Γιατί βλέπουμε τους πεθαμένους συγγενείς μας προτού πεθάνουμε;

Υπάρχει μόνο ένα πράγμα που μπορούμε να είμαστε σίγουροι σε αυτή τη ζωή, ότι τελικά θα πεθάνουμε.

Είναι ένα από τα γεγονότα που συμβαίνει σε όλους τους ζώντας οργανισμούς,και δεν έχουμε γνώση τι πραγματικά γίνεται ,πάρα τις πολλές ενδείξεις ότι κάτι συνεχίζει να υπάρχει μετά. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που λένε ότι έχουμε μια εμπειρία πριν πεθάνουμε, μέσα στην οποία βλέπουμε όλη μας τη ζωή μέσα σε μια στιγμή.

Εδώ είναι μια μαρτυρία από μια γυναικά που είχε μία από αυτές τις εξωσκοπικές εμπειρίες με την μητέρα να βλέπει τους νεκρούς συγγενείς. Αυτή η ιστορία ειναι στο στάδιο που κάποιος βιώνει αυτή την εμπειρία λίγο πριν πεθάνει:

Με μητέρα μου έζησα αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο σε μια πολύ λεπτή στιγμή στη ζωή της οικογένειάς μου. Η μητέρα μου είχε διαγνωστεί με καρκίνο και μας είπαν ότι είχε μόνο ένα μήνα ζωής. Μετά από αυτά τα νέα είχα καθήκον να την προσέχω και τα διάφορα στάδια στα οποία περνούσε, για να είναι καλύτερα προετοιμασμένη.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες θεωρίες που βρήκα ήταν αυτή που λέει ότι οι άνθρωποι με τελική ασθένεια έχουν τη δυνατότητα να δουν τους συγγενείς τους που δεν είναι πια εκεί. Η επιστήμη και ορισμένες θρησκείες απορρίπτουν αυτή τη θεωρία, αλλά αυτό δεν αποκλείει το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές μαρτυρίες από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι το έχουν βιώσει αυτό. Μια πιο απάντηση αυτής της θεωρίας από το ιατρικό κατεστημένο είναι ότι η έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο και τα ισχυρά φάρμακα είναι αυτά που προκαλεί ψευδαισθήσεις, αυτη η εξήγηση δεν ευσταθεί διότι δεν γίνεται να έχουν τις ίδιες ψευδαισθήσεις τόσα πολλά άτομα, και δεν εξηγεί αλλα φαινόμενα οπως να βλέπει κάποιος τους γιατρούς απο πάνω ενώ ο εγκέφαλος του ειναι σε καταστολή κτλ.

Αυτή την θεωρία θέλησα να ερευνήσω με τη μητέρα μου κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, η οποία ήδη στις τελευταίες της μέρες έγινε όλο και πιο σταθερή. Μια μέρα αποφάσισα να την ρωτήσω γι 'αυτό, αλλά έπρεπε να το κάνω πολύ προσεκτικά. Πρώτα απ 'όλα ήθελα να είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματα μου, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αγγίξω το μέτωπό της και να της πω ότι την αγαπώ, και απάντησε με ένα μικρό χαμόγελο.

Το πήρα αυτό ως μια θετική απάντηση, θα ήθελα να κρατήσει το χαμόγελό να μου πει για την αδελφή μου, που έπεσε καθώς περπατούσε στο διάδρομο του νοσοκομείου. Τότε αποφάσισα να ρωτήσω: κατ 'αρχάς της είπα ότι θα του ρωτούσα μερικά σοβαρά ερωτήματα, η απάντηση ηταν αρνητική.

Στη συνέχεια ρωτήσω αν είδε κάποιον από τους νεκρούς συγγενείς μας, αρνήθηκε κουνώντας το κεφάλι της. Τότε την ρώτησα για τους παππούδες μου, αν τους είχε δει κατά τη διάρκεια της παραμονής της εδώ, το αρνήθηκε επίσης ... Αλλά το ενδιαφέρον συνέβη όταν ρώτησα για τον πατέρα μου, ο οποίος είχε πεθάνει όταν ήμουν 10 χρονών, την ρώτησα αν ήταν στο δωμάτιο μαζί μας,και απλά κοίταξε χωρίς να αρνηθεί.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω και ρώτησα αν ήταν δίπλα μας ή αν μπορούσε να με δει, άλλα δεν μπορούσε να αρθρώσει μια λέξη, γι 'αυτό δεν ήθελα να επιμείνω πια και την άφησα να ξεκουραστεί.

Την επόμενη μέρα, οι γιατροί μετέφεραν τη μητέρα μου στην εντατική, δεν μπορούσε πλέον να απαντήσει σε ερωτήσεις ή να μιλήσει. Φαινόταν μόνο ξύπνια με τα μάτια της να κοιτούν σε ένα άδειο σημείο στο δωμάτιο, κοιτούσε επίμονα σε αυτό το σημείο, ίσως είδε τον πατέρα μου εκεί ...

Τη στιγμή εκείνη είδα πώς η μητέρα μου έβγαζε ήχους σαν να ήθελε να πει κάτι, κουνώντας το κεφάλι της. Φαινόταν σαν να πάλευε με κάτι, ενάντια σε μια δύναμη που οι ζωντανοί δεν μπορούσαν να δουν ή να αισθανθούν.

Αυτό διήρκεσε περίπου τρία λεπτά, η συμπεριφορά της άλλαξε και άρχισε να κινείται σαν να ήθελε να σηκωθεί. Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα σιωπής, τα φρύδια της έκλεισαν και σταμάτησε να αναπνέει. Η μητέρα μου είχε πεθάνει.Δεν είμαι ακόμα βέβαιη ποια ήταν η παρουσία που επισκέφτηκε η μητέρα μου, ίσως ήταν ο πατέρας μου ίσως ήταν θάνατος.

Υπάρχουν μύθοι που λένε ότι θάνατο μεταμφιέζεται σε αγαπημένα πρόσωπα, έτσι ώστε την τελευταία στιγμή πριν από την αναχώρησή του να αποκαλυφθεί ως ιερός θάνατος.

Σε πολλές περιπτώσεις η εμπειρία είναι τραυματική για τους ασθενείς στην τελευταία τους αναπνοή. Οι γιατροί διαβεβαιώνουν ότι παρόλο που τελικά άρρωστος χάνει τις αισθήσεις του, δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί βλέπουν εικόνες εκεί που δεν υπάρχουν για τους ζωντανούς.

Αυτό που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι κατι είδε η μητέρα μου πριν φύγει, σίγουρα πιστεύω ότι τα ανεξήγητα και υπερφυσικά πράγματα είναι απολύτως αληθινά. Είναι δυνάμεις που δεν έχουν καμία εξήγηση και μας καθοδηγούν στις τελευταίες στιγμές της ζωής μας. Ακόμα κι έτσι εξακολουθώ να έχω αμφιβολίες για το τι συμβαίνει όταν φεύγουμε από αυτόν τον κόσμο, δεν ξέρω αν η ψυχή μας είναι ακόμα ζωντανή και περνά σε ένα άλλο επίπεδο ύπαρξης.