Κάποτε, το πλοίο "Andrea Doria" ήταν το καμάρι της πατρίδας του - της Ιταλίας. Κατασκευασμένο στη Γένοβα το 1951, το παρθενικό ταξίδι το εκανε 14 Ιανουαρίου 1953, αυτό το πολυτελές ωκεάνιο πλοίο 212 μέτρων ήταν εξοπλισμένο με όλες τις άνεσης που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβανομένων τριών εξωτερικών πισινών.
Hταν επίσης ευρέως γνωστός για τα πολλά έργα τέχνης, όπως πίνακες ζωγραφικής, ταπετσαρίες και τοιχογραφίες, συμπεριλαμβανομένου ενός χάλκινου αγάλματος σε φυσικό μέγεθος αυτού που πήρε το όνομα το πλοίου του ναύαρχου του 16ου αιώνα Andrea Doria.
Λόγω της πληθώρα αντικειμένων τέχνης που είχε και της ταπετσαρίας απέκτησε γρήγορα το ψευδώνυμο "The Floating Art Gallery" και καθώς η Ιταλία προσπαθούσε να συνέλθει από τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν πηγή εθνικής υπερηφάνειας και σύμβολο ανανέωσης, καθώς ήταν το μεγαλύτερο και ταχύτερο πλοίο της χώρας με τις πιο προηγμένες τεχνολογίες και δυνατότητες ασφαλείας που ήταν διαθέσιμες εκείνη τη εποχή.
Ωστόσο, αυτό το μεγαλοπρεπές πλοίο είχε μαύρες μέρες μπροστά του και έγινε μια από τις μεγαλύτερες θαλάσσιες τραγωδίες στον κόσμο, καθώς και η πηγή μιας θανατηφόρας κατάρας.
Στις 25 Ιουλίου 1956, το σκάφος Andrea Doria πραγματοποίησε μια προγραμματισμένο δρομολόγιο προς τη Νέα Υόρκη με 572 μέλη πληρώματος και 1134 επιβάτες. Είχε ήδη ένα εξαιρετικό ιστορικό, έχοντας ολοκληρώσει 100 επιτυχημένες διατλαντικά δρομολόγια με τον καπετάνιο Piero Calamai, ενός έμπειρου βετεράνου του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Την ημέρα της τραγωδίας, περίπου στις 10:30 το πρωί πλησίαζε στην ακτή του Ναντάκετ στην Μασαχουσέτη με προορισμό τη Νέα Υόρκη, ένα σουηδικό πλοίο Stockholm έπλεε από την αντίθετη κατεύθυνση του Andrea Doria και τα δύο πλοία κινούνταν πολύ γρήγορα σε ομιχλώδεις συνθήκες σε μια τόσο έντονα πολυσύχναστη θαλάσσια διαδρομή, και τα δύο προσπάθησαν να εξοικονομήσουν χρόνο να ταξιδέψουν στον προορισμό τους εγκαίρως.
Κάποια στιγμή, τα δύο πλοία είδαν το ένα το άλλο στο ραντάρ, αλλά λόγω κάποιας παρεξήγησης ή λάθους, το Andrea Doria αποφάσισε να μην αλλάξει πορεία και το Stockholm έκανε το ίδιο.
Χτυπημένο στο πλάι, το Andrea Doria άρχισε αμέσως να γέρνει στο δεξιά, γεγονός που που έκανε τις μισές σωσίβιες λέμβους να βρέθουν κάτω από το νερό. Η επακόλουθη έλλειψη ναυαγοσωστικών θα μπορούσε να είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές απώλειες αν βυθίζονταν αμέσως , αλλά το πλοίο παρέμεινε στην επιφάνεια της θάλασσας για πάνω από 11 ώρες μετά τη σύγκρουση (σε αντίθεση με τον πιο άτυχο Τιτανικό), το οποίο, σε συνδυασμό με την έντονη κίνηση στην περιοχή, τον εξοπλισμό ασφαλείας και τα υπερσύγχρονα συστήματα επικοινωνιών, εξασφάλισαν την διάσωση.
