Πτώση Ελικοπτέρου στο Σαραντάπορο: Αντί μνημοσύνου δυο χρόνια μετά το τραγικό ατύχημα που λάβωσε τον Στρατό Ξηράς
Πτώση Ελικοπτέρου: Ήταν 19 Απριλίου 2017 όταν το ελικόπτερο UH-1H με αριθμό στρατιωτικού νηολογίου ΕΣ625, με τριμελές πλήρωμα,
απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Στεφανοβικείου στις 07:25 τοπική ώρα, σε αποστολή πτήσης επιτήρησης των βορειοδυτικών συνόρων.
Η αποστολή του πληρώματος επέβαλλε την ολιγόλεπτη προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λάρισας(110 Π.Μ), την παραλαβή δύο επιβατών, ανάμεσά τους,
τον υποδιοικητή Της Στρατιάς και ένα Συνταγματάρχη Επιτελή της και την συνέχιση της πτήσης βορειοδυτικότερα με εκτιμώμενη προσγείωση στο Άργος Ορεστικό στις 08:50 τοπική.
Λίγο αργότερα η Αεροπορία Στρατού κοντά στο Σαραντάπορο κατέγραφε στην ιστορία της ένα ακόμη αεροπορικό ατύχημα, στην αλυσίδα όλων των προηγούμενων,
που απλά επαναλαμβάνονται για να αποδεικνύουν την επικινδυνότητα της πτήσης, στο διηνεκές.
Πτώση Ελικοπτέρου στο Σαραντάπορο
Το ελικόπτερο προσέκρουσε σε καλώδια που προφανώς δεν είδαν οι χειριστές του, πιθανότερα λόγω της μικρής οριζόντιας ορατότητας και της χαμηλής βάσης νεφών(σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου στα 500 πόδια).
Το μόνο χαρμόσυνο νέο μέσα στην δυστυχία που προκάλεσε η απώλεια τεσσάρων ανθρώπινων ψυχών ήταν η διάσωση της μηχανικού του ελικοπτέρου,
μια σωτηρία που αν δεν αποδοθεί σε θεία παρέμβαση, οφείλεται στο γεγονός, το πιθανότερο, πως το κάθισμά της κατά την αρχική πρόσκρουση στα καλώδια του ελικοπτέρου,
δεν παρέμεινε συνεκτικά προσαρμοσμένο στο πάτωμα της καμπίνας, με συνέπεια για την ίδια να μεταβληθεί το Δt από τον νόμο της ορμής στην φυσική,
κατά την σύγκρουση, τόσο ώστε, τα τραύματά της στην συνέχεια, να διασφαλίζουν την επιβίωσή της.
Καθώς ούτε τότε, ούτε στην συνέχεια δεν μάθαμε ποτέ αρκετές λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο ατύχημα που να σχετίζονται με τα αίτια και τις συνθήκες που το δημιούργησαν,
ως μνημόσυνο στις ψυχές που χάθηκαν θα ήταν χρήσιμο να γυρίσουμε νοητά στο παρελθόν σε εκείνη την ημέρα και να προσπαθήσουμε να διεξάγουμε την δική μας διερεύνηση.
Ένας λόγος που κάνει σημαντικά τα ελικόπτερα και τα κάνει να υπερτερούν έναντι των αεροπλάνων είναι πως θεωρητικά μπορούν να απογειωθούν από σχεδόν παντού και τελικά μπορούν επίσης να προσγειωθούν σχεδόν παντού.
Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως είναι παντός καιρού και δεν έχουν περιορισμούς.
Όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Τα ελικόπτερα καθώς δυστυχώς υποχρεωτικά δεν χρησιμοποιούν αεροδιαδρόμους σε μεγάλα ύψη που στοιχίζονται πάνω στα
λεγόμενα ραδιοβοηθήματα (π.χ. VOR, ADF,), και δεν πετούν συνεχώς σε διαρκή συνεργασία με αεροπορικά ραντάρ, δυνητικά μπορούν να εμπλακούν σε ατυχήματα CFIT(Controlled
Flight into terrain), δηλαδή να συγκρουστούν με εμπόδια κοντά στο έδαφος ή το έδαφος το ίδιο.
Έτσι καθίσταται απολύτως απαραίτητη η μετεωρολογική προετοιμασία των αποστολών και τα πληρώματα των ελικοπτέρων χρειάζονται τις πληρέστερες μετεωρολογικές πληροφορίες που μπορούν να έχουν.
Ο λόγος είναι ευκολονόητος, αν εξηγηθεί.
Τα ελικόπτερα δεν πετούν από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο, αντίθετα ενδιάμεσα πετούν χαμηλά από περιοχές που δυνητικά δεν υπάρχουν επαρκείς μετεωρολογικές πληροφορίες
καθώς δεν υπάρχουν κοντά κατάλληλοι μετεωρολογικοί σταθμοί.
Θα είχε ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να συνεργαζόταν για να υπάρχει διαρκώς ένα πλήρες δίκτυο μετεωρολογικών σταθμών, ώστε να εξάγονται πλήρη στοιχεία για τον καιρό, που κάθε φορά θα αναμένει το κάθε πλήρωμα.
Αν θεωρητικά υπάρχει αυτό το δίκτυο των μετεωρολογικών σταθμών τότε αυτό που μένει είναι αυτή η πληροφορία να είναι διαθέσιμη τουλάχιστον στα αεροδρόμια εκκίνησης των αποστολών ή στο αεροδρόμιο που ανήκει το ελικόπτερο.
Υπάρχουν στην εποχή μας τηλεφωνικές γραμμές που «σηκώνουν» την μεταφορά δεδομένων, εφόσον έχουν τοποθετηθεί και κατάλληλες κονσόλες που απεικονίζονται εξαιρετικά μετεωρολογικά δεδομένα.
Πάντα βοηθάει αυτά τα δεδομένα να συλλέγονται από στελέχη που έχουν ολοκληρώσει εκπαίδευση μετεωρολόγου που θα παρέχουν και περισσότερα στοιχεία στα πληρώματα για
να τους διευκολύνουν στην λήψη απόφασης για την κάθε αποστολή , αλλά και να μπορούν να τεκμηριώνουν κάθε φορά τον λόγο που την παίρνουν.
Με κάποιο τρόπο σε περιόδους που ο καιρός είναι στο όριο πρέπει να παρέχονται συνεχή νεότερα στοιχεία.
Από την άλλη είναι ζήτημα μια κουλτούρας ασφαλείας, που πρέπει να διαχυθεί και να εμπεδωθεί παντού στο στράτευμα, πως στα αεροπορικά μέσα,
αυτός που αποφασίζει είναι πάντοτε ο κυβερνήτης του, ανεξαρτήτως αν ιεραρχικά υπολείπεται σε βαθμό από τους επιβαίνοντές του.
Αυτή δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί εύκολα να προωθηθεί καθώς οι στρατιωτικοί δύο πράγματα μαθαίνουν να σέβονται από μικροί: Την ιεραρχία και την Αποστολή.
Δυστυχώς ακόμη και σήμερα τα πληρώματα των αεροπορικών μέσων δεν αντιμετωπίζονται πάντοτε και παντού όπως πρέπει.
Αυτό λοιπόν δεν διευκολύνει τον εκάστοτε κυβερνήτη να ακυρώσει μια αποστολή λόγω καιρικών περιορισμών και πολλές φορές δεν γίνεται εφικτό ούτε αυτή να τροποποιείται στις χρονικές της λεπτομέρειες.
Τελικά πρέπει κάτι να γίνει και για την σημασία της αποστολής έναντι της ασφάλειας. Αν η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων το σκεφθεί καλύτερα, ίσως θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως έμπρακτα κάτι πρέπει να κάνει για αυτό.
Για να ενδυναμώσει τα πληρώματα και τους κυβερνήτες να ακυρώνουν τις αποστολές.
Η πραγματικότητα είναι πως αυτή είναι μια χρονοβόρα και κοστοβόρα διαδικασία.
Κοστοβόρα γιατί έχει κόστος να συνειδητοποιήσουν Ανώτατοι Αξιωματικοί άλλων όπλων και Κλάδων τον λόγο που πάντοτε το πλήρωμα χρησιμοποιεί μεταξύ του τα μικρά τους ονόματα και πολλές φορές αυτό κάνει και στο έδαφος.
Είναι ίσως ο καθημερινός κίνδυνος και ο ιδρώτας που χύνεται κατά την εκπαίδευση που εισάγουν παράξενα έθιμα μεταξύ των στελεχών της Αεροπορίας Στρατού, κάτι που πρέπει να διερευνηθεί και να υιοθετηθεί, τουλάχιστον κατά τις πτήσεις.
Φθάνοντας κοντά στο τέλος της ανάλυσης μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί: Άραγε ο κυβερνήτης τι έκανε για να βγει από το σύννεφο και την μηδενική ορατότητα;
Η απάντηση μπορεί να είναι και απλή: «Αυτό που εκπαιδεύθηκε να κάνει που θα μπορούσε να το κάνει τόσο καλύτερα, όσο καλύτερη ήταν σε αυτό το αντικείμενο η επαναλαμβανόμενη εκπαίδευσή του».
Στις ημέρες μας ο Stephen King είπε: «Όταν οι προδότες αποκαλούνται ήρωες και οι ήρωες προδότες τότε μάλλον ζούμε σε μια σκοτεινή περίοδο».
Οπωσδήποτε ο Δήμος και ο Κωνσταντίνος έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν, ενώ άδικα έφυγαν ο Στρατηγός Τζανιδάκης και ο Συνταγματάρχης Αδάμου. Κρίμα για όλους…
0 comments
Δημοσίευση σχολίου