Και ενώ τις τελευταίες δεκαετίες ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια για πανάκριβα οπλικά συστήματα, σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε στα υλικά καθημερινής χρήσης και προστασίας του Έλληνα στρατιώτη αλλά και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Με κράνη και εξαρτήσεις προδιαγραφών Β´ Παγκοσμίου Πολέμου ή Πολέμου Βιετνάμ αλλά και αρκετά ακόμη απαρχαιωμένα υλικά οι Έλληνες στρατιώτες και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων σε εκπαίδευση, σκοπιές, ασκήσεις και υπηρεσίες.
Πατέρας, γιος και εγγονός στη σκοπιά με το ίδιο κράνος και τις ίδιες εξαρτήσεις.’Άμεση η ανάγκη εκσυγχρονισμού την ώρα που οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις χορηγούν στο προσωπικό τους υλικά προστασίας σύγχρονων προδιαγραφών.
Και ενώ τις τελευταίες δεκαετίες ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια για πανάκριβα οπλικά συστήματα-απαραίτητα και λιγότερο απαραίτητα- σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε στα υλικά καθημερινής χρήσης και προστασίας του Έλληνα στρατιώτη αλλά και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Ελληνικός Στρατός χρησιμοποιεί εδώ και πολλά χρόνια το Αμερικανικής κατασκευής κράνος M1-“κατσαρόλα’’ όπως αποκαλείται στις Μονάδες- με προδιαγραφές εποχής Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βελτιώσεις στις αρχές της δεκαετίας του 60 πριν δηλαδή από την περίοδο του πολέμου στο Βιετνάμ.
Ένα κράνος δυσλειτουργικό πλέον με μεγάλο βάρος που απέχει κατά πολύ από τις απαιτήσεις στο σύγχρονο πεδίο της μάχης. Και ποιος μπορεί να ξεχάσει από τη θητεία του, την εικόνα με τον εκπαιδευτή να κρατά το κράνος όταν ο στρατιώτης από θέση πρηνηδόν να προσπαθεί να κάνει βολή.
Ανάλογο αν όχι μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει και με την απαρχαιωμένη εξάρτυση μάχης Μ71 που χρησιμοποιεί ο Έλληνας οπλίτης. Πρόσφατη μελέτη που πραγματοποίησε η 1η Ταξιαρχία Καταδρομών-Αλεξιπτωτιστών έπειτα από εξαντλητικές δοκιμές αναφέρει ξεκάθαρα ότι τόσο η εξάρτηση τύπου Η M71 κρίνεται ως απογοητευτική όσο και ότι οι εξαρτήσεις τύπου ΕΤΑ και Chest Rig oι οποίες δοκιμάστηκαν υστερούν. Προτεινόμενος τύπος εξάρτυσης τουλάχιστον για τις Ειδικές Δυνάμεις είναι το γιλέκο-φορέας θωράκισης Plate Carrier το οποίο παρέχει προστασία στον μαχητή με χρήση μεταλλικών πλακών και επιπλέον η χρήση ζώνης μάχης για μεταφορά υλικών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει μέριμνα για χορήγηση ειδικής εξάρτυσης στους χειριστές πολυβόλων Minimi απαραίτητη προκειμένου να μεταφέρουν τα απαραίτητα πυρομαχικά μάχης.
Εν έτη 2019 ο στρατός χρησιμοποιεί ακόμη τον ξεπερασμένο ογκώδη φακό τύπου Γ. Ο συγκεκριμένος φακός εδώ και χρόνια έχει αντικατασταθεί στις Αμερικανικές και Βρετανικές δυνάμεις από φακό κεφαλής προσαρμοσμένο στο κράνος του μαχητή.
Έπειτα από τεράστιο αγώνα και πίεση τα τελευταία χρόνια εξασφαλίστηκαν μόνο κάποιες περιορισμένες πιστώσεις ή βοήθεια σε μέσα από τους Αμερικανούς για χορήγηση υλικών προστασίας στις Ειδικές Δυνάμεις και κυρίως στη ΔΔΕΕ αλλά και σε συγκεκριμένες ακριτικές μονάδες και σχηματισμούς.
Από την άλλη τόσο οι εικόνες όσο και οι πληροφορίες που έρχονται από «ανατολικά» και τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δείχνουν τεράστια βήματα προόδου του Τουρκικού στρατού και στο ζήτημα των υλικών προστασίας αλλά και καθημερινής χρήσης για στρατιώτες και στελέχη.
Οι Τούρκοι απλοί πεζικάριοι κατά της εισβολή στη Συρία δείχνουν να χρησιμοποιούν σύγχρονα κράνη τύπου Κevlar, θώρακες προστασίας και χρηστικές εξαρτύσεις μάχης. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Τουρκικός στρατός κατασκευάζονται από εγχώριες εταιρίες και κρατικά εργοστάσια.
Σύμφωνα με πληροφορίες μέσα στις προτεραιότητες του Αρχηγού ΓΕΣ Στρατηγού Καμπά είναι να δρομολογηθούν επιτέλους οι απαραίτητες ενέργειες για εκσυγχρονισμό των υλικών προστασίας του Έλληνα στρατιώτη ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση όλα ‘’κολλάνε’’ στο οικονομικό σκέλος.
Από πέρυσι ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να χορηγεί σε οπλίτες και στελέχη τα νέα άρβυλα τύπου 1 τα οποία κατασκευάζονται στο στρατιωτικό εργοστάσιο (700 ΣΕ). Τα νέα άρβυλα χορηγήθηκαν αρχικά στις μονάδες του Δ’ Σώματος στη Θράκη, στη συνέχεια σε Μονάδες των νησιών και στους υπόλοιπους Σχηματισμούς του ΕΣ. Ωστόσο αν και είναι σαφώς βελτιωμένα όπως τονίζουν τα στελέχη των ΕΔ, υπολείπονται ακόμη σε προδιαγραφές, αντοχή και χρηστικότητα από τα άρβυλα που χρησιμοποιεί η πλειονότητα των στρατών του ΝΑΤΟ. Έτσι συνεχίζουν με δικά τους έξοδα να αγοράζουν άρβυλα από το εμπόριο προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους. Όσο για τα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων ούτε λόγος. Σπάνια βλέπεις στέλεχος των Ελληνικών SOF να φοράει τα χορηγούμενα άρβυλα.
Αν και στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν υπήρχε πρόταση για τα νέα άρβυλα με χρήση μεμβράνης αδιαβροχοποίησης αλλά και για κατασκευή καλοκαιρινού τύπου με χρήση υφάσματος ουδέποτε προχώρησε στην πράξη.
Σχέδια και μελέτες υπάρχουν εδώ και χρόνια στα συρτάρια των επιτελείων αλλά και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για εκσυγχρονισμό των Στρατιωτικών Εργοστασίων, συνεργασία με Ελληνικές ιδιωτικές εταιρίες που κατασκευάζουν υλικά προστασίας και μάχης, αλλά και άνοιγμα στο εξωτερικών για συμπαραγωγές και κοινά προγράμματα με Ευρωπαϊκές και συμμαχικές χώρες. Έως τώρα πάντως κανένα από αυτά δεν δείχνει να προχωρά.
Newpost.gr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου