Ένα "προφητικό" άρθρο που γράφτηκε 7 χρονιά πριν , και πριν κατακλυστεί το ίντερνετ με δεκάδες καθεστωτικές σελίδες επανδρωμένες με "δημοσιογράφους" που παίρνουν γραμμή από το σύστημα τι να γράφουν, και πάσης φύσεως αδίσταχτων που βάζουν χαζομάρες που όμως ειναι στην πρώτη θέση :
Είναι αλήθεια πως το διαδίκτυο έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες συμπολίτες μας να εκφράσουν μέσω των ιστολογίων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις απόψεις , τις εκτιμήσεις και τα συναισθήματά τους, όχι μόνο στον μικρό οικογενειακό και κοινωνικό τους περίγυρο αλλά σε χιλιάδες ιμντερνετικούς 'περιηγητές".
Για πρώτη φορά ο καταπιεσμένος απο το σύστημα και τις εξουσίες πολίτης βρήκε τον τρόπο να πεί αυτό που νοιώθει χωρίς να χρειάζεται η φωνή του να περάσει απο τα φίλτρα του κόμματος , του κοινωνικού περίγυρου, των φίλων , της εργασίας.
Μέσω αυτής της μορφής επικοινωνίας και έκφρασης μας δόθηκε η ευκαιρία να διευρύνουμε την πολιτική δυναμική που είχαν τα "πηγαδάκια" στο καφενείο , στην δουλειά κ.α, βάζοντας μια νέα παράμετρο στον κλασσικό μέχρι τώρα μηχανισμό παραγωγής πολιτικού λόγου.
Δεν θα πούμε ότι αυτή η " ιντερνετική επανάσταση" στην ενημέρωση και την επικοινωνία έφερε τα πάνω- κάτω, ούτε ασφαλώς πως όλα αυτά που παράγονται απο αυτήν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως "αγαθά" ακόμα και με την ευρύτερη έννοια αυτού του όρου.'Οπως και νάχει όμως, είναι βέβαιο πως η εικόνα της κοινωνίας , της πραγματικότητας , και εν πολλοίς της στάσης του λαού αποτυπώνεται με ενδεικτικό τρόπο τόσο στις αναρτήσεις των ιστολογίων όσο και στα σχόλια των αναγνωστών τους.
Εδώ και μήνες έχω διαβάσει σε ιστολογία και ιστοσελίδες εκατοντάδες κείμενα σχετικά με την οικονομική κρίση , την επερχόμενη πτώχευση, τα εθνικά θέματα κλπ, και σίγουρα δεν ήταν λίγες οι φορές που έπεσα πάνω σε "σκουπίδια" αλλά και πάνω σε "διαμάντια".Οπωσδήποτε πολλά απο αυτά επηρέασαν και επηρεάζουν την κριτική μου στάση , ωστόσο κανένα κείμενο απο όσα διάβασα δεν με "τρόμαξε" όσο αυτό που περιέχεται στο e-mail που έλαβα πριν απο λίγο.
Δεν πρόκειται ούτε για "προφητικές" εκτιμήσεις των επερχόμενων δεινών, ούτε για αποκάλυψη κάποιου "μεγάλου μυστικού" που ανατρέπει τα όσα ήξερα ή φανταζόμουν μέχρι τωρα. Πρόκειται για έναν "χρηστικό" οδηγό ...επιβίωσης, ο οποίος μας συμβουλεύει απο το τι τρόφιμα μπορούμε να αποθηκεύσουμε , τι φάρμακα πρέπει να διαθέτουμε μέχρι πως μπορούμε να αγοράσουμε νόμιμα ένα ...κυνηγετικό όπλο.
Αυτές οι "χρηστικές συμβουλές" δεν κυκλοφορούν σε μια δύσκολη ή έστω ακραία κατάσταση αλλά μόνο σε καιρό πολέμου ή για να είμαστε πιο ακριβείς λίγο πριν εισβάλλει ο εχθρός στην πόλη.Είναι οδηγίες επιβίωσης σε μια σκληρή κατοχή.
Δεν είμαι απο αυτούς που θεωρούν ότι όποιος "ταμπουρωθεί" έχοντας στην αποθήκη του δέκα σακιά αλεύρι και μια κυνηγετική καραμπίνα θα σωθεί απο μια πτώχευση ή απο μια κατοχή.
Το πολύ πολύ να καταφέρει να "ζήσει" λίγο παραπάνω απο εκείνους που δεν θα έχουν τίποτα και απο τους οποίους θα προστατεύσει τα αποθηκευμένα "αγαθά" του αγοράζοντας μια καραμπίνα (προτείνεται στον οδηγό επιβίωσης") .Συνεπώς δεν μιλάμε για ζωή αλλά για ατομική επιβίωση με κανόνες ζουγκλας.
Αν λοιπόν θέλουμε ο αγώνας μας να είναι για το καλό της πατρίδας και του λαού πρέπει να γεμίσει πρώτα η ψυχή μας με Χριστό διότι μόνο έτσι θα έχουμε θάρρος και φρόνηση ώστε να αγωνιστούμε με εντιμότητα και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά κάθε πρόκληση ή δεινό.
Αν απο την άλλη αφήσουμε την ψυχή μας να γεμίσει με κάθε είδους κακία τότε ασφαλώς δεν πρόκειται να αποκτήσουμε πνεύμα ανδρείας και σύνεσης που θα προσφέρουν στο αγώνα για το κοινό καλό ,αλλά πνεύμα οργής, κακίας και δειλίας σαν και αυτό που κατέχει τους σημερινούς εχθρούς (ντόπιους και ξένους) της πατρίδας μας.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου