Γύρω στην πρώτη χιλιετία π.Χ., ο Σολομών, ο τρίτος βασιλιάς του Ισραήλ, ήταν ο πιο ισχυρός άνθρωπος της εποχής του. Περιγράφεται στη Βίβλο και στους θρύλους ως χαρακτήρας απίστευτων ικανοτήτων. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις ίδιες παραδόσεις, μέσα στο κτίριο που φέρει του όνομά του ως Ναός του Σολομώντα φυλάσσονταν, επίσης, μυστηριώδη αντικείμενα με παράξενες ιδιότητες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ως προϊόντα μιας ανώτερης τεχνολογίας, για την εποχή του, ή ακόμα και ως εξωγήινης προέλευσης.
Ο Σολομών, γιος του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ, 3ος Βασιλιάς του Ισραήλ, ανέβηκε στο θρόνο του Ισραήλ το 972 π.Χ. και βασίλεψε επί 40 χρόνια. Κάποια στιγμή, οικοδόμησε τον περίφημο Ναό, μέσα στον οποίο τοποθετήθηκαν αρκετά ιερά αντικείμενα της λατρείας των Ισραηλιτών.
Η λεγόμενη Σκηνή του Μαρτυρίου, σύμφωνα με πληροφορίες που δίνονται στην Παλαιά Διαθήκη ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο φορητό ιερό οίκημα, ουσιαστικά μια σκηνή, των Ισραηλιτών, με παράξενες μη φυσικές ιδιότητες, που κατασκευάστηκε ύστερα από εντολή του Θεού προς τον Μωυσή, όταν έλαβε όλες τις λεπτομερείς οδηγίες για την κατασκευή. Η Σκηνή, θεωρήθηκε ως η κατοικία του Θεού αλλά ταυτόχρονα και το σημείο συνάντησης του Θεού με τα τέκνα του Ισραήλ.
Μία από τις μυστηριώδεις ιδιότητες της Σκηνής του Μαρτυρίου ήταν πως κάθε φορά που ο Μωυσής έμπαινε στη σκηνή, ένα σύννεφο, μια νεφέλη σαν παραπέτασμα κάλυπτε την είσοδο. Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός φανέρωνε την παρουσία του προκειμένου να μιλήσει με τον Μωυσή. Επειδή, λοιπόν, το εσωτερικό της σκηνής “μαρτυρούσε” την εμφάνιση του Θεού, ονομάστηκε «Σκηνή του Μαρτυρίου», δηλαδή “Σκηνή της Μαρτυρίας (παρουσίας) του Θεού”. Όταν εξαφανιζόταν η στήλη της νεφέλης από την είσοδο της Σκηνής σήμαινε ότι είχε τελειώσει η συνομιλία του Θεού με τον Μωυσή.
Οι Ισραηλίτες, μετέφεραν συνεχώς την Σκηνή όπου πήγαιναν, αλλά σταμάτησαν να το κάνουν όταν κατέκτησαν την γη Χαναάν. Ο Δαβίδ ήταν εκείνος που σχεδίασε να χτίσει έναν μόνιμο κτίριο, ναό, με σκοπό την αντικατάσταση της Σκηνής. Ωστόσο, αυτός που επιστάτησε την οικοδόμηση ήταν ο γιος του, ο Σολομώντος.
Με τον ίδιο συμβολισμό των αντικειμένων της Σκηνής του Μαρτυρίου, τα ίδια βασικά τελετουργικά έπιπλα και σχεδόν τα ίδια σκεύη και αντικείμενα που υπήρχαν σε αυτήν, χτίστηκε από τον Σολομώντα ένα οικοδόμημα αρκετά μεγαλύτερο, διατηρώντας πάντα τις ιερές αναλογίες, σύμφωνα με τις αρχικές οδηγίες. Εκτός από την Σκηνή, είχαν τοποθετηθεί και μερικά ακόμα μυστηριώδη αντικείμενα μέσα στο Ναό του Σολομώντα.
Η Κιβωτός της Διαθήκης, ήταν το πιο ιερό αντικείμενο για του Ισραηλίτες που περιείχε τις Δέκα Εντολές σε δύο πέτρινες πλάκες, αλλά μόνο το εξωτερικό μέρος ήταν ορατό. Την κατασκεύασε ο Μωυσής σύμφωνα με προδιαγραφές που του έδωσε ο Θεός. Αρχικά, φυλασσόταν μέσα στην «Σκηνή του Μαρτυρίου» και υποδήλωνε ότι ο Θεός ήταν ανάμεσα στον λαό του Ισραήλ και επικοινωνούσε μαζί του όταν χρειαζόταν.
Κατά τη μεταφορά της, η Κιβωτός ήταν πάντα καλυμμένη από δέρμα φώκιας και ένα γαλανό ύφασμα. Η θέασή της ήταν πάντα κρυμμένη πολύ προσεκτικά, γεγονός που δεν πρέπει να ήταν τυχαίο, αφού όταν 70 από τα μέλη της φυλής έτυχε να την κοιτάξουν θανατώθηκαν αυτόματα. Ειπώθηκε πως ήταν τιμωρία από τον Θεό.
Στις μάχες πού διεξάγονταν η Κιβωτός της Διαθήκης προπορευόταν του λαού ως μια θεϊκή ασπίδα προστασίας. Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, από όπου περνούσε έκαιγε τους αγκαθωτούς θάμνους και άλλα εμπόδια που μπορεί να συναντούσε στην πορεία, ενώ σπινθήρες που εκλύονταν από τα δύο αντικριστά χερουβείμ στο καπάκι της, μπορούσαν να σκοτώνουν φίδια, σκορπιούς και άλλα επικίνδυνα ζώα.
Όταν ήταν να διαβούν τον Ιορδάνη ποταμό, μόλις τα πόδια των ιερέων που την μετέφεραν άγγιξαν τα νερά του, αυτά χάθηκαν ή εξατμίστηκαν και ο ποταμός ξεράθηκε, αλλά μόλις πέρασαν απέναντι, τα νερά επανήλθαν, σύμφωνα με τον Ιησού του Ναυή. Όταν χρειάστηκε να την μεταφέρουν επάνω σε άμαξα με βόδια και ένας οδηγός άπλωσε το χέρι του για να συγκρατήσει την Κιβωτό να μην πέσει στο κακοτράχαλο δρόμο, έπεσε ο ίδιος νεκρός επειδή την άγγιξε.
Όταν ο Ναός του Σολομώντα εγκαινιάσθηκε, η Κιβωτός της Διαθήκης τοποθετήθηκε εκεί με ιδιαίτερη προσοχή και ευλάβια. Μόλις οι ιερείς βγήκαν από τα Άγια των Αγίων, ο Ναός γέμισε με ένα σύννεφο, που το ερμήνευσαν πως υποδείκνυε «ότι η δόξα Κυρίου είχε γεμίσει τον οίκο Του».
Λέγεται ότι μέσα στην Κιβωτό, εκτός από τις πλάκες με τις Δέκα Εντολές, φυλασσόταν ένα κομμάτι του μάννα που δόθηκε ως φαγητό στους ανθρώπους στην έρημο για πρώτη φορά, ως παροχή του Θεού. Ήταν, επίσης, τοποθετημένη η “μαγική” ράβδος του Ααρών που μετατράπηκε σε απειλητικό φίδι εναντίον του Φαραώ και ξανά σε φίδι, που μόλυνε τον Νείλο και ψόφισαν τα ψάρια και, τέλος, που άνθισε όταν τοποθετήθηκε μέσα στην Σκηνή του Μαρτυρίου.
Φυσικά, μέσα στον Ναό υπήρχαν πολλά ακόμα ιερά αντικείμενα όπως ο θυσιαστικός βωμός, η επτάφωτη λυχνία που έκαιγε αρχικά στα άγια της Σκηνής του Μαρτυρίου και με τον καιρό έγινε σύμβολο των Ισραηλιτών και της ιουδαϊκής θρησκείας. Επίσης, υπήρχε η «θάλασσα του χαλκού» ή αλλιώς «λιωμένη θάλασσα» η οποία ήταν μια μεγάλη χάλκινη δεξαμενή νερού. Υπήρχαν ακόμα θυμιάματα και πολλά άλλα.
Σύμφωνα με διάφορες παραδόσεις και θρύλους, λέγεται ότι ο βασιλιάς Σολομών διέθετε ιπτάμενα χαλιά. Ένα χαλί, μάλιστα, υποτίθεται ότι είχε μήκος εξήντα μιλίων και εξήντα πλάτους, ικανό να μεταφέρει 40.000 άνδρες. Αν θα θέλαμε να μείνουμε σε αυτή την απίθανη εκδοχή, τότε ενδεχομένως να φύλαγε και αυτό ο Σολομώντας και τα ιπτάμενα χαλιά που εκτόξευαν ακτίνες φωτός και φωτιάς, μέσα στον Ναό που είχε κατασκευάσει.
Τα αλεξικέραυνα του Ναού του Σολομώντα, 24 στον αριθμό, λέγεται πως ήταν τοποθετημένα σε διάφορα σημεία της στέγης του Ναού, προφανώς όχι σε τυχαία σημεία, για να τον προστατεύουν από τους «κεραυνούς των ουρανών». Σύμφωνα με ένα θρύλο, ο βασιλιάς Σολομώντος υπέταξε και φυλάκισε σε ένα χάλκινο αγγείο 72 δαίμονες, ως δώρο προς την ανθρωπότητα. Υποτίθεται, μάλιστα, ότι αυτή η ιστορία έγινε πηγή έμπνευσης για το βιβλίο Σολομωνική: Το κλειδί του βασιλιά Σολομώντα, αν και καμία αναφορά δεν υπάρχει σε αυτά τα πνεύματα, ενώ σύμφωνα με ιστορικούς γράφτηκε γύρω στον 14ο με 16ο αιώνα, από άγνωστο συγγραφέα.
Μετά την κατάληψη και καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους το 587 π.Χ., όλα αυτά χάθηκαν, εξαφανίστηκαν, κλάπηκαν ή κρύφτηκαν πολύ καλά, κάπου αλλού. Μάλιστα, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Ναβουχοδονόσορας συνέλαβε τρεις σοφούς από τον Ναό του Σολομώντα και αργότερα τους έριξε στην φωτιά, δεν κάηκαν αλλά εμφανίστηκε μια ακόμα μορφή. Σύγχρονες υποθέσεις θεωρούν ότι άνοιξε μια Πύλη. Η Πύλη που άνοιξε στο Ιράκ και ο πόλεμος για την απόκτησή της μεταξύ ΗΠΑ και Σαντάμ Χουσέιν.
Άραγε, θα μπορούσε κάτι από όλα αυτά τα παραπάνω να περιέχουν αλήθειες; Και σε ποιο βαθμό; Και αν ήταν πραγματικότητα, τότε, με σύγχρονες ορολογίες δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτά τα αντικείμενα ήταν εξωγήινης προέλευσης, αφού υποτίθεται ότι δεν υπήρχε πολιτισμός που να διέθετε τέτοιου είδους προχωρημένη τεχνολογία; Βέβαια, άνετα μπορεί ο καθένας να υποστηρίξει ότι είχαν προέλευση θεϊκή, ή απλά και μόνο την φαντασία αυτών που τα διηγήθηκαν καθώς και εκείνων που τα έγραψαν.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου