Αυτή η ιστορία αναφέρθηκε πρόσφατα (δεν αποκαλύπτουμε την πηγή μας), από εναν κάτοικο του Τέξας, και συνέβη το 1994. Ο μάρτυρας ήταν τότε ένας νεαρός στο στρατό, και οδηγούσε στον δρόμο από την πόλη Grapevin στη στρατιωτική βάση Λούμποκ του Τέξας.
Οδηγούσε το αυτοκίνητο του κατά μήκος της εθνικής οδού I-20 και σύμφωνα με τον ίδιο, οδηγούσε για αρκετές ώρες οπότε αποφάσισε να σταματήσει σε πάρκινγκ για να χαλαρώσει και να πάει τουαλέτα κλπ.
Όταν βγήκε από το αυτοκίνητό του, παρατήρησε ένα άλλο αυτοκίνητο κοντά του, ένα παλιό Ford τη δεκαετία του 1970 με μια μεσήλικη γυναίκα η οποία καθόταν στην θέση του οδηγού . Όταν πήγε τουαλέτα και άναψε να καπνίσει ένα τσιγάρο η γυναίκα βρισκόταν ακόμα στην ίδια θέση στο τιμόνι και του έκανε εντύπωση. Έτσι αποφάσισε να πάει κοντά της να χτυπήσει στο παράθυρο της και να την ρωτήσει αν όλα ήταν εντάξει.
Η γυναίκα χαμογέλασε και είπε ότι έχει πάθει λάστιχο και ταυτόχρονα είχε μείνει από μπαταριά.
"Τη ρώτησα αν είχε ρεζέρβα , δεν απάντησε, τότε την ρώτησα περιμένει κάποιον να έρθει να την βοηθήσει και είπε ότι περιμένει να έρθει η κόρη της, αλλά θα έπρεπε να περιμένει αρκετές ώρες να φτάσει στο σημείο, προσπάθησα να την βοηθήσω και ρώτησα το όνομα της κόρης της, απάντησε ότι την λένε Abelin".
Μετά από αυτό, την ρώτησα αν θα μπορούσα να την πάω σε κοντινή πόλη για να μην περιμένει στην ερημιά. Την πήρα λοιπόν και της είπα ότι πήγαινα στη στρατιωτική βάση του Lubbock που ηταν στον δρόμο μου το σπίτι της. Ρώτησα αν ειναι ολα καλά και απάντησε ότι όλα ήταν υπέροχα και ότι ήταν ευτυχής που κάποιος σταμάτησε να την βοηθήσει.
Σύντομα φτάσαμε σε ένα μικρό προάστιο. Η γυναίκα με ευχαρίστησε για τη βοήθεια και μου έδωσε ένα κομμάτι χαρτί με το τηλέφωνο του σπιτιού της και στη συνέχεια για άγνωστο λόγο μου ζήτησε να την τηλεφωνήσω όταν θα έφτανα στη βάση για να ξέρει ότι έφτασα.
Έφτασα στη βάση πολύ αργά την νύχτα, έκανα ένα ντους και πήγα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα ξέχασα να την πάρω τηλέφωνο,μετά από 2 εβδομάδες είδα εκείνο το χαρτί το τηλέφωνο που μου είχε δώσει και αμέσως ένιωσα τύψεις που δεν την πήρα τηλέφωνο.
Παρά το γεγονός ότι πέρασαν 2 εβδομάδες, αποφάσισα να τηλεφωνήσω. Δεν θυμόμουν το όνομα της γυναίκας καλά αλλά είχε το γράμμα "C",αλλα κατάλαβα από την φωνή την γυναίκας που σήκωσε το τηλέφωνο οτι ηταν άλλη, μια νεαρή γυναίκα. «Ποιος είσαι ποιον θέλετε;» είπε η γυναικά έκπληκτη. "Συγγνώμη, δεν θυμάμαι το όνομα" είπα. «Ποιος είσαι;» ρώτησε ξανά η γυναίκα.
Κατόπιν είπα το όνομα μου και της εξήγησα ότι πριν από δύο εβδομάδες μου έδωσε αυτό το τηλέφωνο μια γυναίκα, πιθανώς η μητέρα της να την πάρω τηλέφωνο. Η γυναίκα (ήταν η Abelin) είπε ότι ίσως έχω κάνει λάθος τον αριθμό, αλλά διάβασα τον αριθμό στο χαρτί ξανά και ξανά, και ήταν το σωστό.
Είπα στη γυναίκα την ιστορία και ότι μάλλον ηταν η μητέρα της, ωστόσο, μου είπε οτι αυτο δεν γίνεται, επειδή η μητέρα της πέθανε στις αρχές της δεκαετίας του '80.Στη συνέχεια ρώτησα πως πέθανε . Η μητέρα της οδηγούσε ένα Ford και σταμάτησε να ξεκουραστεί αλλά ποτέ δεν επέστρεψε στο σπίτι, και εκείνο το βράδυ ο πατέρας άρχισε να ανησυχεί πολύ. Αργά το βράδυ, δύο αστυνομικοί περιπολίας χτύπησαν το κουδούνι στο σπίτι τους και ο πατέρας της πήγε μαζί τους για να κάνει αναγνώριση
Αυτό που είδε του προκάλεσε σοκ. Βρήκαν το Ford σε χώρο στάθμευσης, τα λάστιχα ηταν κομμένα και η μπαταρία του αυτοκινήτου σπασμένη. Η ίδια η γυναικά βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο χτυπημένη και με σημάδια βιασμού, οι πληγές στο κεφάλι της ήταν τόσο σοβαρές που δεν έδιναν ελπίδες να επιβιώσει.
Το χειρότερο απ 'όλα, ειναι ότι δεν πέθανε αμέσως, το εσωτερικό του αυτοκινήτου ήταν γεμάτο αίματα ο λεβιές ταχυτήτων και το τιμόνι είχε αποτυπώματα της. Όλα έμοιαζαν σαν η γυναίκα να είχε προσπαθήσει να σωθεί και να ξεκινήσει το αυτοκίνητο πριν πεθάνει..
Η αστυνομία δεν βρήκε τους ενόχους, αλλά υποψιαζόταν ποδηλάτες, οι οποίοι περνούσαν απο την περιοχή . Όταν περιέγραψα το Ford και πως ηταν η γυναίκα που είχα βοηθήσει, η Abelin άρχισε να κλαίει και ρώτησε γιατί δεν τηλεφώνησα αμέσως. Κατόπιν της έδωσα το πλήρες όνομά μου και ήμουν σε στρατιωτική βάση έτσι τελείωσε η συνομιλία μας.
Λίγες μέρες αργότερα πήρε τηλέφωνο ο διοικητής της βάσης άρχισε ρωτάει πού μένω, ποιο δρόμο πήρα και τι έκανα εκείνη την ημέρα . Αυτό με ενοχλούσε πολύ, συνειδητοποίησα ότι κατι δεν πάει καλά.
Στη συνέχεια πήγα στην αίθουσα συνεδριάσεων και υπήρξε ο διοικητής μου, ένας αστυνομικός και ένας ραδιοερασιτέχνης, άρχισαν να με ρωτούν για το τι έγινε όταν συνάντησα αυτήν την γυναίκα με το παλιο Ford και τι είπαμε. Τους εξήγησα τα πάντα όπως έγιναν με λεπτομέρειες, ο αστυνομικός μεγάλος σε ηλικία ηταν τρομοκρατημένος , και έπειτα μου εξήγησαν τελικά γιατί με είχαν καλέσει, ο αστυνομικός ήταν εκείνος που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν μεταξύ εκείνων που βρήκαν το αυτοκίνητο της Sandra και ότι όταν μιλούσα με την κόρη της είπε τέτοιες λεπτομέρειες που μπορούσαν να δουν μόνο οι αστυνομικοί που ήταν παρόντες στο σημείο του εγκλήματος.
Μετά από αυτό, ο αστυνομικός πρόσθεσε ότι εξακολουθούν να δέχονται κλήσεις από μάρτυρες κατα διαστήματα όλα αυτά τα χρονιά, για μια παράξενη γυναίκα με ένα παλιό Ford σε αυτόν τον δρόμο, αλλά όταν φτάνουν σημείο δεν βρίσκουν τίποτα".
©AETOS NEWS
0 comments
Δημοσίευση σχολίου