Δεδομένου ότι ο άνθρωπος πριν χιλιάδες χρονιά γνώριζε ότι μετά το θάνατο η ανθρώπινη ψυχή πηγαίνει σε κάποιο άλλο μέρος, άρχισε να ψάχνει έναν τρόπο να έρθει σε επαφή με αυτές τις ψυχές.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, έχουν δημιουργηθεί διάφορες μέθοδοι επικοινωνίας, ακομα και πιο σύγχρονες με συσκευές για ηλεκτρομαγνητικές ανωμαλίες.
Ωστόσο, υπάρχει ένας τρόπος που έχει σχεδόν ξεχαστεί στην εποχή μας. Επιπλέον, αυτή είναι μια πολύ αρχαία μέθοδος και ονομάζεται psychomantium- ψυχο-μαντεία, η οποία μπορεί να μεταφραστεί ως "πέρασμα του νου σε άλλο επίπεδο" ...
Η έννοιά της προέρχεται από τις ελληνικές παραδόσεις των νεκρομαντείων,όπως σε ναού νεκρομανίας αφιερωμένους στον Άδη και την Περσεφόνης. Ο ναός αυτός βρισκόταν στις όχθες του ποταμού του Αχέροντα βρίσκεται στο χωριό Μεσοπόταμος, του Νομού Πρεβέζης. Πιστεύεται ότι στον ναό υπάρχουν πύλες στο βασίλειο των νεκρών.
Στον ναό αυτό, σύμφωνα με το θρύλο, διεξήχθησαν μυστηριώδεις τελετουργίες για να έρθουν σε επαφή με τα πνεύματα των νεκρών.
Στο Νεκρομαντείο Αχέροντα για να έχει ο επισκέπτης επαφή με τις ψυχές των νεκρών, έπρεπε να τελέσει προσφορές και να τις βγάλει από τη λήθη δίνοντάς τους να πιουν αίμα. Πέραν αυτού έπρεπε να υποβληθεί σε πολυήμερη δοκιμασία ψυχικού και σωματικού καθαρμού.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Ομήρου σύμφωνα με την οποία η μάνα του Οδυσσέα δεν τον αναγνώρισε παρά μόνο όταν ήπιε από το αίμα της προσφοράς. Στο τέλος ο επισκέπτης οδηγούνταν στην έξοδο του ανατολικού διαδρόμου για να μη συναντηθεί με τους άλλους που ακόμα προετοιμαζόταν. Δεν έπρεπε να πει σε κανέναν τι είδε και τι έζησε γιατί θεωρούνταν βλασφημία. Και όπως γίνεται συνήθως όπως έχουν διαστρεβλώσει τα πάντα, έτσι και σε αυτό λένε ότι δήθεν ανεβάζαν τα είδωλα με τροχαλίες και δήθεν ανθρώπινα ομοιώματα που έδιναν την εντύπωση ότι ήταν οι «σκιές» των νεκρών, με λίγα λόγια έπαιζαν θέατρο, έτσι γράφουν οι σκοταδιστές των πάντων στην "έγκυρη πηγή" τους wikipedia για ευνοήτους και πολύ σοβαρούς λογούς .
Η νέα μορφή που επαφής με νεκρούς ηταν να χρησιμοποιηθούν καθρέφτες τη δεκαετία του 1990,και αυτό έγινε από τον περίφημο Raymond Moody που μελέτησε της μετά θάνατον ζωή. Το νεκρομαντείο του Moody αποτελείται από ένα μικρό σκοτεινό δωμάτιο, πλήρως προστατευμένο από το φως του ήλιου και ήχους , στο οποίο μια καρέκλα είχε κλίση 45 μοίρες. Όταν ο Moody καθόταν σε αυτή την καρέκλα απέναντι από το πρόσωπό του υπήρχε ένας καθρέφτης.
Ο καθρέφτης ηταν στον τοίχο με τέτοιο τρόπο ώστε ο άνθρωπος που θα καθόταν στην καρεκλά να έβλεπε το σκοτάδι στο καθρέφτη,υπήρχε ελάχιστο φως μέσα στο δωμάτιο από ένα μικρό λαμπτήρα τοποθετημένο πίσω από την καρέκλα, ανέφερε ο Moody.
Προκειμένου τα οράματα να εμφανιστούν στον καθρέφτη, εστίαζε στην εικόνα του ατόμου που ήθελε κάποιος να επικοινωνήσει. Θα μπορούσε ακόμη να βγάλουν και φωτογραφία ενός νεκρού.
Σύμφωνα με την Moody, τα αποτελέσματα αυτών των συνεδριάσεων, διάρκειας περίπου μίας ώρας,ξεπέρασαν κάθε προσδοκία του και ταυτόχρονα προσέλκυσε πολλούς ανθρώπους.
Επιπλέον, τα φαινόμενα που είδαν, άκουσαν ή ένοιωθαν, ήταν διαφορετικά για τους ανθρώπους. Κάποιοι άκουσαν φωνές των νεκρών, άλλοι ένιωθαν την αφή τους στο δέρμα τους, ένιωσαν τις μυρωδιές που είχε ο νεκρός, και τέλος μερικοί είδαν τα πρόσωπα των νεκρών στον καθρέφτη.
Αρκετοί άνθρωποι ανέφεραν ότι είδαν στον καθρέφτη την εικόνα του νεκρού σαν να ήταν ζωντανός και ότι αυτή η εικόνα βγήκε από τον καθρέφτη και πήγε δίπλα τους σαν ηταν ένα πραγματικός άνθρωπος.
"Κάθισα εκεί μέσα στο δωμάτιο και ξαφνικά είδα τρεις άλλους ανθρώπους να εμφανίζονται στο δωμάτιο εκτός από εμένα, βγήκαν από τον καθρέφτη και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό, γι 'αυτό ήμουν σε μια κατάσταση σοκ. Για μια στιγμή σκέφτηκα ότι ηταν παραισθήσεις, αλλά ένας από τους ανθρώπους πέρασε και με άγγιξε με το χέρι του, και έπειτα είδα τα πρόσωπά τους, ήταν η νεκρή αδελφή μου, ο νεκρός φίλος μου Todd και ο επίσης νεκρός παππούς μου, όπως ηταν ζωντανοί, στέκονταν γύρω μου και με κοίταζαν ", είπε ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες.
Ο ίδιος ο Moody διαβεβαίωσε ότι με τον ίδιο τρόπο είδε την νεκρή γιαγιά του, και η εικόνα της στον καθρέφτη ήταν εντελώς πραγματική και ζωντανή από σάρκα και αίμα. Δεν είναι όπως ένα ημιδιαφανές φάντασμα.
Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, ο Moody διεξήγαγε αρκετές εκατοντάδες παρόμοια πειράματα.Ο Moody περιέγραψε λεπτομερώς όλα αυτά τα πειράματα στο βιβλίο του "Reunions: Visual Encounters with Departed Relatives", το οποίο δημοσιεύθηκε το 1993. Ακόμα και τώρα, παρά την προχωρημένη ηλικία του (75 ετών), συνεχίζει την έρευνά του στον τομέα αυτό.
©AETOS NEWS
0 comments
Δημοσίευση σχολίου