατρικός βιολόγος Philippe YannicΚύριλλος Λουμπράδου, οστεοπαθητικός
Μαρία Φαγές, φυσιοθεραπεύτρια
Jean-Pierre Gay-Montchamp, Νοσοκομειακός Ιατρός, Φαρμακολογία-Τοξικολογία.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου