Οι αρχαίοι Ισλανδοί όχι μόνο είδαν διάφορα θαλάσσια τέρατα, αλλά είχαν πιάσει μερικά για να τα φάνε

Η λαογραφία της Βόρειας Ευρώπης είναι γεμάτη με τρομακτικά θαλάσσια τέρατα και άγνωστα ψάρια, αλλά τα θαλάσσια τέρατα της Ισλανδίας είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτα . Το γεγονός είναι ότι οι μύθοι για αυτά δείχνουν συχνά ότι δεν ηταν κατάλληλη τροφή για τους ανθρώπους, οι Βίκινγκ στο κρύο ωκεανό τον 11ο αιώνα, ηταν πάντα πεινασμένοι..

Αυτή η περίεργη μαγειρική λεπτομέρεια ουσιαστικά δεν βρίσκεται στη λαογραφία άλλων λαών, που είχαν επίσης συναντήσεις με θαλάσσια τέρατα, για παράδειγμα, το τέρας του Λοχ Νες, το Kraken ή το Tsuchinoko, από ιαπωνικούς θρύλους και μύθους ένα πλάσμα που μοιάζει με φίδι.

Υπάρχει μια ιστορική εξήγηση για την αναζήτηση τροφής των Ισλανδών. Πιστεύεται ότι στα κρύα βόρεια νερά του Ατλαντικού Ωκεανού υπήρχαν πολύ λιγότερα ψάρια και ακόμη οστρακοειδή, έτσι οι ψαράδες έπρεπε να αναζητούν συνεχώς νέες πηγές τροφίμων με κίνδυνο τη ζωή τους, εκτός από τις συνηθισμένες.

Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι Ισλανδοί είναι ακόμη περήφανοι για το γεγονός ότι στην παράδοσή τους υπάρχουν φαγητά που πολλοί άλλοι λαοί θα έλεγαν δικαίως αηδιαστικά. Και μια φορά το χρόνο, η Ισλανδία διοργανώνει ένα φεστιβάλ που ονομάζεται Porrablót, το οποίο, μεταξύ άλλων, σερβίρει πιάτα από τον δηλητηριώδη πολικό καρχαρία της Γροιλανδίας.

Το κρέας αυτού του καρχαρία περιέχει υψηλή συγκέντρωση ούρων και τριμεθυλαμίνης οξειδίου και αν το φάτε ωμό, θα δηλητηριαστείτε ή ακόμα και θα πεθάνετε. Αλλά αν υποβληθεί σε επεξεργασία με έναν ειδικό τρόπο, τότε λαμβάνεται ένα είδος πιάτου που ονομάζεται hakarl. Ακολουθεί μια λίστα με πολλά παράξενα θαλάσσια πλάσματα από ισλανδικούς θρύλους και μύθους, τους οποίους οι αρχαίοι Βίκινγκς αποφάσισαν να δοκιμάσουν και τα βρήκαν εντελώς ακατάλληλα για φαγητό.

raudkembingur

Το όνομα raudkembingur μεταφράζεται στην πραγματικότητα σε "κόκκινη τούφα" και μπορείτε να αναγνωρίσετε αυτό το πλάσμα από τις τούφες των φωτεινών κόκκινων μαλλιών στο κεφάλι και το λαιμό του. Οι ερευνητές λένε ότι το Raudkembingur μοιάζει κάπως με μια φάλαινα, αν και μικρότερο σε μέγεθος από άλλες φάλαινες της Ισλανδίας. Έχει σχεδόν ασυναγώνιστη ικανότητα να επιτίθεται σε αλιευτικά σκάφη με υψηλές ταχύτητες, ενώ παράγει έντονο θόρυβο.

Αυτά τα πλάσματα είναι τόσο αφοσιωμένα στο να σκοτώνουν ανθρώπους που μπορούν ακόμη και να περίμεναν περάσματα στον ωκεανό για εβδομάδες, περιμένοντας περάσει κάποιο πλοίο, ώστε να μπορούν να πηδήξουν έξω από το νερό στο πλοίο και να σκοτώσουν. Και δεν σκοτώνε ανθρώπους για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γιατί δεν έκανε για τροφή: Το Raudkembingur θεωρείται τόσο βλαπτικό που απαγορεύονταν ακόμη και να δοκιμάσουν το κρέας του. Επιπλέον, πιστεύεται ότι αν προσπαθήσετε ποτέ να βράσετε το κρέας του για κατανάλωση, θα εξαφανιστεί από την κατσαρόλα ούτως ή άλλως.

Losilungur

Το Lozilungur ηταν η ισλανδική εκδοχή της πέστροφας της Βόρειας Αμερικής, αν και ηταν πολύ πιο θανατηφόρο και απαίσιο ακόμη και στην εμφάνιση.

Γιατί δεν έκανε για τροφή: Το Lozilingur είναι εξαιρετικά δηλητηριώδες και ο κύριος κίνδυνος είναι ότι μεταμφιέζεται επιδέξια ως μια συνηθισμένη πέστροφα, κρύβοντας τη λευκή "γούνα" του . Υπάρχουν πολλές προειδοποιητικές ιστορίες για την τοξικότητα του Slozilungur, συμπεριλαμβανομένου του περιστατικού του 1692 στο οποίο δύο αδέλφια πέθαναν με πιάτα μαγειρεμένου Slozilungur, όπως ολόκληρη η οικογένεια λίγα χρόνια αργότερα. Μόνο ένα νεαρό κορίτσι που δεν πεινούσε και δεν έφαγε κατάφερε να επιβιώσει για να πει την ιστορία.

Skeljaskrímsli

Η λέξη skeljaskrímsli μεταφράζεται ως "τεθωρακισμένο τέρας" και αναφέρεται όχι μόνο σε ένα πλάσμα, αλλά και σε πολλά άγνωστα θωρακισμένα ζώα που περιφέρονταν στις ακτές της Ισλανδίας. Αυτά τα πλάσματα περιγράφονται συνήθως ότι έχουν παχιά κελύφη που καλύπτουν το σώμα τους. Λέγεται ότι ηταν τόσο μεγάλα όσο τα άλογα, με κόκκινα μάτια.

Γιατί δεν έκανε για τροφή: Το αίμα του ηταν εξαιρετικά δηλητηριώδες. Σύμφωνα με τον μύθο, ένας Ισλανδός κατάφερε τρυπήσει το άθραυστο καβούκι του skelaskrimsli, και το αίμα του πιτσίλιζε όλο το απροστάτευτο δέρμα του. Αποτέλεσμα? οδυνηρός θάνατος.

Ofuguggi

Πρόκειται για ένα "δαιμονικό ψάρι", μαύρο με μεγάλη ουρά σε σχήμα βέλους. Και κολυμπά μπρος-πίσω, δηλαδή μπροστά με την ουρά μπροστά. Τα πτερύγια του ηταν επίσης προς τα πίσω και τα δόντια του ηταν πολύ αιχμηρά και μεγάλα. Πιστεύεται ότι αυτό το συγκεκριμένο ψάρι έτρωγε τα πτώματα των νεκρών ναυτικών που πέθαιναν στην θάλασσα . Αυτή η περίεργη λέξη "ofuguggi" είναι τόσο δυσάρεστη για τους Ισλανδούς που σήμερα χρησιμοποιείται για να αναφέρεται σε ηλίθιο γενικά.

Γιατί δεν έκανε για τροφή: Ο θρύλος λέει ότι όταν αυτά τα ψάρια πιάστηκαν από ανθρώπους και έφαγαν από αυτά , το ψάρι προκάλεσε πρήξιμο και το σπάσιμο των στομαχιών των ανθρώπων, αφήνοντας τους μια πληγή. Το Ofuguggi προκάλεσε τους θανάτους πολλών Ισλανδών κατά τη διάρκεια των αιώνων από τον 17ο αιώνα.

hrekkalla

Σύμφωνα με τον μύθο, κάποιος μάγος στην Ισλανδία, που δεν είχε τίποτα να κάνει, ανάστησε κάποτε ένα μισό σάπιο νεκρό χέλι conger, το οποίο στη συνέχεια μετατράπηκε σε ένα τρομακτικό hrekkalla. Συνήθως, αυτό το πλάσμα βρίσκεται ακίνητο στο νερό έως ότου το ανυποψίαστο θύμα βυθίσει τα πόδια του σε αυτό και στη συνέχεια στρίβει το ελικοειδές σώμα του, καλυμμένο με λεπίδες, γύρω από τα πόδια του θύματος, συμπιέζοντας και τεμαχίζοντας τη σάρκα έως ότου ακρωτηριαστεί το άκρο.

Γιατί δεν έκανε για τροφή: Το Hrekkall παράγει δηλητήριο που μπορεί να φάει τα οστά σας σε μια στιγμή (σαν ένα ισχυρό οξύ) και το κρέας του είναι εξίσου διαβρωτικό. Φημολογείται ότι όταν πιάνεται ένα hrekkall, χρησιμοποιεί απλώς τη σύνθεση του καυστικού του σώματος για να λιώσουν μέσα από τους βράχους και λίθους.