Όταν έρθει πραγματικά η ώρα, φύγε ήσυχα. Χωρίς δράματα, χωρίς φασαρίες. Όταν έρθει πραγματικά η ώρα. Όταν θα έχεις στερέψει πια από δυνάμεις αλλά και από συναισθήματα. Όταν θα έχεις φύγει μέσα σου από καιρό. Όταν θα έχεις θιχτεί, θα έχεις κλάψει, θα έχεις τσαλακώσει τον εγωισμό σου, θα έχεις προσπαθήσει, θα έχεις κάνει μια ακόμη προσπάθεια, θα έχεις προσπαθήσει ξανά, θα έχεις αποτύχει και πάλι.
Όταν θα έχεις δώσει και το τελευταίο κομμάτι σου. Όταν θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν πήρες ποτέ τίποτα. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι δεν πήρες ποτέ αρκετά. Ότι δεν θα πάρεις ποτέ αυτά που χρειάζεσαι. Ότι έπαψες να περιμένεις για να πάρεις το οτιδήποτε. Όταν συνειδητοποιήσεις πως ότι και να σου δώσουν τώρα, θα το πάρεις με κρύα χέρια.
Ή καθόλου. Δεν θα θέλεις να απλώσεις τα χέρια σου ούτε για να πάρεις όλα τα καλά του κόσμου. Δεν θα σε αφορά ο άνθρωπος που ξαφνικά θυμήθηκε να σου τα προσφέρει. Όταν καταλάβεις πως όσα και να σου δώσει, θα σου τα πάρει πάλι πίσω. Γιατί;
Γιατί αυτά που θέλουμε πραγματικά να δώσουμε, τα δίνουμε με την καρδιά μας. Οικειοθελώς. Με το καλημέρα, που λένε. Δεν τα δίνουμε υπό πίεση. Ούτε υπό τον φόβο της ξαφνικής μοναξιάς. Ούτε υπό τον φόβο ότι θα χάσουμε την βολή μας. Ούτε υπό κανέναν φόβο, γενικότερα.
Μην κλαις. Μην δακρύζεις. Η αγάπη με τον οίκτο δεν πήγαν ποτέ μαζί. Ούτε ο έρωτας, φυσικά. Κυρίως ο έρωτας!
Όταν έρθει πραγματικά η ώρα, να φύγεις. Να φύγεις με το κεφάλι ψηλά και με το βλέμμα καθαρό. Μην κλαις. Μην δακρύζεις. Δεν θέλεις να σε λυπηθεί κανείς.
Η αγάπη με τον οίκτο δεν πήγαν ποτέ μαζί. Ούτε ο έρωτας, φυσικά. Κυρίως ο έρωτας! Μην εκλιπαρήσεις για εξηγήσεις. Δώσε όμως τις δικές σου εξηγήσεις. Έτσι, για να σε θυμούνται. Έτσι, για να ξέρουν γιατί σε έχασαν. Έτσι, για να μην κάνουν τα ίδια λάθη στους επόμενους ανθρώπους που θα μπουν στην ζωή τους. Έτσι, για το μεγαλείο σου.
Και μετά φύγε και πήγαινε να βρεις τον δικό σου τόπο, τον δικό σου άνθρωπο, την δική σου ευτυχία. Είναι κάπου εκεί έξω. Και σε περιμένει!
0 comments
Δημοσίευση σχολίου