Το Stockholm αργότερα επισκευάστηκε, αλλά η Andrea Doria τελικά βυθίστηκε αργά στο νερό σε έναν σκοτεινό βυθό, μόλις 73 μέτρα σε βάθος, 60 ναυτικά μίλια από το Nantucket στα σύνορα της υφαλοκρηπίδας, πρακτικά στην άκρη της αβύσσου.
Χρόνια μετά τη βύθιση το Andrea Doria έχει γίνει ένας πολύ δημοφιλής προορισμός, προσελκύοντας δύτες από όλο τον κόσμο. Τους έλκει το σχετικά μικρό βάθος που βρίσκεται στο βυθό και οι θησαυροί που παρέμειναν σε αυτό. Δεν πτοήθηκαν από το κρύο νερό ή τα ισχυρά ρεύματα και το γεγονός ότι ο ιδιοκτήτης του ναυαγούμενου πλοίου δεν άσκησε ποτέ τα δικαιώματά του για να σώσει τα συντρίμμια έκανε το βυθισμένο σκάφος ακόμη πιο δελεαστικό στόχο κυνηγών θησαυρών .
Ωστόσο, σύντομα οι δύτες ήρθαν αντιμέτωποι με κάτι πολύ δυσοίωνο, το οποίο προκάλεσε ευρείες ιστορίες ότι ο τόπος αυτού του ναυαγίου είναι καταραμένος και θα πάρει εκδίκηση σε όποιον τολμήσει το πλησιάσει. Οι φήμες προέρχονται από το γεγονός ότι πολλοί εκαναν καταδύσεις για να διερευνήσουν το βυθισμένο πλοίο αντιμετώπιζαν πολλά τεχνικά προβλήματα, δυσάρεστα και περίεργα περιστατικά ή ακόμα χειρότερα όπως ξαφνικοί θάνατοι.
Εκείνοι που κατάφεραν να το πλησιάσουν αντιμετωπίζαν δυσλειτουργίες στο εξοπλισμό, καθώς και πραγματικές παγίδες μέσα στο κύτος του πλοίου. Υπάρχουν τουλάχιστον μερικές ιστορίες για το πώς δύτες χάθηκαν ξαφνικά κάπου μέσα στο πλοίο και δεν μπορούσαν πλέον να ανέβουν στην επιφάνεια.
Το βυθισμένο "Andrea Doria" έχει μια μάλλον δυσοίωνη φήμη ως αντικείμενο που συχνά αφαιρεί ανθρώπινες ζωές: από το 1956, περίπου 18 άνθρωποι έχουν πεθάνει εκεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, άνθρωποι απλώς εξαφανίστηκαν, όπως ο έμπειρος δύτης Tom Pritchard, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς προσπαθώντας να εξερευνήσει το Andrea Doria το 2015. .
Ένα τόσο υψηλό ποσοστό θανάτων έχει προκαλέσει εικασίες ότι υπάρχει κάποια δυσοίωνη σκοτεινή δύναμη στο σημείο, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί το αποδίδουν απλώς στο αποτέλεσμα ενός συνόλου πολύπλοκων κινδύνων για μια τόσο βαθιά και δύσκολη κατάδυση. Ο δύτης Steve Bielenda, ο οποίος έχει κάνει καταδύσεις σε πολλά βυθισμένα πλοία το εξηγεί με αυτόν τον τρόπο:"Είναι απλά ένα άψυχο αντικείμενο. Δεν θα σας κάνει τίποτα. Όλα έχουν να κάνουν με τον δύτη - τον εξοπλισμό του, το τι κάνει και την υγεία του. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πιο επικίνδυνο από οποιοδήποτε άλλο ναυάγιο. Είναι απλώς ένα άψυχο αντικείμενο που βρίσκεται στο βυθό του ωκεανού."
Πολλοί από τους δύτες που πέθαναν εκεί πέθαναν όταν μπερδεύτηκαν τα σχοινιά τους ή χάθηκαν στον λαβύρινθο μέσα στο πλοίο ή πανικοβλήθηκαν και έχασαν τον εξοπλισμό τους, το ότι μπορεί να έχει κάποια κατάρα ειναι απο το γεγονός ότι μερικά πτώματα νεκρών παρέμειναν έκει δεν βγήκαν στην επιφάνεια μετά το ναυάγιο του πλοίου το 1956.
©AETOS NEWS
0 comments
Δημοσίευση σχολίου