Ένας κόσμος άπειρα γοητευτικός, σε όλες του τις εκδηλώσεις και φυσικά και στις ερωτικές, είναι ο κόσμος των Νεράιδων! Τον κόσμο αυτό μελετούσε συστηματικά η Γραμματέας του “Συλλόγου Φίλων της Νεράιδας” Μάρτζορυ Τζόνσον, στο Νότιγχαμ της Αγγλίας. Η παράξενη ιστορία της κυρίας Τζόνσον δημοσιεύθηκε στις 04/11/1960 στην εφημερίδα “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ”.
“Χρειάστηκα χρόνια ολόκληρα για να μελετήσω την ζωή των νεράιδων. Πρώτα-πρώτα προσπάθησα να κερδίσω την φιλία τους. Έπειτα, εισχώρησα στα μυστικά της ζωής τους. Τα ανακάλυψα, τα φώτισα, τα μελέτησα. Η κυριότερη διαπίστωσή μου είναι ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει ερωτική σχέση, όπως την εννοούμε. Όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι δημιουργημένα σε ανώτερες μορφές και ποιότητα.
Όταν δύο νεράιδες, μία αρσενική και μία θηλυκή, αλληλοσυμπαθούνται, φιλιούνται κατά τον ίδιο τρόπο με τους ανθρώπους. Αγκαλιάζονται κατά τον ίδιο τρόπο. Αλληλοχαϊδεύονται, αλληλοστολίζονται και αλληλοϋμνούνται, αλλά ερωτική σχέση, όπως την γνωρίζουμε εμείς, δεν υπάρχει ανάμεσά τους.”
Το θέμα της αναπαραγωγής στον κόσμο των νεράιδων το παρουσιάζει η κυρία Τζόνσον με περισσή χάρη και φυσικά φαντασία.
“Όταν ένα ζευγάρι αγαπιέται πολύ και θέλει να αποκτήσει παιδιά, δεν γίνεται αυτό που γίνεται με εμάς τους ανθρώπους. Εξαφανίζεται σε μια απρόσιτη περιοχή, μέσα σε τέλεια μοναξιά. Εκεί, η γονιμοποίηση γίνεται με τη σκέψη. Το ζευγάρι υποβάλλεται σε μία αμοιβαία ερωτική περίπτυξη μέσα στο χώρο της σκέψης. Δεν υπάρχει τίποτα το υλικό και φυσικό και φυσικά τίποτα το ακάθαρτο σε αυτή τη σχέση. Είναι καθαρότερη ακόμα και από την ερωτική σχέση των λουλουδιών. Εδώ δεν μεσολαβεί η γύρη.
Πολύ περισσότερο το ανθρώπινο υλικό αναπαραγωγής. Εδώ μεσολαβεί μόνο η ερωτική σκέψη, ισχυρή και συγκεντρωτική.
Οι νεράιδες χρησιμοποιούν εδώ κάτι σαν κοσμικές ακτίνες για να κάνουν παιδιά. Η θηλυκή γονιμοποιείται με την σκέψη της αρσενικής και φυσικά την δική της, διασταυρωμένης μέσα σ’ ένα χώρο εξαίσια φωτισμένο από την σελήνη.”
Υπάρχουν, όμως και τα αρνητικά στοιχεία στην ζωή των νεράιδων. Λέει η κυρία Τζόνσον: “Υπάρχει και στον δικό τους κόσμο διαφθορά, καθώς υπάρχει και στον δικό μας.
Καμιά φορά βαθύτερη από την ανθρώπινη. Πολλές φορές οι νεράιδες συμπεριφέρονται μεταξύ τους κατά τρόπο απαράδεκτο ακόμη και από εμάς τους ανθρώπους.”
Εδώ, η κυρία Τζόνσον αναφέρει ως κύριες μορφές διαφθοράς τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, την μοιχεία και την πολυγαμία. Οι νεράιδες, σύμφωνα με την κυρία Τζόνσον, ασπάζονται την άποψη ότι η μονογαμία είναι αφύσικη. Η εγκληματικότητα, επίσης, σε αυτόν τον ειδυλλιακό κόσμο, δεν είναι άγνωστη έννοια κατά την κυρία Τζόνσον…
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ”, στις 04/11/1960
0 comments
Δημοσίευση σχολίου