ΤΟΜΣΚ, Ρωσία - Κάθε χρόνο, μια μικρή ομάδα ντόπιων ταξιδεύει 550 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από αυτήν τη Σιβηρική πόλη στο νησί Nazinsky, στη μέση του ποταμού Ob, για να τοποθετήσει ένα στεφάνι σε ένα ξύλινο σταυρό. Είναι μια χειρονομία μνήμης για τα θύματα των τρομερών γεγονότων που που έγιναν εκεί το καλοκαίρι του 1933.
Πριν από σχεδόν 90 χρονιά, φορτηγά των μπολσεβίκων μετέφεραν στο νησί Nazinsky περίπου 3.000 "εποίκους" με εντολές να κατασκευάσουν έναν "ειδικό οικισμό", ως ένα μέρος των GULAG του Στάλιν - GULAG: στρατόπεδα εργασίας και θανάτου που εξαπλώθηκαν σε όλη τη Σοβιετική Ένωση, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πεθάναν απο λιμοκτονία, ασθένειες, φρικτά βασανίστρια, η σκοτώθηκαν από τος φρουρούς..
Χωρίς εργαλεία και καταφύγιο, χωρίς φαγητό και περιτριγυρισμένοι από ένοπλους φρουρούς που πυροβόλησαν όσους τολμούσαν να πέσουν στο παγωμένο ποταμό και να διαφύγουν, οι κρατούμενοι πολύ σύντομα άρχισαν να λιμοκτονούν. Τα φορτηγά συνέχισαν να μεταφέρουν στο νησί κρατούμενους .
Αναφέρθηκαν πολλά φρικτά περιστατικά κανιβαλισμού, που οι ντόπιοι το ονόμασαν Νησί Κανιβάλ (κανιβάλων) ή το νησί του θανάτου.
Μέχρι τον Αύγουστο, τουλάχιστον 4.000 ήταν νεκροί και άλλοι άπλα αγνοούμενοι. Σύμφωνα με ένα σοβιετικό έγγραφο με ημερομηνία 20 Αυγούστου 1933, υπήρχαν μόνο 2.200 επιζώντες από τους 6.700 κρατούμενους που είχαν σταλεί στο Nazinsky,ένα "νησί" μέσα στο ποταμό, μήκους περίπου 3 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου 600 μέτρων. Μόνο 300 επιζώντες κρίθηκαν κατάλληλοι για περαιτέρω εργασία(!)
GULAG: επίσημα έλεγαν για ένα έργο κοινωνικής μηχανικής με στόχο την «επανεγκατάσταση» τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων ανθρώπων στις απομακρυσμένες περιοχές της Σιβηρίας και του Σοβιετικού Καζακστάν,οι «έποικοι» θα καλλιεργούσαν εκατομμύρια στρέμματα γης για να αναπτύξουν δήθεν αυτάρκεις κοινότητες εντός δύο ετών, για τον συνεχιζόμενο λιμό στην Ουκρανία και σε άλλα μέρη, αλλα στην πραγματικότητα ηταν στρατόπεδα θανάτου και βασανιστριών .
Για να δημιουργήσουν τους «εποίκους», επανέφεραν το σύστημα "εσωτερικών διαβατηρίων" που είχε απαγορευτεί μετά το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων του 1917.Σχεδόν αμέσως, σε ολόκληρη τη χώρα άρχισαν να συλλαμβάνουν όλους όσους βρέθηκαν σε άλλο μέρος από το οποίο είχαν εγγραφεί (σαν θυμίζει κάτι?).
Μια επιζών του νησιού "Cannibal" είχε ρωτήσει έναν νεαρό άντρα: "Πώς βρεθήκατε εδώ;" και της ειπε: "Δεν έκανα τίποτα. Το Σαββατοκύριακο, πήγα να επισκεφτώ τη θεία μου, η οποία ζει στη Μόσχα. Πήγα στο διαμέρισμά της και χτύπησα την πόρτα, αλλά πριν προλάβει ανοίξει να την πόρτα, με συνέλαβαν επειδή δεν είχα μαζί μου το διαβατήριό μου. "
Η Vera Panovaya, κάτοικος του χωριού Ust-Tyma το 1989 έλεγε ότι θυμάται έναν άντρα με το όνομα Kuzma Salnikov, ο οποίος είχε βρεθεί στο νησί Cannibal.«Ήταν ανθρακωρύχος από το Novokuznetsk. Παντρεμένος, με δύο παιδιά, τον συνέλαβαν στην κεντρική αγορά, περικύκλωσαν την αγορά, και συνέλαβαν όλους όσους δεν έφεραν έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών τους φόρτωσαν σε ένα φορτηγό και στάλθηκαν στο νησί Nazinsky.
«Δεν υπήρχε φαγητό οι άνθρωποι βασανίστηκαν και πεθάναν από την πείνα. Οι φρουροί τους πετούσαν κομμάτια ψωμιού καθώς περνούσαν από το νησί. Όσοι έπιαναν ένα κομμάτι ψωμιού έτρωγαν, οι υπόλοιποι δεν είχαν να φάνε τίποτα .... Ο Salnikov ήταν εκεί, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει από το ποτάμι χωρίς να τον δουν και να τον σκοτώσουν, αφού πέρασε μέσα απο βάλτους έφτασε σε ένα χωριό.»
Όπως ήταν η συνήθης πρακτική στα GULAG του Στάλιν,κοινοί εγκληματίες και πολίτικοι κρατούμενοι ανακατεύτηκαν μαζί ως μέσο διατήρησης μιας ατμόσφαιρας τρόμου. Σοβιετικά έγγραφα που σώζονται στο μουσείο GULAG στο Τομσκ καταγράφουν τις ανακρίσεις ορισμένων από αυτούς τους "εγκληματίες" που βρίσκονταν στο νησί Nazinsky καθώς οι περισσότεροι ηταν πολίτικοι κρατούμενοι.
Κάποιος ρωτήθηκε αν έτρωγαν «ανθρώπινο κρέας»."Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια", απάντησε. " Μόνο συκώτι και καρδιές από εκείνους που δεν ήταν αρκετά ζωντανοί, αλλά δεν ήταν ακόμα νεκροί", πρόσθεσε. "Ήταν προφανές ότι επρόκειτο να πεθάνουν σε μια ή δύο μέρες. Έτσι ήταν μια λύτρωση για αυτούς. Χωρίς να υποφέρουν για άλλες δύο ή τρεις ημέρες."Άλλοι περιέγραψαν γυναίκες που ήταν δεμένες σε δέντρα, και έκοβαν το στήθος τους και άλλα μέρη του σώματος.
Η κατάσταση στο νησί Cannibal ήταν τόσο τρομακτική που ένας τοπικός κομμουνιστής με το όνομα Vasily Velichko ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία να την ερευνήσει τον Ιούλιο του 1933. Έκανε συνέντευξη δεκάδων ανθρώπων και έγραψε μια έκθεση 11 σελίδων που έστειλε στη Μόσχα. Η έκθεσή του χαρακτηρίστηκε "απόρρητη" και μόλις το 1994 ήρθε στο φως.
"Οι άνθρωποι άρχισαν να πεθαίνουν", έγραφε. «Άλλοι κάηκαν ζωντανοί ενώ κοιμόντουσαν κοντά στις φωτιές. Και άλλοι πέθαναν από εξάντληση και κρύο. Αμέσως μετά το χιόνι και τον παγετό ήρθαν οι βροχές και οι παγωμένοι άνεμοι», συνέχισε. «Και οι άνθρωποι έμειναν χωρίς φαγητό. Κάθε τέταρτη ή πέμπτη ημέρα, μετάφεραν στο νησί κάποιο αλεύρι σίκαλης για τους έποικους, -Ανακάτευαν το αλεύρι στο νερό και το έτρωγαν. Πολλοί άνθρωποι έτρωγαν το αλεύρι όπως ήταν σε σκόνη από την πεινά τους, και πέθαιναν γιατί δεν μπορούσαν να πάρουν αναπνοή απο την σκόνη του αλευριού. »
Το νησί Nazinsky εκκενώθηκε τελικά το Αύγουστο του 1933. Όταν το Velichko επέστρεψε εκεί όλοι οι «έποικοι» είχαν φύγει. "Το γρασίδι στο νησί ήταν ψηλό", έγραψε στην έκθεσή του. "Αλλά οι ντόπιοι που πήγαν εκεί για να μαζέψουν χόρτα επέστρεψαν αφού ανακάλυψαν πτώματα και σκελετούς στο γρασίδι"
Το 1989, το τμήμα του Τομσκ για τα ανθρώπινα δικαιώματα έστειλε μια αποστολή στην περιοχή για να συγκεντρώσει προφορικές ιστορίες.Ένας ο κάτοικος της περιοχής μετά την εγκατάλειψη του στρατοπέδου περιγράφει. «Είδα ανθρώπους να πηγαίνουν στο στρατόπεδο του θανάτου και να μαζεύαν χρυσά δόντια από σκελετούς.... Υπήρχε ένα κρατικό κατάστημα τότε στο Aleksandrovsk και τα πηγαίναν εκεί με αντάλλαγμα λεφτα.»
Η έκθεση του Velichko προκάλεσε αίσθηση στη Μόσχα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε ειδική επιτροπή για έρευνα και τα γεγονότα της έκθεσης επιβεβαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Αρκετοί αξιωματούχοι του πρώην στρατοπέδου καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης που κυμαίνονται από ένα έως τρία χρόνια. Η έκθεση του Velichko χαρακτηρίστηκε μυστική και αποθηκεύτηκε στα αρχεία.
Ο ίδιος ο Velichko αργότερα έγινε δημοσιογράφος και ανταποκριτής πολέμου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον πόλεμο, έγραψε αρκετά μυθιστορήματα με επαίνους στην σοβιετική κυβέρνηση. Δεν έγραψε ποτέ τίποτα άλλο για το νησί Cannibal .Αυτή η ιστορία έγινε γνωστη στο υπόλοιπο κόσμο δεκαετίες αργότερα εξαιτίας ενός άνδρα...
Επί 100 + χρονιά έγιναν θηριωδίες και εκτός Ρωσίας με σφραγίδα κομμουνιστών που οι περισσότερες ειναι είτε άγνωστες, είτε τις έχουν φορτώσει στους "κακούς Γερμανούς", όπως την σφαγή Πολωνών στο Δάσος Κατυν, και εξαφάνισαν το σχετικό ντοκιμαντέρ Αμερικάνου από το youtube, "δημοκρατικά πάντα " και έφτιαξαν αλλα δικά τους που τα παρουσιάζουν όπως τους βολεύει, επίσης σε καμια έγκυρη πηγή τους δεν θα δείτε τι έκαναν και στην Ελλάδα οι κομμουνιστές .AETOS NEWS
1 comment
αφιερωμενο σε ολα τα σκατοπανα με μισος πολυ που αναφωνουν την λεξη 'ναζι'και 'φασιστα'...καθαρματα του γιαχβε οι ναζι και οι φασιστες ειναι αγιοι μπροστα σιις γενοκτονες ορδες των κομμουνιστων!!!
Δημοσίευση σχολίου