Η κούρσα του διαστήματος είναι ίσως η πιο γνωστή μάχη σε καιρό ειρήνης, μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ κέρδισαν την κούρσα στο φεγγάρι, αν ένα πρόσωπο έβαζε στοίχημα στα μέσα της δεκαετίας του 1950 με 1960, ποιος θα πήγαινε πρώτος, οι πιθανότητες θα ήταν με το μέρος της Σοβιετικής Ένωσης.
Εκείνη την εποχή τα σοβιέτ οδηγούσαν την κούρσα στο χώρο, και είχαν ήδη κάνει τα πρώτα τους βήματα με την έναρξη του Sputnik, και στη συνέχεια έστειλαν αρκετούς ανιχνευτές στο φεγγάρι, ενώ το 1961 ο Γιούρι Γκαγκάριν έγινε πρώτος άνθρωπος που πήγε στο διάστημα. Έτσι, όταν ο Kennedy έκανε διάσημο πλέον «Επιλέγουμε να πάμε στο φεγγάρι» σε ομιλία του το 1962, η απάντηση του Χρουστσόφ ήταν η σιωπή του, ούτε επιβεβαιώνει ούτε αρνείται ότι είχε ένα σχέδιο για μια επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι.
Εκείνη την εποχή ο Χρουστσόφ δεν ενδιαφερόταν πραγματικά για τον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ για το φεγγάρι, αλλά για τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους ICBM.
Με την πτώση του Χρουστσόφ το 1964 τον πλήρη έλεγχο των αποστολών φεγγάρι πήρε ο Korolev με στόχο να προσγειωθεί το 1967 την 50ή επέτειο της Οκτωβριανής επανάστασης και να πάει εκεί πριν από τους Αμερικανούς.
Αυτό δημιούργησε ένα πρόβλημα στον Korolev, προκειμένου να σηκώσει το ωφέλιμο φορτίο 95 τόνων που χρειάζονταν για ένα πολύ μεγάλο πύραυλο. Αυτός ο νέος πύραυλος θα ονομάζονταν Ν1, να ήταν τόσο μεγάλος όσο ο αμερικανικός Saturn 5 ενώ θα απαιτούσε μεγάλους και ισχυρούς κινητήρες.
Ο Valentin Glushko που ήταν ο κορυφαίος Σοβιετικός σχεδιαστής πυραύλων και επικεφαλής του γραφείου OKB 456, ειδικεύτηκε στην κατασκευή των κινητήρων που χρησιμοποιούσαν υπεργολικά προωθητικά.
Αυτά αποτελούνται από ένα καύσιμο και ένα οξειδωτικό, που όταν αναμειγνύονται μαζί αναφλέγονται αυτόματα όταν έρθουν σε επαφή μεταξύ τους. Ο Korolev σκέφτηκε ότι αυτό ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο για επανδρωμένες αποστολές, λόγω των εξαιρετικά τοξικών και χημικών ουσιών που αποτελούσαν το καύσιμο.
Ο Glushko είπε τελικά ότι δεν ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένας νέος μεγάλος σχεδιασμός κινητήρα που χρησιμοποιεί κρυογονικά καύσιμα υγρού οξυγόνου και κηροζίνης, και να είναι έτοιμο στο χρόνο που του ζητούσαν λόγο περιορισμένων πόρων και μετρητών. Επίσης οι Αμερικανοί εργάζονταν στις κρυογονικές μηχανές για 5 χρόνια και ακόμα δεν μπορούσαν να τις κάνουν να λειτουργούν αξιόπιστα.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου