Τα ρωσικά οπλικά συστήματα TOS-1 "Buratino" και τ TOS-1A "Solntsepek" είναι μερικά από τα πιο τρομακτικά όπλα στο σύγχρονο πεδίο της μάχης.
Με ισχυρή θωράκιση και εξοπλισμένο με εμπρηστικά και θερμοβαρικά βλήματα, το σύστημα Buratino έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει κυρίως στρατιωτικό προσωπικό και “μαλακούς στόχους” ώστε να “λυγίσε騔 τις άμυνες του εχθρού. Γι’αυτόν τον λόγο οι Σοβιετικοί δεν το θεωρούσαν ως συστατικό μέρος και τμήμα του Πυροβολικού.
Το οπλικό αυτό σύστημα μπορεί να περιστρέφεται 360 μοίρες και είναι τοποθετημένο σε κύτος άρματος μάχης, ώστε να μπορεί να κινείται, να αναπτύσσεται και να υποστηρίζει τις τεθωρακισμένες μονάδες των ρωσικών δυνάμεων, παρά το μικρό βεληνεκές του, που υπολογίζεται από 2,8 έως 4 χιλιόμετρα.
Αυτό είναι όμως είναι και το βασικό πλεονέκτημα του Buratino σε σχέση με ένα παραδοσιακό σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (MLRS) που χρησιμοποιεί παρόμοια πυρομαχικά, καθώς το πρώτο έχει μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτητα πυροδότησης, ενώ ένας δευτερεύων ρόλος για το Buratino είναι η χρήση εμπρηστικών πυρομαχικών για την εξουδετέρωση πιθανών βιολογικών ή χημικών απειλών.
Το Buratino σχεδιάστηκε στη δεκαετία του 1970, εγκρίθηκε το 1980 και είδε την πρώτη του επιχειρησιακή χρήση το 1988 κατά τη συμμετοχή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, όπου αναδείχθηκε η αποτελεσματικότητά του και κρίθηκε επιτυχημένο, λόγω της τρομερής δύναμης πυρός από τα καταστροφικά θερμοβαρικά βλήματα των 220 χιλιοστών.
Ο κυβερνήτης του Buratino μπορεί να εντοπίσει τον στόχο μέσω συστήματος λέιζερ, ο οποίος τροφοδοτεί απευθείας με πληροφορίες το σύστημα ελέγχου της εκτόξευσης των βλημάτων.
Μόλις ο κυβερνήτης είναι έτοιμος, μπορεί να επιλέξει να πυροδοτήσει τους πυραύλους μεμονωμένα, σε ζεύγη ή σε ολόκληρες “σειρές”, με το Buratino να διαθέτει τρεις “σειρές” των οκτώ πυραύλων, συνολικά είκοσι τέσσερις.
Σε περίπτωση που δεχθεί πυρά ή εχθρικά βλήματα, το πλήρωμά του Buratino είναι καλύτερα εξοπλισμένο από ένα κανονικό πλήρωμα άρματος μάχης, καθώς έχουν στην διάθεσή τους ένα ελαφρύ πολυβόλο τύπου RPK-74, πέντε αντιαρματικά βλήματα τύπου RPG-26 και δύο τυφέκια τύπου AKS-74 αλλά και χειροβομβίδες.
Το μεταγενέστερο TOS-1A «Solntsepek» (Sunshine) είναι μια απλή αναβάθμιση του Buratino που χρησιμοποιεί πυραύλους μεγαλύτερης εμβέλειας με βεληνεκές μέχρι και έξι χιλιόμετρα, ενώ διαθέτει επίσης καλύτερη θωράκιση στον εκτοξευτή.
Συνολικά, τα Buratino και Solntsepek είναι πολύ χρήσιμα όπλα για στρατιωτικές δυνάμεις που πολεμούν σε αστικά περιβάλλοντα. Αυτές οι ιδιότητες πιθανόν να το κάνουν δημοφιλείς στους πελάτες της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όπως το Ιράκ, την Αλγερία και τη Συρία.
Αντιθέτως, σε περίπτωση συμβατικής σύγκρουσης, το Buratino πρέπει να προστατεύεται στο πεδίο της μάχης, καθώς ο ίδιος ο εκτοξευτής θα ήταν πολύ ευάλωτος σε χτυπήματα από ένα κατευθυνόμενο αντιαρματικό βλήμα, ειδικότερα αν ο εχθρός βρίσκεται εκτός εμβέλειας του Buratino ή του Solntsepek.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου