Ένας τοίχος χωρίζει την ζωή που έληξε από την ζωή που θεριεύει. Ο λόφος του Λογγίνου είναι πάνω από όλα, ένας ποιητικός συμβολισμός… Vanitas vanitatum et omnia vanitas: Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης...
Ενα περίεργο αλσύλλιο, περίπου 6-7 μέτρα χαμηλότερο του επιπέδου του δρόμου, στο οποίο φτάνει κανείς αφού κατέβει αρκετά σκαλοπάτια. Χωρίζεται από ένα χαμηλό τοίχο με το 1ο Νεκροταφείο. Θυμίζει ποίημα του Ε.Α.Πόε και πραγματικά ο τόπος είναι απόκοσμος και θυμίζει ταινία θρίλερ....
Μόνο κατά την διάρκεια της ημέρας έχει μερικούς επισκέπτες, που και αυτοί απλώς "κόβουν" δρόμο για να πάνε αλλού. Κατά την νύχτα δεν το πλησιάζει κανείς....
Το άλσος μέχρι και το 2011 είχε μια πολύ διαφορετική εικόνα, η οποία άλλαξε γύρω στο 2003-2004. Ήταν η εποχή όπου σε διάφορα μέρη του κέντρου της Αθήνας γινόταν το lifting για να φαίνεται όμορφο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες... Υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο από τη μεριά της Μάρκου Μουσούρου, δίπλα από τις σκάλες. Δεύτερον υπήρχε ΠΟΛΥ περισσότερη βλάστηση.
Αυτό που βλέπετε τώρα είναι ίσως το 30% των φυτών που είχε κάποτε αυτό το άλσος. Ήταν γεμάτο ψηλά δέντρα και χοντρούς πυκνούς θάμνους, σε σημείο μέσα από το άλσος να μη βλέπεις καμία πολυκατοικία. χάθηκε δηλαδή το 70% της βλάστησης. Οπτικά και ακουστικά το άλσος ήταν τελείως διαφορετικό από σήμερα.
Τότε η παιδική χαρά ήταν εγκαταλελειμμένη και αυτή, είχε κάτι παλιές τσουλήθρες και τραμπάλες, σκουριασμένες, ετοιμόρροπες κούνιες με κοφτερές αιχμές. Το 2003-4 έβγαλαν όλες τις παλιές και τις αντικατέστησαν με καινούριες, βάλανε και σιδερένια περίφραξη γύρω της.
Τρομακτική παιδική χαρά
Δεν πρέπει να υπάρχει αλλού πουθενά στην Ελλάδα. Ένα πάρκο, μία παιδική χαρά «κολλημένα» στο μεγαλύτερο νεκροταφείο της χώρας, το Α’ Αθηνών. Επάνω στον λοφίσκο του Λογγίνου, με θέα από τις κούνιες, των οστεοφυλακίων και των επιβλητικών μνημείων, η σκέψη δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει...
Κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ οι αντάρτες έθαψαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο πρώτος δήμαρχος της Αθήνας είχε ξεθάψει υπολείμματα πτωμάτων Γερμανών στρατιωτών και τα είχε τοποθετήσει εντός του άλσους του Λογγίνου. Κανείς δεν ξέρει τι έγιναν τα πτώματα μετά…
Η ατμόσφαιρα είναι περίεργη και τα διάφορα παραφυσικά φαινόμενα αρχίζουν όταν κανείς επιχειρεί να κατέβει τα σκαλοπάτια από τον δρόμο προς το αλσύλλιο του Λογγίνου.
Καθώς κανείς κατεβαίνει τη σκάλα, ενώ υπάρχει απόλυτη ησυχία σαν το κομμάτι αυτό να έχει ηχομόνωση δεν ακούγονται ούτε τα αυτοκίνητα που περνούν από τον δρόμο αρχίζουν να σε διαπερνούν ρίγη και ριπές ψυχρού αέρα ενώ δεν έχεις συναίσθηση του χρόνου και του χώρου.
Η ενέργεια είναι σαφώς αρνητική. Βέβαια τα φαινόμενα σε άλλους είναι πολύ έντονα, τόσο που ο άνθρωπος ακινητοποιείται. Τα μέλη του γίνονται βαριά και δύσκαμπτα και νοιώθει ατονία. Άλλοι πάλι αισθάνονται έντονα συναισθήματα φυγής, φόβου, απέχθειας και αηδίας. Ο τόπος είναι αυτός που τα δημιουργεί όλα. Κάποτε, πολύ παλιά, κάτι γινόταν εδώ.
Κάποια τελετή και πομπή σε υποχθόνιες θεότητες, που άρχιζε εκεί κάτω που σήμερα τελειώνουν τα σκαλοπάτια και ανέβαινε σιγά σιγά το ανηφορικό μονοπάτι προς τα επάνω, περνούσε το σημερινό δρόμο και συνέχιζε πάλι προς τα πάνω. Γιατί τα ίδια και πιο έντονα συναισθήματα και φαινόμενα συμβαίνουν και στο απέναντι μέρος του δρόμου, στα άλλα σκαλοπάτια που ανεβαίνουν προς τον λόφο του Αρδηττού....
Μια αυτοκτονία..
Στο συγκεκριμένο άλσος πριν από κάποια χρονιά "περίπου 10" είχε αυτοκτονήσει μια γυναικά, είχε κρεμαστεί από ένα δέντρο του πάρκου την νύχτα, και την βρήκαν την επόμενη μέρα το πρωί να κρέμεται εκεί...
Επίσης παλιότερα ήταν στέκι τοξικομανών... Άλλα από μια εποχή και έπειτα σταμάτησαν να πηγαίνουν εκεί ακόμα και οι τοξικομανείς. Την ίδια εποχή που άρχισαν να πυκνώνουν οι μαρτυρίες από ανθρώπους για περίεργα συμβάντα...
Τα τύμπανα...
Ένα από τα φαινόμενα που συμβαίνουν είναι τα "τύμπανα." Το φαινόμενο που έχουν βιώσει αρκετά άτομα είναι ο ήχος των τυμπάνων. Οι μαρτυρίες είναι πανομοιότητες και οι μάρτυρες άγνωστοι μεταξύ τους.
Υπάρχουν δύο μεγάλες πλατείες μέσα στο άλσος, η μία από την πλευρά της οδού Μουσούρου, και η άλλη από την μεριά του νεκροταφείου. Δηλαδή στις δύο άκρες του πάρκου. Η διαμόρφωση του άλσους είναι νοητού σχήματος «Γ». Οι μάρτυρες που είχαν καθίσει σε μία από τις δύο πλατείες κάποια στιγμή συνειδητοποίησαν πως από το κέντρο περίπου της πλατείας (στην γωνία του «Γ»), ερχόταν ο ήχος τυμπάνων. Όσοι επιχείρησαν να περπατήσουν προς το συγκεκριμένο σημείο διαπίστωσαν ότι ο ήχος εξαφανιζόταν. Όταν επέστρεφαν πίσω στην πλατεία ο ήχος των τυμπάνων επανερχόταν!
Μερικές νύχτες όταν είσαι σε μια από τις 2 άκρες, ακούς έναν ρυθμό. Ακούς κρουστά να παίζουν. Άλλα δεν ακούγονται σαν ντραμς. Περισσότερο σαν τα αφρικάνικα τύμπανα. Ο ήχος έρχεται από τη μέση του αλσυλλίου.... Αποφασίζεις να πας προς τη μεριά από όπου έρχεται ο ήχος, άλλα όσο πλησιάζεις στο κέντρο ο ήχος ακούγεται όλο και πιο σιγά, μέχρι που όταν τελικά φτάσεις στο κέντρο δεν ακούγεται καθόλου!
Αν όμως συνεχίσεις προς την ίδια κατεύθυνση, για να φτάσεις στην άλλη άκρη του άλσους, ο ήχος αρχίζει να ξανά εμφανίζεται και να δυναμώνει σιγά σιγά μέχρι που όταν φτάσεις στη μέση της σκάλας που βγάζει στην Μ.Μ. ο ήχος ακούγεται στο μάξιμουμ του, όπως και όταν κάθεσαι στο παγκάκι της βορειοδυτικής πλευράς, κοιτάζοντας την Ακρόπολη.
Δηλαδή στο κέντρο από το οποίο έρχεται ο ήχος δεν ακούγεται καθόλου και όταν φτάσεις στις 2 άκρες του άλσους, ακούγεται το ίδιο δυνατά!!! Είναι ξεκάθαρο ότι είναι ρυθμικός ήχος κρουστών. Η περιοχή είναι τόσο έρημη που μετά τις 9 και μίση δεν κυκλοφορεί ούτε ψυχή. Ούτε αυτοκίνητο, ούτε μηχανή.... Σα να ναι περιοχή φάντασμα. Τόσο το άλσος του Λογγίνου όσο και η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη ανεξήγητα σημάδια και παράξενα φαινόμενα.
Το 2008 ένας 62χρονος άνδρας έχασε την ζωή του από ανακοπή καρδιάς, καθώς καθότανε σε ένα από τα παγκάκια του πάρκου. Προς τιμήν του ηλικιωμένου κάποιος γλύπτης, σκάλισε ένα βράχο που εξείχε από το έδαφος του πάρκου, σχηματίζοντας διάφορα πρόσωπα στις άκρες του.
Το φάντασμα...
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο σημείο μέσα στο άλσος που αρκετοί λένε πως έχουν δει φάντασμα, δηλαδή ένα ιπτάμενο σφαιρικό φως (orb),με γυμνό μάτι...
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά από την Μάρκου Μουσούρου προς το άλσος, που τις βράδυνες ώρες θυμίζει λίγο από ταινία τρόμου εξαιτίας της πυκνής βλάστησης και του χαμηλού φωτισμού, δεξιά υπάρχει ένα μικρό εικονοστάσι το οποίο φιλοξενούσε κάποτε την εικόνα του Αγίου Λογγίνου. Μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι το θυμούνται σε αυτό το σημείο τουλάχιστον από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Το άλσος έχει πάρει το όνομα του από τον Άγιο Λογγίνο τον Εκατόνταρχο, που τρύπησε με τη λόγχη του το πλευρό του Ιησού πάνω στο σταυρό, και στην συνέχεια έγινε χριστιανός και θανατώθηκε γι’αυτό το λόγο. Στα ορθόδοξα Ευαγγέλια, ο Ρωμαίος στρατιώτης που τρύπησε με τη λόγχη την πλευρά του σταυρωμένου Χριστού, δεν έχει όνομα.
Κατείχε το αξίωμα του Εκατόνταρχου στον ρωμαϊκό στρατό και έτσι αποκαλείται στα Ευαγγέλια. Ονοματίζεται μόνο στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου ως «Λογγίνος», η λατινική εκδοχή της ελληνικής λέξης «λόγχη».Ο Λογγίνος καταγόταν από την Καππαδοκία και υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό, υπό τον Πόντιο Πιλάτο. Ήταν επικεφαλής της ομάδας που επιτηρούσε τον βασανισμό και τη σταύρωση του Χριστού.
Όταν του ζητήθηκε να εξετάσει αν ο Χριστός ήταν πράγματι νεκρός, ο Λογγίνος τρύπησε με τη λόγχη τα πλευρά του και απ’ την πληγή έτρεξε αίμα και νερό. Οι σταγόνες έσταξαν στο πρόσωπο του Εκατόνταρχου και θεράπευσαν το πρόβλημα όρασης που τον ταλαιπωρούσε. Τότε, σύμφωνα με τους Ευαγγελιστές, αναφώνησε: «Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ήν Θεού»....
Αποστολή- Φωτογραφίες: Χάρης Ντάκ
Πληροφορίες: Aragorn
authorway.com
Ιωάννης Γιαννόπουλος βιβλίο μυστική Αθήνα και Αττική
memorylifegr
0 comments
Δημοσίευση σχολίου