Μύκονος: Τι απαντά το κατάστημα που χρέωσε είκοσι ευρώ 2 τηγανητά αυγά

Η Μύκονος: Το νησί - statement του πλούτου και της πολυτέλειας. Ή περίπου. Η χλιδή του πιο κοσμοπολίτικου νησιού των Κυκλάδων ξεφεύγει από τα όρια της υπερβολής, κοστολογώντας… άναρχα ακόμα και τα πιο απλά αγαθά.

Οι ξαπλώστρες των 500 (ή ακόμα και των 5.000) ευρώ και οι σαμπάνιες των… 120.000 είναι η πιο ακραία περίπτωση υπερπροβολής του πλούτου, πράγμα που εξηγούν τα ποσοστά των επισκεπτών: Το 97% αποτελείται από ξένους τουρίστες και μόνο το 3% από Έλληνες. Στην πλειοψηφία τους μιλάμε για επιχειρηματίες διεθνούς τζετ σετ, με διαθέσιμο μπάτζετ επίσης διεθνών προδιαγραφών.

Και κάπως έτσι ξεκινά η απίθανα ανοδική πορεία των τιμών, καλύπτοντας ωστόσο ένα ευρύ φάσμα: Ακριβό για τους πλούσιους, αλλά ακριβό και για όσους δεν έχουν αντίστοιχο εισόδημα. Έτσι, δίπλα στις σαμπάνιες των 120.000 ευρώ (για την περίπτωση φιάλης 30 λίτρων σε γνωστό θέρετρο) και στις ξαπλώστρες των 500 που κοστολογούνται σε δημοφιλές θέρετρο, φιγουράρουν και αναψυκτικά των 8 και 10 ευρώ, μπίρα των 9 ευρώ και ξαπλώστρες των 60 σε λιγότερο κραυγαλέους προορισμούς, αλλά σε γενικές γραμμές αυτή είναι η ταρίφα επίσκεψης στο νησί των ανέμων.

Ξαπλώστρες από χρυσό
Οι τιμή της ξαπλώστρας μπορεί να κυμαίνεται από τη μέση φθηνότερη περίπτωση στα 20 ευρώ μέχρι τη μέση ακριβότερη στα 150 για 2 άτομα. Φυσικά ανάλογα με το beach bar το οποίο νοικιάζει (!) την παραλία, η τιμή όπως αναφέραμε μπορεί να αγγίξει και τα 500 ευρώ.

Αντίστοιχες τιμές συναντά κανείς και στα διάσημα κομμωτήρια, γνωστής αλυσίδας που εκμεταλλεύεται δημοφιλές θέρετρο. Εκεί το κούρεμα μπορεί να ξεκινά από το 70 ευρώ και να καταλήγει στα έως και 600 ευρώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στο υπόλοιπο νησί συναντά κανείς τιμές… συνοικιακού κομμωτηρίου. Εξάλλου, τα πάντα στη Μύκονο είναι σημαντικά πιο «τσιμπημένα».

Επίδειξη πλούτου
Βέβαια, έχει μία σημασία να διευκρινιστεί το εξής: Η «μπίζνα» της Μυκόνου στήθηκε πάνω στην ανάγκη επίδειξης του πλούτου. Έτσι, το παράλογο αυτών των τιμών δεν απαντάται σε ολόκληρο το νησί, αλλά η υπερκοστολόγηση είναι γεγονός. Σε ένα μέσο ιταλικό εστιατόριο συμβαίνει για δύο πιάτα και αναψυκτικά να χρεώνονται 65 – 70 ευρώ, ενώ ανά περιπτώσεις μπορεί να χρεωθούν και δύο τηγανητά αυγά στα 19,80 ευρώ! Ακόμα και το δημοφιλές, προσβάσιμο σουβλάκι είναι στην διπλάσια τιμή από αυτήν της Αθήνας (γύρω στα 4, 5 ή και 6 ευρώ δηλαδή), ενώ τα ποτά, αν συγκριθούν με τις τιμές της πόλης, αγγίζουν το ύψος των πιο τσιμπημένων στεκιών (γύρω στα 9 ευρώ και πάνω το απλό ποτό).

Μέσα σε όλα αυτά, οι καταγγελίες για φοροδιαφυγή δίνουν και παίρνουν. Κάθε χρόνο βλέπουν το φως της δημοσιότητα περιπτώσεις επιχειρηματιών που αρνήθηκαν να επιτρέψουν τον έλεγχο του ΣΔΟΕ, ενώ οι περιπτώσεις εσόδων του ΣΔΟΕ σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις αγγίζουν αστρονομικά ποσά.

Πάντως, η απίθανη «μπίζνα» της Μυκόνου πέτυχε. Το νησί δε μένει άδειο ποτέ και ακόμα και οι πιο κραυγαλέες περιπτώσεις αγαθών φαίνεται πως… υπερκαταναλώνονται, αφήνοντας περιθώρια τόσο στη φαντασία, όσο και στην… φοροδιαφυγή.

Τι απαντά όμως το κατάστημα με τα «χρυσά» αβγά;
Σε ανάρτηση στη σελίδα facebook του καταστήματος διαβάζουμε ότι «Δεν θα πρέπει να λησμονείται, πως οι τιμές των προϊόντων διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνουν τόσο το υψηλό λειτουργικό κόστος της Μυκόνου ταυτόχρονα με το φορολογικό». «Σε συνέχεια των δημοσιευμάτων με αφορμή το κόστος προϊόντος πρωινού, θα θέλαμε να ενημερώσουμε πως η συγκεκριμένη τιμή αφορά δύο πλήρεις μερίδες με τα συνοδευτικά τους και όχι μια, όπως εσφαλμένα παρουσιάστηκε από τμήμα του τύπου.
Δεν θα πρέπει να λησμονείται, πως οι τιμές των προϊόντων διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να συμπεριλαμβάνουν τόσο το υψηλό λειτουργικό κόστος της Μυκόνου ταυτόχρονα με το φορολογικό.

Όλες οι τιμές αναγράφονται στον κατάλογο προϊόντων καθώς και εντός των καταστημάτων.
Θεωρούμε πως η παρερμηνεία δεν έχει κακόβουλο χαρακτήρα. Παρόλα αυτά κάθε παρατήρηση λαμβάνεται σοβαρά υπόψη με γνώμονα την βελτίωση των υπηρεσιών μας.
Στόχος μας είναι η ανάδειξη γαστρονομικά, ποιοτικά και αισθητικά, της Μυκόνου ως κορυφαίου παγκόσμιου προορισμού».