Ζούγκλα! τι ράτσας ηταν ο σύντροφος της άραγε? αυτά γίνονται όταν διαβάζεις έγκυρες πήγες τύπου lifo gazzeta lupen και περιοδικά τύπου cosmopolitan, στο τέλος σε εξαπατούν τα αγρίμια και τους παντρεύεσαι κιόλας, φαντάσου τι έχει να γίνει όταν αυγατίσουν και οι ορδές λαθρο και θα θεωρούνται Έλληνες τα επόμενα χρόνια, γιατί οι ντόπιοι βάρβαροι από την εποχή της Τουρκοκρατίας έχουν προσαρμοστεί κάπως , αν και μοχθηρία δεν φεύγει από πάνω τους, μιλώντας στην ΕΡΤ !! ναι σε αυτούς που υποστηρίζουν όλα τα κατακάθια της κοινωνίας και πάσης φύσεως μοχθηρούς με αριστερές τάσεις συνήθως, μέχρι και τους νομούς άλλαξαν για να βγαίνουν νωρίς απο φύλακες για να αναπαράγουν την ράτσα τους, παραλίγο να ξεμείνουν απο antifa οι ελληνόφωνοι,και αν πας σε εκδήλωση μίσους του ΚΚΕ νομίζεις οτι είσαι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αφού όλοι τους ειναι σημιτοφατσες ,(εκτός απο κατι γυναικες θύματα τους που εχουν μετατρέψει σε αριστερές ), και κουβάλησαν και εισαγόμενους,ώστε να γίνει εντελώς μπάχαλο η κοινωνία, να πάει να γίνει και φεμινίστρια να σωθεί από τους ίδιους που πάνε την κοινωνία στο πάτο και προωθουν γυναίκες στην π@ρνια, αυτοί δεν σε σκοτωνουν φυσικά αλλα πνευματικά, 1000 χρόνια πίσω ξανα,ευτυχώς που δεν θα ξανα γεννηθώ σε αυτήν ζούγκλα από κάθε άποψη :
Συγκλονίζει η μαρτυρία μιας γυναίκας η οποία επί χρόνια βίωνε από τον σύζυγό της άγρια σωματική κακοποίηση και λεκτική βία.
Η κ.Ελένη αποφάσισε να καταφύγει στην αστυνομία, όταν ο σύντροφος της απείλησε ότι θα την σκοτώσει με καραμπίνα, μπροστά στα έντρομα μάτια των δύο παιδιών τους.
«Κάθε μέρα ήταν και μία καταιγίδα. Χωρίς λόγο και αιτία σήκωνε το χέρι του πάνω μου. Προσπάθησα να αναζητήσω βοήθεια δυστυχώς μάταια.. και όταν δεν έχεις και γονείς, δεν έχεις την οικονομική άνεση δεν μπορείς να σηκωθείς να φύγεις. […] Πήγε να με πυροβολήσει, πήγε να μου βγάλει τα δόντια με τανάλια, πήγε να με πνίξει. Εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να ζήσω για τα παιδιά μου», λέει η Ελένη, θύμα ενδοοικογενειακής βίας μιλώντας στην ΕΡΤ.
Ο σύντροφος της ζωής της έγινε ο κακοποιητής της για χρόνια. Όταν του είπε ότι θα τον αφήσει έστρεψε την κυνηγετική καραμπίνα επάνω της, μπροστά στα έντρομα μάτια των παιδιών τους.
«Πάει παίρνει την καραμπίνα, ανοίγει τα συρτάρια να πάρει τα φυσίγγια. Εκείνη τη στιγμή τρέχω, το βάζω στα πόδια. Κοιτάω πίσω μου, με σημαδεύει ένα όπλο, δεν το έχω ξαναζήσει, δεν το έχω ξανανιώσει. Τι κάνω; Τι κάνω;
Κάνω ζικ ζακ, προσπαθώ να τρέξω. Να κρυφτώ. Δεν είχα ανάσα. Δεν είχα ανάσα. Δεν έχω δύναμη αλλά πρέπει να τρέξω. Ακούω το «μπαμ» ενώ έχω διαφύγει και αναρωτιέμαι «αν αυτός νομίζει ότι με έχει πετύχει… μπορεί να κάνει το ίδιο στα παιδιά μου»;
Κάλεσε την άμεση δράση, πήρε τα παιδιά της και έφυγε από το σπίτι. Στράφηκε στο Κέντρο Στήριξης Οικογένειας και εκεί βρήκε ανθρώπους που τη βοήθησαν να ορθοποδήσει.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου