Μια ενδιαφέρουσα ιστορία απαγωγής που συνέβη στη Μόσχα και την περιγραφή ο ίδιος που την έζησε: Συνέβη τον Ιούλιο του 1981. Ήμουν μόλις 17 ετών. Την εποχή εκείνη έμενα στην οδό Lihachevsky στον δεύτερο όροφο σε ένα πενταόροφο κτίριο.
Μία νύχτα ήμουν μόνος στο σπίτι με ένα σκυλί, η μητέρα μου και η αδελφή μου δούλευαν την νυχτερινή βάρδια τους . Στις 9:00 μ.μ. παρακολούθησα τηλεόραση και περίμενα να ξεκινήσει μια ταινία που ήθελα να δω, θα άρχιζε σε μισή ώρα.
Ξαφνικά αισθάνομαι ότι βλέπω την τηλεόραση και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μια παράξενη και πολύ καταθλιπτική αίσθηση με έπιασε. Ως αποτέλεσμα ηταν να μην περιμένω να αρχίσει η ταινία, πήγα στο κρεβάτι, παρά το γεγονός ότι συνήθως πάω για ύπνο αργά.
Πηγή να κοιμηθώ και το σκυλί ως συνήθως έκατσε στο διάδρομο, ήταν μια καλοκαιρινή νύχτα, και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κλιματισμός, οπότε η πόρτα στο μπαλκόνι ήταν ανοιχτή. (Σημειώστε ότι κοιμόμουν βαθιά και δεν ξυπνούσα το βράδυ, ακόμα και για να κάνω την ανάγκη μου).
Και ξαφνικά ξύπνησα. Βρισκόμουν στην αριστερή πλευρά μου, κοιτάζοντας τον τοίχο με τρόμο, δεν είχα βιώσει ποτέ κάτι τέτοιο, έμεινε έτσι και έκλεισα τα μάτια μου χωρίς να μπορώ να κινηθώ.
Ένιωσα το σκυλί μας δίπλα μου. Ο σκύλος άρχισε να με σπρώχνει στο πρόσωπο και προσπαθούσε να κρυφτεί κάτω από την κουβέρτα. Αισθανόμουν ακόμα χειρότερα, επειδή αυτό δεν έχει ξανά συμβεί ποτέ ο σκύλος να ανεβεί στο κρεβάτι - το σκυλί ήταν πολύ πειθαρχημένο, κοιμόταν πάντα στη θέση του.
Φοβήθηκα και έβαλα το κεφάλι μου έκρυψα κάτω από τα καλύμματα,στο στόμα είχα μια γεύση χαλκού - η ίδια γεύση όταν βάλεις ένα νόμισμα στο στόμα, άνοιξα τα μάτια μου και συνειδητοποίησα ότι έπεφτα από το κρεβάτι, το κρεβάτι είναι αρκετά ψηλό."Αυτό δεν μπορεί να γίνει! Αυτό είναι ένα όνειρο!" αυτό είπα από μέσα μου.
Ξεκίνησε έντονος πόνος στη δεξιά πλευρά του σώματός μου που έβλεπε προς την πόρτα στο μπαλκόνι, όμως δεν μπορούσα να κινηθώ.Τότε συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια παράξενη φιγούρα στο μπαλκόνι του δωματίου, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν άνθρωπος. Φορούσε πολύ σφιχτά ρούχα με ένα παράξενο χρώμα σχεδόν το ίδιο με το μεταλλικό χρώμα του υδραργύρου.
Ένα πολύ λαμπερό χρυσό φως ανάβλυζε γύρω από το σώμα του, ήταν σαν την αύρα. Το πρόσωπό του φαινόταν κάπως θόλο και ηταν πολύ ψηλός.Τότε είδα ότι υπήρχαν δυο στο μπαλκόνι από αυτά τα παράξενα όντα. Όλο το σώμα μου ήταν ακινητοποιημένο, ένιωθα μονο το αριστερό μου χέρι.
Όταν συνειδητοποίησα ότι πετούσα προς στο μπαλκόνι, υπήρχε μια σκέψη στο μυαλό μου: "Θα τρελαθώ!" - ηταν σοκ, αυτό που γινόταν δεν το πίστευα. Όταν έφτασα στο μπαλκόνι, η ίδια μυστηριώδης δύναμη με σήκωσε. Τότε άρχισα να βλέπω τον αστρικό νυχτερινό ουρανό. Ο φόβος μου έδωσε δύναμη, με το αριστερό χέρι που ήταν σαν μουδιασμένο προσπάθησα να πιαστώ από τα κάγκελα. Αλλά αισθάνθηκα έντονο πόνο σαν να είχε κάταγμα.
Και ξαφνικά ένα από τα "οντά" δεν με άφησε. Έβαλε το χέρι του σαν προσπάθησε να με εμποδίσει να πιαστώ από κάπου, όλα αυτα έγιναν σε δύο λεπτά. Πετούσα έξω από το μπαλκόνι και είδα τον κήπο που βρίσκεται στο ισόγειο. Τότε ξαφνικά ο φόβος έφυγε με μια ευχάριστη αίσθηση, είδα ακτίνες φωτός προς τον ουρανό, μέχρι αυτό το σημείο θυμάμαι.
Το πρωί ξύπνησα σαν να μην συνέβαινε τίποτα και πήγα σχολείο. Και όλη μέρα δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είχα πόνο στον αριστερό μου αγκώνα, αφού επέστρεψα στο σπίτι, συνειδητοποίησα ότι το σκυλί ήταν κάπως περίεργο, το σκυλί δεν ήταν ήρεμο και δεν ήθελε να φάει . Ίσως φοβόταν κάτι; Και ξαφνικά θυμήθηκα τι έγινε το βράδυ μέχρι το σημείο που περιγράφω πιο πάνω!
Δεν είχα πει τίποτα στην μητέρα μου και στην αδελφή μου, και δεν θυμόμουν τι έγινε εκείνη την νύχτα, οι μνήμες ήρθαν. Προφανώς, οι εξωγήινοι είναι σε θέση να προκαλούν κάποιου είδους κλειδώματος στη μνήμη.
Αργότερα, μια νύχτα στα τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτώβρη, είδα μια εικόνα με φώτα που αναβοσβήναν και με βοήθησαν να θυμηθώ τι συνέβη εκείνο το βράδυ, και ήμουν σε θέση να θυμηθώ όλα τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Τώρα είμαι 49 ετών, αλλά θυμάμαι πολύ καλά όλες τις λεπτομέρειες.
Βρέθηκα σε ένα δωμάτιο. Υπήρχαν δύο μεγάλες ημικυκλικές οθόνες ή παράθυρα και στο τέλος αυτού του δωματίου ή οτιδήποτε ήταν, έπαιζαν κάποια τηλεοπτικά προγράμματα στις οθόνες, προφανώς στα ισπανικά, θυμάμαι μια ισπανική λέξη μονο.
Στην αριστερή πλευρά υπήρχε μια μαύρη καρέκλα, ένας "άνδρας" καθόταν με γυρισμένη την πλάτη, παρατήρησα μαύρα κουμπιά με κίτρινα σύμβολα. Άλλα επικέντρωσα την προσοχή στον εξωγήινο. Έμοιαζε με έναν συνηθισμένο άνθρωπο περίπου σαράντα πέντε ετών, με γκρίζα μακριά μαλλιά.
Κι όμως, κατά κάποιον τρόπο ήξερα ότι ήταν διαφορετικός, δεν ήταν σαν εμάς και γύρισε και με κοίταξε. Τώρα μπορούσα να τον δω καλύτερα. Ο εξωγήινος αποδείχτηκε πολύ πιο εξωγήινος, είχε ένα προεξέχον πηγούνι, μια στενή μύτη, λεπτά χείλη, γαλαζοπράσινα μάτια με διεσταλμένες κόρες. Το δέρμα του ήταν χλωμό, και φορούσε μωβ στολή.
Σηκώθηκε και πλησίασε, του είπα ότι έχω παραλύσει από φόβο, αλλά ξαφνικά αισθάνθηκα καλύτερα, ένιωσα πολύ παράξενα σαν είμαστε ίσοι.
Είχα μια συζήτηση μαζί του όχι με τηλεπάθεια αλλα σαν κανονικό άτομο. Δεν θυμάμαι τη συζήτηση, μόνο ένα μέρος της. Ο εξωγήινος είπε ότι στη Σοβιετική Ένωση υπάρχουν 16 βάσεις διαφορετικών εξωγήινων πολιτισμών. Μεταξύ όλων αυτών των εξωγήινων φύλλων, αυτοί έχουν μονο δύο βάσεις στον κόσμο, μία στη χώρα μας(Ρωσία) και η άλλη στη Νορβηγία. Ενδιαφέρονται για τα γεγονότα που συμβαίνουν στη Γη. Καθώς ήρθε το τέλος της συζήτησης μας, βρέθηκα στο σπίτι μου, δεν θυμάμαι πως.
Όταν θυμήθηκα όλα αυτά στην αρχή σκέφτηκα: "Μήπως είμαι τρελός;".Αργότερα υπηρέτησα στο στρατό, και ήξερα ότι δεν ήμουν τρελός. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου εκλεκτό. Είπα ακριβώς ότι θυμάμαι. Φυσικά, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος στο αν θα πιστέψει την ιστορία μου.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου