Κατά καιρούς υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με τα παράξενα λαμπερά φώτα κοντά στον πυθμένα του Τριγώνου των Βερμούδων. Οι θεωρίες που προσπαθούσαν να τα εξηγήσουν είναι αρκετές, αλλά οι περισσότερες συγκλίνουν στην ιδέα ότι θα μπορούσαν να είναι φωτεινά εξωγήινα όντα, ΑΤΙΑ ή ακόμα και απομεινάρια ενός εξελιγμένου αλλά χαμένου πολιτισμού.
Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Η πράσινη μπλε λάμψη τους ήταν ένα από τα βασικά μυστήρια του Τριγώνου των Βερμούδων για πέντε περίπου αιώνες. Μάλιστα, εάν λάβουμε υπόψιν μας τα Ισπανικά Χρονικά, ο πρώτος που τα είδε και τα περιέγραψε ήταν ο Χριστόφορος Κολόμβος και η ομάδα του, όταν έπλευσαν στις ακτές του Νέου Κόσμου, στο μακρινό 1492.
Παρατήρησαν, λοιπόν, ότι μυστηριώδη φώτα, παρόμοια με τη φλόγα ενός κεριού, «χόρευαν» στο βυθό του ωκεανού.
Σύμφωνα με το earth-chronicles.com, μόνο στις αρχές του 20ου αιώνα οι φυσιολάτρες συνειδητοποίησαν ότι οι ναυτικοί δεν είχαν ψευδαισθήσεις, αλλά ότι στην πραγματικότητα τα «μυστηριώδη φώτα» αφορούσαν κάποιο είδος αρσενικών και θηλυκών σκουληκιών με την ονομασία Odontosyllis enopla.
Ωστόσο, μέσα από τις παρατηρήσεις τους, ένα νέο μυστήριο γεννήθηκε, καθώς μόνο «κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο, την τρίτη νύχτα μετά την πανσέληνο, ακριβώς 22 λεπτά μετά το ηλιοβασίλεμα, τα θηλυκά αυτά σκουλήκια άρχιζαν να λάμπουν και να εκτελούν έναν περίπλοκο χορό προσελκύοντας την προσοχή των αρσενικών. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχαν κατά νου να μην χάσουν με κανένα τρόπο την απόδοσή τους στην υποβρύχια παράσταση που έδιναν», λέει ο Mercer Brugler από το City College of Technology στη Νέα Υόρκη.
Τι ακριβώς συνέβαινε λοιπόν;
Η μυστηριώδης πράσινη λάμψη των σκουληκιών που κατοικούν στον πυθμένα του Ατλαντικού κοντά στις Βερμούδες αποδείχθηκε ότι είναι προϊόν ενός μοναδικού συνόλου γονιδίων που δεν έχει ανάλογα με τα γονιδιώματα όλων των άλλων ζωντανών πλασμάτων στη Γη.
Είναι, λοιπόν, εξωγήινα; Αυτή θα μπορούσε να είναι μία γρήγορη και πρόχειρη ερώτηση.
Η μελέτη των επιστημόνων που προσπαθούσε να δώσει μία λογική εξήγηση στο γιατί λάμπουν, είχε διάφορες περιπλοκές, ειδικότερα από το γεγονός ότι τα σκουλήκια έλαμπαν μόνο για ένα πολύ μικρό και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Ο Brüggler και οι συνάδελφοί του έλυσαν αυτό το πρόβλημα πηγαίνοντας σε μια αποστολή στις Βερμούδες, όπου συγκέντρωσαν αρκετά ώριμα θηλυκά κατά τη διάρκεια της ωοτοκίας. Οι γενετιστές εξήγαγαν δείγματα κυττάρων από αυτά και αναλύθηκαν τα γονίδια που ήταν πιο ενεργά σε αυτά, τη στιγμή που τα σκουλήκια ξεκινούσαν το «χορό» τους.
Όπως αποδείχθηκε, τα Οδοντοσύλλης enopla, κατά τη διάρκεια των «γαμήλιων νυχτών» προκειμένου να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο, δημιουργούσαν δέσμες ελαφρών σωματιδίων κατά τη διάρκεια σύνθετων χημικών αντιδράσεων. Είναι ένα ερωτικό κάλεσμα. Γεγονός που συμβαίνει συχνά με διάφορα νυχτόβια πλάσματα, όπως οι πυγολαμπίδες, κάποιες μέδουσες, τα διαβολόψαρα και άλλους ασπόνδυλους κατοίκους των βυθών, όπως επίσης και σε κάποια είδη μανιταριών που, όλα αυτά, το καθένα με τον τρόπο τους αναβοσβήνουν πράσινο, μπλε ή ακόμα και κόκκινο φως, προκειμένου να προσελκύσουν το αντίθετο φύλο.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου