Το παράξενο μυστήριο του Pauli Effect: Τι συνέβη στον αυστριακό επιστήμονα;

Τον εικοστό αιώνα, υπήρχε ένας λαμπρός φυσικός που πίστευε ότι οι άνθρωποι μπορούν ασυναίσθητα να ασκήσουν μια ψυχική επιρροή στον έξω κόσμο. Επιπλέον, αυτό το φαινόμενο εκδηλώθηκε στον εαυτό του.

Ο Αυστριακός φυσικός, βραβευμένος με Νόμπελ, καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο Ομοσπονδιακό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Ελβετίας και πρωτοπόρος της κβαντικής μηχανικής, ο Βόλφγκανγκ Ερνστ Πολί θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο λαμπρούς φυσικούς που έζησαν ποτέ.

Ήταν ο πρώτος που πρότεινε την ύπαρξη νετρίνων το 1930, έλαβε το βραβείο Νόμπελ στη Φυσική το 1945, έλαβε ευρέως επαίνους από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, έλαβε το Μετάλλιο Max Planck το 1958 και ήταν καθοριστικός στην ανάπτυξη πολλών τομέων της θεωρητικής φυσικής και στην κβαντική θεωρία.

Ο Pauli ήταν πολύ σεβαστός έχοντας άψογο επιστημονικό μυαλό, αλλά είχε επίσης κάποιες περίεργες ιδέες και περίεργα γεγονότα, μια από τις οποίες αργότερα ονομάστηκε «Pauli Effect».

Ξεκίνησε όταν διάφοροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου, παρατήρησαν ότι όποτε βρισκόταν στο εργαστήριο του, υπήρχαν υπερβολικά πολλά παράξενα ατυχήματα και δυσλειτουργίες του εξοπλισμού του. Σχεδόν πάντα, όταν ηταν στο εργαστήριο του, κάτι έσπαζε, ηλεκτρικά συστήματα δεν λειτουργουσαν ή βραχυκυκλώναν, γυαλιά ράγιζαν, καυστήρες Bunsen δεν έκαναν ανάφλεξη και διάφοροι εξοπλισμοί είτε σταματούσαν να λειτουργούν είτε είχαν παρεμβολές, ακόμη και ξέσπασαν πυρκαγιές απο το πουθενά .

Οι συνάδελφοι του το ονόμασαν «Pauli Effect», και έλεγαν αστειευόμενοι ότι «οι συσκευές και ο Wolfgang Pauli δεν μπορούν να ειναι στο ίδιο δωμάτιο» ως αστείο, αλλά καθώς συνέχισε αυτό, έγινε αισθητό ότι δεν ηταν απλά συμπτώσεις και δεν ηταν αστείο. Το αποτέλεσμα φαινόταν να λειτουργεί ακόμη και σε απόσταση. Ένα συμβάν που συνέβη γρήγορα μετατράπηκε σε ένα δημοφιλές ανέκδοτο. Όταν ο Pauli έφτασε στο σιδηροδρομικό σταθμό του Γκέτινγκεν την ίδια στιγμή πολλά μηχανήματα του εργαστηριακού εξοπλισμού στο κοντινό Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν εξερράγησαν χωρίς προφανή λόγο. Μια άλλη ιστορία λέει ότι όταν ο Pauli επισκέφτηκε το Princeton Institute for Advanced Study, ο τεράστιος επιταχυντής σωματιδίων στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου του Princeton έπιασε ανεξήγητα φωτιά και κάηκε 6 ώρες εκαναν να σβήσουν την φωτιά.

Καθώς τα περίεργα περιστατικά έγιναν συχνότερα, οι συνάδελφοι του Pauli σταμάτησαν να αστειεύονται γι 'αυτό και άρχισαν να πιστεύουν ότι κάτι πραγματικά περίεργο συνέβαινε , και ότι ίσως υπήρχε κάτι το υπερφυσικό.

Φημολογήθηκε ότι ο φυσικός Otto Stern κάποτε απαγόρευσε ακόμη στον Pauli να επισκεφθεί το εργαστήριό του για φοβούμενος ότι κατι θα χαλάσει ή θα καταστρέψει το πείραμά του. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πώς αυτοί οι σοβαροί επιστήμονες άρχισαν να βλέπουν το «Pauli Effect» ως μυστικιστική δεισιδαιμονία, πιστεύοντας ότι δεν έχει λογική εξήγηση. Ένας επιστήμονας της εποχής με το όνομα David Fathi είπε κάποτε: "Έχω προσπαθήσει εδώ και πολύ καιρό να καταλάβω πώς μερικά από τα λαμπρότερα μυαλά της εποχής μας θα μπορούσαν να υποκύψουν σε ιδέες που φαίνονται καθαρά δεισιδαιμονίες. Τώρα νομίζω ότι πρέπει να εργαστούμε σε ένα πεδίο τόσο αφηρημένο και μακριά από τη γενική εικόνα της κβαντικής φυσικής, πιθανότατα θα πρέπει αρχινήσουμε να έχετε προδιάθεση να σκέφτεστε έξω από το κουτί, ανοιχτοί σε παράξενες ιδέες".

Ο ίδιος ο Pauli άρχισε σύντομα να σκέφτεται σοβαρά ότι υπήρχε κάποιο άλλο ανεξήγητο φυσικό φαινόμενο πίσω από όλα αυτά, ενδιαφερόταν για την παραψυχολογία και υποστήριζε τις ιδέες του K.G. Ο Jung για την ύπαρξη του φαινομένου του συγχρονισμού , το οποίο περιέγραψε ο Jung ως «περιστάσεις που φαίνεται να σχετίζονται ουσιαστικά αλλά δεν έχουν αιτιότητα», καθώς και το κρυφό νόημα των ονείρων.

Ο Pauli άρχισε να ψάχνει έναν τρόπο να τα εξηγήσει όλα αυτά, υποθέτοντας ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα με κάποιο τρόπο να επηρεάσουν τον κοντινό τεχνικό εξοπλισμό με δυνάμεις που δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί από την επιστήμη. Ο Pauli ήταν τόσο πεπεισμένος ότι ήταν ένα πραγματικό επιστημονικό αίνιγμα που το συζήτησε λεπτομερώς. Μία από τις ιδέες του ήταν ότι αυτό οφειλόταν σε ένα είδος ψυχοκίνησης στο οποίο η ψυχική ενέργεια ενεργεί στο φυσικό περιβάλλον.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι σκέψεις του Pauli σε αυτό είναι μερικές από τις προηγούμενες ιδέες που είχαν άλλοι για την ψυχοκίνηση σε μια εποχή που δεν είχε καν επίσημο όνομα αυτό το φαινόμενο. Δυστυχώς, ο Pauli δεν μπόρεσε ποτέ να αποδείξει κάτι τέτοιο, αν και πέρασε πολύ χρόνο για να το σκεφτεί και να γράψει διάφορες σκέψεις για την ψυχοκίνηση στα περιοδικά του. Συχνά θεωρούσε ότι ήταν αδύνατο να αποδειχθεί κάτι τέτοιο σε ένα αυστηρό εργαστηριακό περιβάλλον, ότι στο τέλος βασίστηκε κυρίως σε τυχαία στοιχεία και πιθανότατα ήταν καταδικασμένα να παρανοηθούν. Ο Pauli συνέχισε να υποστηρίζει ότι το φαινόμενο «Pauli Effect» είναι εντελώς πραγματικό και ότι οι άνθρωποι μπορούν πράγματι να επηρεάσουν ψυχικά αντικείμενα γύρω τους και τα ηλεκτρονικά, μέχρι το θάνατό τους το 1958