Πριν από χρόνια, ο οπαδός του ωφελιμισμού και του αθεϊσμού (και πρώην προτεστάντης ιερέας!) καθηγητής Joseph Fletcher – που ονομαζόταν «πατριάρχης της βιοηθικής» – έγραφε για την προοπτική ανδρών που θα μπορούν να γεννάνε στο βιβλίο του, του 1988 «Η Ηθική του Γενετικού Ελέγχου» («The Ethics of Genetic Control»):
«Το φάρμακο μεταμόσχευσης ή αντικατάστασης προσβλέπει στην ημέρα που θα ξεπεραστεί η αυτόματη απόρριψη ξένου ιστού, όταν μια μήτρα θα μπορεί να εμφυτευθεί σε αντρικό σώμα – η κοιλιά του έχει διαστήματα – και θα αρχίζει η κύηση με τεχνητή γονιμοποίηση και μεταφορά ωαρίων.
Ο υπογοναδισμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την τόνωση του γάλακτος από τα υποτυπώδη στήθη του άνδρα – οι άνδρες έχουν επίσης μαστικούς αδένες. Εάν η χειρουργική επέμβαση δεν μπορούσε να κατασκευάσει έναν τραχηλικό σωλήνα, η μεταφορά θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με μια καισαρική τομή και ο άντρας ή η τρανσέξουαλ μητέρα θα μπορούσε να κυοφορεί το δικό της μωρό».
Ήταν ένα κλασικό «δεν θα συμβεί ποτέ» επιχείρημα. Κανείς δεν το πήρε σοβαρά. Αλλά για άλλη μια φορά, διαπιστώνουμε ότι αν οι φανατικοί του προοδευτισμού οραματιστούν κάτι, τελικά θα προσπαθήσουν να μας πάνε εκεί.
Μεταμοσχεύσεις μήτρας έχουν γίνει σε γυναίκες, ακόμα αποτελούν μια πειραματική χειρουργική επέμβαση. Τώρα, ένα άρθρο που μόλις δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Ιατρικής Ηθικής (Journal of Medical Ethics) υποστηρίζει τις «γενετικά XY γυναίκες» – βιολογικούς άνδρες που «αναγνωρίζονται» ως γυναίκες – και τελικά λαμβάνουν τέτοιες μεταμοσχεύσεις. (Οι γυναίκες ονομάζονται «γενετικά ΧΧ». «UTx» σημαίνει μεταμόσχευση μήτρας). Διαβάζουμε στο «Μεταμόσχευση μήτρας σε γυναίκες που είναι γενετικά XY» (“Uterus Transplantation in Women who are Genetically XY”):
«Από τη σκοπιά της δικαιοσύνης, υπάρχει μια ηθική επιταγή να διασφαλιστεί η δίκαιη πρόσβαση στο UTx. Στην περίπτωση αυτή, τα επιχειρήματα κατά της χορήγησης UTx σε γενετικά XY γυναίκες για λόγους άσχετους με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα θα πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά για να αντιμετωπιστεί η πιθανή διάκριση κατά των γενετικά XY γυναικών ως κοινωνικής ομάδας».
Το άρθρο περιγράφει λεπτομερώς τα έντονα ζητήματα ασφάλειας στα οποία κατέληξαν οι συγγραφείς του άρθρου, τα οποία επί του παρόντος εμποδίζουν την απόπειρα χειρουργικών επεμβάσεων. Αλλά θέλουν να διεξαχθούν έρευνες σε ζώα για να μάθουν πώς να το κάνουν ασφαλές:
«Περαιτέρω έρευνα, αρχής γενομένης με ζωϊκά μοντέλα, είναι απαραίτητη για να καθοριστεί εάν το UTx μπορεί να είναι ασφαλές και αποτελεσματικό στις γυναίκες XY … Μέχρι να υπάρξει περισσότερη έρευνα για το δυναμικό της UTx σε άτομα εκτός των XX γυναικών και λαμβάνοντας υπόψη την τρέχουσα κατάσταση της γνώσης στον τομέα , είναι πρόωρο να προτείνουμε τη διαδικασία σε γενετικά XY γυναίκες. Δεδομένου ότι τα δεδομένα ασφάλειας και αποτελεσματικότητας αυξάνουν, η δικαιοσύνη θα απαιτήσει τη διαθεσιμότητα αυτής της επιλογής για τις γυναίκες XY να επανεξεταστεί».
Πόσο πόνο θα πρέπει να προκαλούν στα ζώα όλοι αυτοί οι επιστήμονες που μιλάνε για την «δικαιοσύνη»; Πόσοι ακρωτηριασμοί θα επέλθουν σε αυτά τα ζώα; Πόσοι θάνατοι;
Τουλάχιστον θα πρόκειται για χειρουργικές μεταμοσχεύσεις μητρών σε αρσενικά σώματα, που θα αναγκάσουν τα ζώα να υποβληθούν σε διαταραχές από τα φάρμακα που θα καταστρέψουν το ανοσοποιητικό σύστημα και εάν μπορέσουν να διατηρηθούν μήτρες σε αρσενικό σώμα, να προσπαθήσουν να εμφυτεύσουν έμβρυα σε αυτά τα όργανα για κύηση. Στη συνέχεια, αν η κύηση πετύχει, να γίνουν γεννήσεις με καισαρική τομή. Η διεξαγωγή αυτής της έρευνας θα αποτελεί μια τραγελαφική κακοποίηση των ζώων υπό τον έλεγχό μας, η οποία θα απαιτεί τελικά τη χρήση μεγαλύτερων πειραματόζωων, όπως πιθήκους ή σκυλιά.
Πιστεύω πολύ έντονα στο «ζοφερό καλό» της έρευνας σε ζώα. Ωστόσο, οι σκοποί για τα πειράματα θα πρέπει να υποστηρίζουν ευρύτερα την ανθρώπινη ευημερία και την επίτευξη συναρπαστικών υγειονομικών και επιστημονικών οφελών ή γνώσεων. Σίγουρα, η αναζήτηση ενός τρόπου για να επιτρέψουμε με ασφάλεια στους βιολογικούς άνδρες που προσδιορίζονται ως γυναίκες να κυοφορούν και να γεννούν, δεν είναι κάτι τέτοιο.
Κατανοώ και συμπαθώ τα άτομα που έχουν δυσφορία φύλου. Αυτό που γίνεται όμως είναι η προσπάθεια να μεταστραφεί όλη την κοινωνία – μερικές φορές με τρόπους που θεωρώ γενικά καταστροφικούς και ακατάλληλους –ώστε να ικανοποιεί τις αγωνιώδεις ψυχολογικές καταστάσεις τους.
Αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. Κάποια στιγμή η βιολογία πρέπει να γίνεται σεβαστή. Και από την σκοπιά της ευημερίας των ζώων, ο πειραματισμός σε μια (πιθανώς μάταιη) προσπάθεια να επιτρέψουν στους βιολογικούς άνδρες να γεννήσουν είναι ανήθικος. Δεν πρέπει να επιτραπεί.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου