Η άγνωστη ιστορία του Τέτρις: Πώς ένα σοβιετικό παιχνίδι με ελληνικό όνομα κατέκτησε τον κόσμο κατά λάθος

Η άγνωστη ιστορία ενός εκ των πιο επιτυχημένων ηλεκτρονικών παιχνιδιών όλων των εποχών.
Όπως πολλές από τις μεγαλύτερες ιδέες και εφευρέσεις της ιστορίας έτσι και το πασίγνωστο παιχνίδι τέτρις προέκυψε ουσιαστικά κατά λάθος.

Ο Αλεξέι Παζίτνοφ ήταν μηχανικός λογισμικού στη Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών στη Μόσχα, επιφορτισμένος με τη δοκιμή ενός νέου τύπου ηλεκτρονικού υπολογιστή, του Electronika 60. Για να το πετύχει αυτό, δημιούργησε ένα απλό παιχνίδι βασισμένο σε ένα παζλ από την παιδική του ηλικία. Με τον τρόπο αυτό ήθελε να διαπιστώσει πόσο ισχυρός ήταν ο υπολογιστής – και παράλληλα να προσφέρει μια πιο διασκεδαστική πλευρά στο εγχείρημά του.

Αυτό που δεν γνώριζε ήταν ότι το παιχνίδι που προέκυψε έμελλε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα, πιο εθιστικά και πιο επιτυχημένα όλων των εποχών.
Ήταν 6 Ιουνίου του 1984 και το τέτρις μόλις ξεκινούσε να γράφει ιστορία.

Ο Παζίτνοφ εμπνεύστηκε από το πεντόμινο, ένα κλασικό επιτραπέζιο παιχνίδι που αποτελείται από όλα τα διαφορετικά σχήματα που μπορούν να γίνουν συνδυάζοντας πέντε τετράγωνα.

Ο Αλεξέι Παζίτνοφ, δημιουργός…

Για να απλοποιήσει τα πράγματα, μείωσε τον αριθμό των τετραγώνων σε τέσσερα, μειώνοντας έτσι τον συνολικό αριθμό των πιθανών σχημάτων από 12 σε επτά.
Το παιχνίδι ονομάστηκε τέτρις, από το συνδυασμό του ελληνικής λέξης τέσσερα (σ.σ τέτρα) και το τένις – το αγαπημένο άθλημα του Ρώσου μηχανικού. Ο ίδιος, εξάλλου, «κόλλησε» από την πρώτη στιγμή. «Δεν μπορούσα να σταματήσω να παίζω αυτή την πρωτότυπη έκδοση, επειδή ήταν πολύ εθιστικό να βάζω τα σχήματα μαζί» .

Αλλά η δημιουργία ενός βιντεοπαιχνιδιού στη Σοβιετική Ρωσία την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου δεν ήταν εύκολο. Μόνο μέσα από την απόλυτη λαμπρότητα του σχεδιασμού του, το τέτρις μετατράπηκε από ένα περίεργο πρόγραμμα δοκιμών σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Από στόμα σε στόμα

Παρόλο που το τέτρις έγινε αμέσως δημοφιλές μεταξύ των προγραμματιστών που είχαν πρόσβαση σε ένα Electronika 60, το μηχάνημα δεν είχε γραφικές δυνατότητες – και διέθετε λιγότερη μνήμη από τους αριθμητικούς υπολογιστές του σήμερα.

Λαμβάνοντας αιτήματα για δημιουργία μιας έκδοσης του παιχνιδιού για τον IBM PC, έναν πιο διαδεδομένο υπολογιστή με καλύτερα γραφικά, ο Παζίτνοφ ανέθεσε τη δουλειά στον Βαντίμ Γκερασίμοφ, έναν 16χρονο φοιτητή που δούλευε ένα καλοκαίρι στο γραφείο του (σήμερα εργάζεται ως μηχανικός στη Google).

Το παιχνίδι εξαπλώθηκε γρήγορα. «Ηταν σαν μια δασική πυρκαγιά ξύλου. Ολοι στη Σοβιετική Ενωση, που είχαν υπολογιστή, έπαιζαν τέτρις», δήλωσε ο δημιουργός του.

Ο Παζίτνοφ δεν έβγαλε χρήματα από το παιχνίδι, ούτε προτίθετο να το κάνει. Οι ιδέες ανήκαν στο κράτος και η ίδια η έννοια της πώλησης λογισμικού ως προϊόντος ήταν άγνωστη σε αυτόν. Το τέτρις διαδιδόταν από στόμα σε στόμα και οι άνθρωποι το διαμοιράζονταν με αντίγραφα σε δισκέτες.