Ένα συγκλονιστικό περιστατικό από πολλές απόψεις έλαβε χώρα χθες το απόγευμα της Τρίτης σε χωριό της Λάρισας με «ήρωα» έναν αστυνομικό ο οποίος κλήθηκε καίτοι εκτός υπηρεσίας, να διαχειριστεί μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, με κίνδυνο την δική του σωματική υγεία.
Ήταν το απόγευμα της Τρίτης σε χωριό του νομού κοντά στην Λάρισα, όταν σε διπλανό σπίτι από την οικία του αστυνομικού Μιχάλη Αβέλλα έλαβε χώρα ένα πολύ σοβαρό περιστατικό. Μια ψυχικά ασθενής γυναίκα που είχε δημιουργήσει και άλλες φορές παρόμοια, αλλά όχι τόσο σοβαρά περιστατικά, άρπαξε το κουζινομάχαιρο και άρχισε να καταδιώκει τα μέλη της οικογένειάς της, καθώς ήταν εκτός εαυτού, λόγω της ασθένειάς της.
Το οικογενειακό της περιβάλλον, όπως είχε πράξει και άλλες φορές, έσπευσε να καλέσει σε βοήθεια τον αστυνομικό γείτονα, κ. Αβέλλα. Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά την περίπτωση και έχει επέμβει και άλλες φορές με επιτυχία καθώς η ασθενής πάντα παρά το παραλήρημά της, εκείνον τον ακούει και καταφέρνει να την ηρεμεί. Η χθεσινή ημέρα όμως ήταν πολύ δύσκολη, για πρώτη φορά η ψυχικά άρρωστη γυναίκα, έγινε εξαιρετικά επικίνδυνη. Στην προσπάθειά του να την αποτρέψει ο αστυνομικός που βρισκόταν παρεμπιπτόντως εκτός υπηρεσίας, αλλά θεώρησε ότι έπρεπε να κάνει το καθήκον του, αν και πάντα υπήρχε η λύση να κληθεί το «100» και η άμεση δράση, με κίνδυνο την ζωή του, προσπάθησε να την αποτρέψει, να την ηρεμήσει.
Εκείνη ήταν σαν «θηρίο στο κλουβί», του επιτέθηκε και τον τραυμάτισε καταφέροντάς του, 2-3 μαχαιριές στο χέρι και ένα πιο επιπόλαιο τραύμα στο κεφάλι. Ο Μιχάλης Αβέλλας όμως με την ψυχραιμία που τον διακρίνει κατάφερε να της αποσπάσει το μαχαίρι και να την ηρεμήσει, παρά τα τραύματά του.
Φυσικά, ενώ θα μπορούσε, και παρά την επικινδυνότητα της κατάστασης (καθώς θα μπορούσαμε σήμερα να θρηνούμε θύματα) δεν χρησιμοποίησε το υπηρεσιακό του όπλο, την αντιμετώπισε με ψυχραιμία και κατάφερε να αποτρέψει το κακό.
Ο ίδιος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο για περιποίηση των ελαφριών τελικά, ευτυχώς, τραυμάτων του, αν και αυτό που μένει είναι ότι κατάφερε να σώσει αρκετούς ανθρώπους, τόσο την οικογένεια της γυναίκας, όσο και ενδεχομένως κάποιους συγχωριανούς, διότι η γυναίκα ήταν έτοιμη να βγει στον δρόμο για να πράξει ότι της πρόσταζε το σαλεμένο της μυαλό.
Το δύσκολο της υπόθεσης είναι όπως επισημαίνει στο onlarissa.gr και ο ίδιος ο αστυνομικός, ότι η Υγεία στη Ελλάδα «πονάει» σε ότι αφορά τους ψυχικά ασθενείς ανθρώπους. Διότι όπως και στην προκειμένη περίπτωση, η γυναίκα θα νοσηλευτεί, όπως έγινε πάμπολλες φορές και στο παρελθόν, όμως θα βγει ξανά από την ψυχιατρική κλινική και δεν υπάρχει από εκεί και πέρα καμία μέριμνα για κείνη και για άτομα που περνούν την δική της δύσκολη φάση. «Το κράτος μέριμνας, κάτι θα πρέπει να κάνει γι’ αυτό, έχω αντιμετωπίσει και άλλα τέτοια περιστατικά με ίδιες καταστάσεις, αυτοί οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται και ταλαιπωρούν και τους ανθρώπους γύρω τους, διότι κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί, αν δεν βρίσκεται ένας αστυνομικός τριγύρω, αν οι ηλικιωμένοι γονείς της όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσαν να αποτρέψουν το κακό», σημειώνει ο κ. Αβέλλας.
Δείτε το συγκινητικό μήνυμα του αστυνομικού Μιχάλη Αβέλλα σε ανάρτησή του στο Facebook:
«Θα έχω να θυμάμαι πως έσωσα μια οικογένεια.
Πως να πεις όχι όταν σε καλούν σε βοήθεια, ότι ο πάσχων άνθρωπος τους μόνο εσένα ακούει, όταν παραληρεί εκτός εαυτού. Αυτή την φορά δεν είναι όπως τις υπόλοιπες φορές. Είχε το μαχαίρι στα χέρια και έκανε την έξοδο κραδαίνοντας το, απειλώντας να σφάξει τους πάντες, όπως και επιχείρησε. Κυνηγώντας το θήραμα.
Νίκησε η αρχή της ηπιότερης ισχύος αν και οι μαχαιριές πονάνε, ειδικά όταν το αίμα κρυώνει και δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς.
Το ηρεμιστικό για τον πόνο είναι ότι δεν τραυματίστηκε κανείς άλλος, πολίτης, ασθενής και αστυνομικοί. Είναι ότι προστρέξαν άπαντες να περιποιηθούν τις πληγές μου. Η ικανοποίηση στο βλέμμα τους ότι δεν υπήρξε ανθρώπινη απώλεια.
Όμως, το μεγαλύτερο θύμα όχι οι μαχαιριές που δέχτηκα, αλλά ο μεγάλος ασθενής που ακούει στο όνομα ψυχική υγεία και φροντίδα μετά τη νοσηλεία.
Μιχάλης Αβέλλας
ΥΓ: Θα μπορούσα να πουν οι γονείς μου ότι δεν εργάζομαι, πάρτε στο 100, αλλά τον όρκο που δώσαμε τον τιμάμε, εν παντί τόπο και χρόνο σε υπηρεσία, αν κινδυνεύουν ζωές. Πως να δηλώσω απών, όταν είμαι σε απόσταση αναπνοής; Δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου».
0 comments
Δημοσίευση σχολίου