Που βρίσκεται η «τρύπα της Μοίρας» που συνδέθηκε με προλήψεις περί μαγισσών στην Αθήνα.

Ιδανική τοποθεσία κρίθηκε η χαράδρα που βρισκόταν ανάμεσα στο λόφο του Αρδηττού και στο λόφο Άγρα, όπου έρεε ο ιερός ποταμός, Ιλισσός.

Ήταν φυσικό κοίλωμα που ανήκε στον Δεινία, ιδιώτη ο οποίος το παραχώρησε στην πόλη χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Εκεί τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια τα Παναθήναια, η μεγάλη γιορτή της Αθήνας που ήταν αφιερωμένη στη θεά Αθηνά.

Αρχικά το στάδιο ήταν χωμάτινο και οι θεατές κάθονταν στο έδαφος, ενώ υπήρχαν μόνο μερικά ξύλινα εδώλια για τους άρχοντες.

Κάτω από το ανατολικό ανάλημμα υπήρχε υπόγεια σήραγγα, από την οποία εισέρχονταν στον στίβο οι αθλητές. Παρά τις συνεχείς ανακατασκευές του σταδίου, η συγκεκριμένη στοά είναι το μοναδικό κομμάτι του αρχαίου σταδίου που διατηρείται μέχρι σήμερα. ‘Ηταν διακοσμημένο από μαρμάρινα και χρυσά αγάλματα και δωρικούς κίονες.

Τα μετέπειτα χρόνια συνδέθηκε με τις λαϊκές προλήψεις περί μαγισσών και διάφορους μύθους που έλεγαν, ότι εκεί κατοικούσαν οι Μοίρες και γίνονταν «μαντολόγια». Γι’αυτό ονομάστηκε «τρύπα της μοίρας» και κατέληγε στο βάθος του σταδίου, στην αριστερή πλευρά του πετάλου.

Η στοά έχει μήκος 57 μέτρα και πλάτος 4 μέτρα. Διανοίχθηκε την εποχή του Λυκούργου και τα αρχαία χρόνια εκεί πραγματοποιήθηκαν θυσίες ζώων. Στα ρωμαϊκά χρόνια, το στάδιο μετατράπηκε σε αρένα, όπου γίνονταν θηριομαχίες και μονομαχίες και μέσα από τη στοά περνούσαν τα ζώα που θα αγωνίζονταν στην αρένα.

Σκάλα οδηγεί στη δίοδο και μια δεύτερη είσοδος βρίσκεται στη σημερινή οδό Αρχιμήδους

Μετά την απελευθέρωση, εκεί λειτουργούσαν τα πρώτα σφαγεία, τα οποία έκλεισε το 1850 η βασίλισσα Αμαλία. Στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν στην Αθήνα το 1896, πάνω από τη στοά δημιουργήθηκαν αποδυτήρια για τους αθλητές….

Αριστερά η είσοδος της στοάς το 1895 πριν κατασκευαστεί το σημερινό στάδιο. Δεξιά στη φωτογραφία του Ηλία Μαλικούρτη όπως είναι σήμερα