Σήμερα, που κάποιοι επετειακά εορτάζουν τον Έρωτα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, σκέφτομαι ότι ο συμβολισμός τείνει να υποκαταστήσει την ουσία.

Σήμερα, που κάποιοι επετειακά εορτάζουν τον Έρωτα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, σκέφτομαι ότι ο συμβολισμός τείνει να υποκαταστήσει την ουσία. Αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα που έχει θεσπιστεί να εορτάζονται με παγκόσμιες ημέρες και με επετειακές δόσεις ενός προγραμματισμένου συναισθηματισμού.

Στο προσφερόμενο πακέτο η έκφραση των συναισθημάτων αποκτά τη υλική της διάσταση, υποβοηθούμενη από ένα κουτί γλυκά, λουλούδια, ρομαντικά δείπνα και από κάθε τι που αγοράζεται για να προσφερθεί ως υλική απόδειξη ενός ψυχικού συμβάντος, όπως είναι ο Έρωτας.

Όμως ο Έρωτας δεν υπήρξε ποτέ ακόλουθος του Ερμή (Εμπόριο), αλλά της Αφροδίτης.

Βεβαίως, ακόμα και ο Έρωτας ακολουθεί τις εξελίξεις. Ένα από τα πράγματα που χάθηκαν, αλλά οι δικές μας γενιές πρόλαβαν να βιώσουν, ως οι τελευταίες σε μια μακραίωνη παράδοση, είναι και η Ερωτική Επιστολογραφία, που έχει πλέον εξαφανιστεί.

Στοιχεία της υπάρχουν από την αρχαία εποχή και έφτασε μέχρι τις ημέρες μας, αφού διέτρεξε αδιάλειπτα τους αιώνες, καθιερώνοντας ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος.

Γράμματα και ραβασάκια που έστελναν οι ερωτευμένοι ο ένας στον άλλον. Τα πρόλαβα στην εφηβεία μου. Έχω ακόμα φυλαγμένα γράμματα από τότε. Τυλιγμένα με μια κόκκινη κορδελίτσα και ακόμα και αν χάθηκαν για πάντα οι επιστολογράφοι τους, εξακολουθούν να κατέχουν μια θέση στην καρδιά και τις αναμνήσεις μου. Άλλα τόσα γράμματα έχω γράψει κι εγώ και ίσως ακόμα να υπάρχουν.

Γράμματα σε χαρτί φίνο, με ωραία ερωτικά υδατογραφήματα από επιστολικά μπλοκ που κυκλοφορούσαν σε αφθονία τότε. Κάποια από αυτά διατηρούν ακόμα λίγο από το άρωμα που τα είχε ραντίσει η επιστολογράφος.

Ο γραφικός χαρακτήρας ενδεικτικός ενός προσώπου, οι σκέψεις, η έκφραση των συναισθημάτων, ακόμα και μια μουτζαλιά στο μελάνι από κάποιο ίσως δάκρυ, τα καθιστούν μοναδικά.

Μεταφέρουν ατόφια τη συναισθηματική κατάσταση του συντάκτη, τον έρωτα, τα όνειρα, την αγωνία και τους φόβους.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η ερωτική επιστολογραφία, εξέλιπε λόγω της τεχνολογίας και αντικαταστάθηκε από e-mail και SMS. Είναι όμως το ίδιο; Όχι φυσικά. Η ψυχρότητα του μέσου παρά την χρονική αμεσότητα αποστασιοποιεί δεν κοινωνεί.

Το χαρτί της επιστολής διαπερνούσε όλες τις αισθήσεις.

Την αφή, την όραση, ακόμα και την όσφρηση.

Το γεγονός ότι το ίδιο χαρτί είχαν αγγίξει και τα αγαπημένα χέρια δημιουργούσε μεγάλη συγκίνηση. Ο συντάκτης στην προσπάθεια να εκφραστεί γινόταν και ποιητής, έψαχνε τις λέξεις μία προς μία για να κερδίσει την καρδιά του αναγνώστη, ή για να αναζωπυρώσει τα αισθήματα του.

Δεν υπήρχε ευκολία σε αυτό, αλλά κόπος και συναίσθημα.

Αυτή είναι και η διαφορά με το σήμερα, που ο Έρωτας είναι τόσο εύκολος, όσο και προσχηματικός, ώστε να αντικαθίσταται επετειακά από την υλιστική έκφραση του...

Γεράσιμος Γερολυμάτος