Η εξαφάνιση του αρχηγού της Γκεστάπο, Χάινριχ Μίλερ. Γιατί δεν βρέθηκε ποτέ;

Ο Χάινριχ Μίλερ (Heinrich Müller) ήταν αρχηγός της διαβόητης Γκεστάπο (Gestapo), της μυστικής αστυνομίας της Ναζιστικής Γερμανίας, από τον Σεπτέμβριο του 1939, δηλαδή τον μήνα που ξεκίνησε
ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Heinrich Mueller ήταν ένας από τους σημαντικότερους αξιωματούχους του Γ’ Ράιχ που δεν πιάστηκαν ποτέ, ούτε ο θάνατός τους έχει επιβεβαιωθεί επίσημα.

Ο Müller θεάθηκε για τελευταία φορά στο οχυρό καταφύγιο (bunker) του Χίτλερ το βράδυ της 1ης Μαΐου 1945, μια μέρα μετά την υποτιθεμένη αυτοκτονία του Χίτλερ. Ο Hans Baur, πιλότος του Χίτλερ, ανέφερε αργότερα τα λόγια του Müller: «Γνωρίζουμε ακριβώς τις ρωσικές μεθόδους, δεν έχω την παραμικρή πρόθεση να πιαστώ αιχμάλωτος από τους Ρώσους».

Για τελευταία φορά βρισκόταν μαζί με τον ειδικό στους ασυρμάτους Christian A. Scholz κανείς από την τελευταία ομάδα δεν ήταν μάρτυρας του θανάτου του Mueller ή του Scholz. Από εκείνη την ημέρα, κανένα ίχνος του δεν βρέθηκε ποτέ. Πιθανές εξηγήσεις για την εξαφάνισή του περιλαμβάνουν:

Α) Ότι δολοφονήθηκε ή αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια του χάους της πτώσης του Βερολίνου και το πτώμα του δεν βρέθηκε.
Β) Ότι δραπέτευσε από το Βερολίνο και έφτασε σε ασφαλές μέρος, ενδεχομένως στη Νότια Αμερική, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του και δεν αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του ακόμα και μετά το θάνατό του.
Γ) Ότι έφυγε από την Γερμανία που δεχόταν εισβολή από δυο μέτωπα: από την μια βάρβαρων μπολσεβίκων Μογγόλων και από την άλλη ποτισμένων με μίσος χρήσιμων ηλίθιων από την Αμερική πλευρά,μαζί με τον Χίτλερ την Mária Orcic και όλη την ομάδα Vril Society.

Ο φάκελος της CIA για τον Müller δημοσιεύτηκε το 2001 στο πλαίσιο του νόμου περί της ελευθερίας της πληροφορίας και καταγράφει πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες από τις υπηρεσίες των Η.Π.Α. να βρουν τον Müller. Η περιγραφή των αμερικανικών Εθνικών Αρχείων για το φάκελο καταλήγει στο συμπέρασμα: «Αν και η τελική τύχη του Müller είναι ασαφής, ο φάκελος είναι πολύ ξεκάθαρος σε ένα σημείο: η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) και οι προκάτοχοί της δεν γνώριζαν τα ίχνη του Müller για οποιαδήποτε στιγμή μετά τον πόλεμο. Η CIA ουδέποτε ήταν σε επαφή με τον Müller». Ο φάκελος της CIA δείχνει ότι πραγματοποίησε εκτεταμένη έρευνα για τον Müller τους μήνες μετά τη Γερμανική παράδοση.

Η έρευνα διεξήχθη από το τμήμα αντικατασκοπείας του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ (OSS: Office of Strategic Services -πρόδρομος της CIA). Η αναζήτηση περιπλέκεται από το γεγονός ότι το “Heinrich Müller” είναι ένα πολύ κοινό γερμανικό όνομα. Ένα άλλο πρόβλημα προέκυψε επειδή «… μερικοί από αυτούς τους Müllers, συμπεριλαμβανομένου του Gestapo Müller, δεν φαίνεται να έχουν μεσαία ονόματα». Μια πρόσθετη πηγή σύγχυσης ήταν ότι υπήρχαν δύο διαφορετικοί στρατηγοί των SS με τ’όνομα Heinrich Müller.

Οι Δυτικογερμανοί διερεύνησαν πολλές αναφορές ότι το πτώμα του Müller βρέθηκε και θάφτηκε τις ημέρες μετά την πτώση του Βερολίνου. Οι εκθέσεις ήταν αντιφατικές, όχι άκρως αξιόπιστες και δεν ήταν δυνατόν να επιβεβαιώσουν ο,τιδήποτε από αυτά.

Το 1961, ο αντισυνταγματάρχης Michael Goleniewski, υπαρχηγός της Πολωνικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας, αυτομόλησε στη Δύση. Ο Goleniewski είχε δουλέψει ως ανακριτής αιχμαλώτων Γερμανών αξιωματούχων από το 1948 έως το 1952. Δεν συναντήθηκε ποτέ με τον Müller, αλλά δήλωσε ότι είχε ακούσει από τους σοβιετικούς προϊσταμένους του ότι κάποια στιγμή μεταξύ 1950 και 1952, οι Σοβιετικοί «είχαν πάρει τον Müller και τον πήγαν στη Μόσχα».

Η CIA προσπάθησε να εντοπίσει τους άνδρες που κατονόμασε ο Goleniewski ότι δούλεψαν με τον Müller στη Μόσχα, αλλά δεν κατόρθωσαν να επιβεβαιώσουν την ιστορία του (ΥΓ.1). Το Ισραήλ επίσης συνέχισε να κυνηγάει τον Müller: το 1967, δυο Ισραηλινοί πράκτορες πιάστηκαν από την αστυνομία της Δυτικής Γερμανίας προσπαθώντας να εισέλθουν στο διαμέρισμα της συζύγου του Müller στο Μόναχο .

Το 1967, στην πόλη του Παναμά, ένας άντρας όνοματι Francis Willard Keith (φωτό) κατηγορήθηκε ότι ήταν ο Müller. Οι διπλωμάτες της Δυτικής Γερμανίας πίεσαν τον Παναμά να τον εκδώσει για να δικαστεί. Οι εισαγγελείς της Δυτικής Γερμανίας ανέφεραν ότι η Sophie Müller, ηλικίας 64 ετών, είχε δει φωτογραφίες του Keith και τον ταυτοποίησε ως τον χαμένο για καιρό σύζυγό της. Ωστόσο, ο Keith αφέθηκε ελεύθερος όταν τα δακτυλικά αποτυπώματα απέδειξαν ότι δεν ήταν οMüller.

Η περιγραφή των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ καταλήγει στο συμπέρασμα: «Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη τύχη του Müller θα μπορούσαν ακόμη να προκύψουν από μυστικά ακόμη αρχεία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο φάκελος αυτός δεν επιτρέπει απόλυτα συμπεράσματα. Λαμβάνοντας υπόψην τα μέχρι τώρα διαθέσιμα αρχεία, οι συγγραφείς αυτής της αναφοράς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Müller πιθανότατα πέθανε στο Βερολίνο στις αρχές Μαΐου του 1945». Μέχρι τη δεκαετία του 1990, ήταν σε κάθε περίπτωση όλο και πιο απίθανο ο Müller, ο οποίος γεννήθηκε το 1900, να ζούσε ακόμα κι αν είχε επιβιώσει από τον πόλεμο.