Την Τρίτη, ο διευθύνων σύμβουλος του Facebook Mark Zuckerberg ήταν στο "σκαμνί". Με κάμερες να τον περιβάλλουν, ο απρόθυμος διευθυντής κλήθηκε να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις
Φυσικά τίποτα στην ουσία δεν αλλάζει το αφήγημα περί "ψευδών ειδήσεων" και "ρώσικης παρέμβασης" στις αμερικάνικες εκλογές, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν μη πολιτικά ορθό τόσο εκ μέρους του κου Facebook, όσο και των γερουσιαστών. Οπότε τα πλαίσια και οι περιορισμοί μιας ειλικρινούς ακρόασης είναι ήδη περιορισμένα και καθορισμένα.
Μιλώντας ενώπιον τριών επιτροπών του Κογκρέσου επί περίπου πέντε ώρες, ο Zuckerberg παραδέχτηκε τα λάθη της φίρμας του που είχε ως αποτέλεσμα την κλοπή προσωπικών δεδομένων πάνω από 87 εκατομμύρια χρηστών.
«Είναι προφανές σήμερα ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά για να αποτρέψουμε αυτά τα εργαλεία να χρησιμοποιούνται λανθασμένα. Δεν λάβαμε ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών μας και αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Ήταν λάθος μου και λυπάμαι», τόνισε χαρακτηριστικά ο CEO του Facebook, συμπληρώνοντας πάντως ότι «θα χρειαστεί χρόνος» για να κάνει με την ομάδα του όλες τις απαραίτητες αλλαγές που θα διασφαλίσουν τις λανθασμένες χρήσεις της πλατφόρμας.
Σε ερώτηση του γερουσιαστή Nelson αν πραγματικά η πλατφόρμα του σκοπεύει ΝΑ ΧΡΕΩΝΕΙ τους χρήστες που ΔΕΝ θέλουν να βλέπουν διαφημίσεις (4:30) η "μασημένη" μετά κόπων και βασάνων απάντηση είναι ΝΑΙ.
Αμέσως μετά, ο γερουσιαστής Graham τον ρωτάει αν είναι πρόθυμος να δεχτεί ο ίδιος κυβερνητικούς κανονισμούς λειτουργίας κι εκείνος απαντά μουδιασμένα, "Αν είναι οι σωστοί". "Και θα τους δεχτούν και οι Ευρωπαίοι"; "Θα πρέπει", απαντά ο Zuckerberg, προκαλώντας γέλιο στους παρευρισκόμενους.
Ένας άλλος γερουσιαστής τον ρωτάει να θα δεχτεί νόμο προστασίας χρηστών κάτω από την ηλικία των 16 ετών για να πάρει επίσης μια μασημένη απάντηση.
Ο δισεκατομμυριούχος -που θέλει να χρεώνει τους χρήστες που παρέχουν δωρεάν τα δεδομένα τους, αλλά δεν θέλουν να βλέπουν διαφημίσεις- είχε δηλώσει νωρίτερα ότι «ένα από τα πράγματα για τα οποία μετανιώνει πιο πολύ» από την ίδρυση του Facebook μέχρι σήμερα είναι η καθυστερημένη αντίδραση της εταιρείας ως προς την έρευνα και την αποτροπή των εκστρατειών παραπληροφόρησης που διεξήγαγαν «ρωσικά τρολ» κατά τη διάρκεια των Αμερικανικών Εκλογών.
Guardian: Η ακρόαση για το Facebook του Mark Zuckerberg ήταν μια απόλυτη απάτη
Σήμερα ο Guardian κυκλοφορεί με άρθρο που αναλύει τους λόγους τους οποίους θεωρεί ότι η όλη ακρόαση ήταν μια αποτυχία, και ότι ήταν σχεδιασμένο να είναι αποτυχία.
Κάθε γερουσιαστής είχε λιγότερα από πέντε λεπτά για ερωτήσεις, γράφει ο αρθρογράφος, που σημειώνει ότι οι χειρότερες στιγμές της ακρόασης για εμάς, ως πολίτες, ήταν όταν οι γερουσιαστές ρώτησαν αν ο Zuckerberg θα υποστήριζε νομοθεσία που θα ρυθμίζει το Facebook. "Δεν με νοιάζει αν ο Zuckerberg υποστηρίζει τίμιες διαφημίσεις ή νόμους περί απορρήτου ή GDPR. Ζητώντας του να υποστηρίξει τη νομοθεσία, οι γερουσιαστές τον ανέδειξαν σε ένα είδος που ισούται με σούπερ φιλόσοφο, του οποίου η άποψη για τη ρύθμιση του Facebook είχε ιδιαίτερο βάρος. Δεν θα έπρεπε".
"Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε";
Η όλη ιστορία που εκτυλίσσεται το τελευταίο διάστημα περί ψευδών ειδήσεων και παρεμβάσεων και αλήθειας και δεδομένων, θυμίζει το θεατρικό έργο, Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε, του Λουίτζι Πιραντέλλο.
Η αντικειμενική αλήθεια και η δημοσίευση πραγματικών γεγονότων ήταν κάτι που απασχολεί το κοινό και τις κυβερνήσεις από τότε που υπάρχουν μέσα μαζικής ενημέρωσης και το εργαλείο που λέγεται 'προπαγάνδα'. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, μπήκαν στο παιγνίδι το ίντερνετ και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, μια μεγάλη δύναμη γρήγορης πληροφόρησης και άμεσης επαφής απ' όλα τα μέρη του κόσμου.
Ποιος ευνοήθηκε - ποιος είναι ο χαμένος;
Προφανώς η παγκόσμια διακυβέρνηση που θεωρούσε την νέα αυτή τεχνολογία ελεγχόμενη, την είδε να ξεφεύγει από κι από ένα δίκαιο win-win.Τους ενοχλεί στ' αλήθεια αν υπάρχουν γελοία δημοσιεύματα όπως, Γεννήθηκε κατσίκα με δυο κεφάλια; Όχι φυσικά, τέτοια ανόητα ποστ για clickbait όχι μόνο ενοχλητικά δεν είναι γι' αυτούς, αλλά και τα προκαλούν οι ίδιοι προσφέροντας ψίχουλα από τις διαφημίσεις τους σε 'δούλους' του ίντερνετ που δημοσιεύουν ανεξέλεγκτα ό,τι βρουν μπροστά τους για να έχουν κλικς και να εισπράξουν τα πραγματικά χαμηλά ποσοστά τους από τις διαφημίσεις.
Το διαδίκτυο γεμίζει με ανοησίες και δίνεται η αφορμή για αστυνόμευση, νόμους και περιορισμούς για όσους θέλουν να έχουν ένα δούνε και λαβείν μιας εναλλακτικής πληροφόρησης, πέραν της ελεγχόμενης από τα συστημικά ΜΜΕ που, κατά κύριο λόγο, ανήκουν στους παγκόσμιους ολιγάρχες.
Δημοφιλές τραγούδι την Ιταλία ήταν ένα που έλεγε: «Είναι ο Μπρουνέρι ή είναι ο Κανέλα;» και ήταν εμπνευσμένο από μια δίκη που είχε συναρπάσει ολόκληρη την Ιταλία. Τον Μάρτιο του 1926 ένας άνδρας βρέθηκε να κλέβει λάμπες από το εβραϊκό νεκροταφείο. Είχε χάσει τη μνήμη του και δεν είχε ιδέα ποιος είναι. Τον πήγαν στο νοσοκομείο και οι εφημερίδες δημοσίευσαν μία φωτογραφία του με τον υπότιτλο «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;». Μια γυναίκα ισχυρίστηκε ότι αναγνώρισε σ' αυτόν τον σύζυγό της, τον καθηγητή ιστορίας Κανέλα, ο οποίος είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν.
Το ζευγάρι συναντήθηκε μέσα σε ένα παραλήρημα χαράς και ζήσανε μαζί από τότε.
Λίγο μετά παρουσιάστηκε ένας άνθρωπος και αναγνώρισε στο πρόσωπο του ανθρώπου αυτού τον αδελφό του, Μπρουνέρι, έναν μικροαπατεώνα. H αστυνομία είχε τα δακτυλικά αποτυπώματα του πραγματικού Μπρουνέρι και είδε ότι ήταν πανομοιότυπα με αυτά του αγνώστου ξένου, οπότε τον συνέλαβαν αμέσως. H κυρία Κανέλα ήταν συντετριμμένη: προφανώς το ερωτικό της πάθος για τον άνδρα που ισχυριζόταν ότι είναι σύζυγός της, είχε αναζωπυρωθεί. H υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια και κράτησε πολύ καιρό. Ηταν σχεδόν το μόνο θέμα που συζητούσε ο κόσμος: ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Μπρουνέρι ή ο Κανέλα;
Η υπερβολική κάλυψη του θέματος από τις εφημερίδες ενισχύθηκε από τον Μουσολίνι, ο οποίος ήθελε να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από την καταστρεπτική εσωτερική του πολιτική. Τελικά το δικαστήριο απεφάνθη ότι ήταν ο Μπρουνέρι, αλλά τότε πια το ζεύγος Κανέλα είχε καταφύγει στη Βραζιλία, όπου έζησε ζωή χαρισάμενη μέχρι τέλους. Χρόνια αργότερα μια εκκλησιαστική απόφαση όριζε ότι ο άνθρωπος εκείνος ήταν πράγματι ο Κανέλα και έτσι νομιμοποιήθηκαν τα παιδιά του. Πάλι όμως δεν ήταν τίποτα εκατό τοις εκατό βέβαιο.
Δημοφιλές τραγούδι την Ιταλία ήταν ένα που έλεγε: «Είναι ο Μπρουνέρι ή είναι ο Κανέλα;» και ήταν εμπνευσμένο από μια δίκη που είχε συναρπάσει ολόκληρη την Ιταλία. Τον Μάρτιο του 1926 ένας άνδρας βρέθηκε να κλέβει λάμπες από το εβραϊκό νεκροταφείο. Είχε χάσει τη μνήμη του και δεν είχε ιδέα ποιος είναι. Τον πήγαν στο νοσοκομείο και οι εφημερίδες δημοσίευσαν μία φωτογραφία του με τον υπότιτλο «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;». Μια γυναίκα ισχυρίστηκε ότι αναγνώρισε σ' αυτόν τον σύζυγό της, τον καθηγητή ιστορίας Κανέλα, ο οποίος είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν. Το ζευγάρι συναντήθηκε μέσα σε ένα παραλήρημα χαράς και ζήσανε μαζί από τότε.
Λίγο μετά παρουσιάστηκε ένας άνθρωπος και αναγνώρισε στο πρόσωπο του ανθρώπου αυτού τον αδελφό του, Μπρουνέρι, έναν μικροαπατεώνα. H αστυνομία είχε τα δακτυλικά αποτυπώματα του πραγματικού Μπρουνέρι και είδε ότι ήταν πανομοιότυπα με αυτά του αγνώστου ξένου, οπότε τον συνέλαβαν αμέσως. H κυρία Κανέλα ήταν συντετριμμένη: προφανώς το ερωτικό της πάθος για τον άνδρα που ισχυριζόταν ότι είναι σύζυγός της, είχε αναζωπυρωθεί. H υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια και κράτησε πολύ καιρό. Ηταν σχεδόν το μόνο θέμα που συζητούσε ο κόσμος: ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Μπρουνέρι ή ο Κανέλα;
Η υπερβολική κάλυψη του θέματος από τις εφημερίδες ενισχύθηκε από τον Μουσολίνι, ο οποίος ήθελε να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από την καταστρεπτική εσωτερική του πολιτική. Τελικά το δικαστήριο απεφάνθη ότι ήταν ο Μπρουνέρι, αλλά τότε πια το ζεύγος Κανέλα είχε καταφύγει στη Βραζιλία, όπου έζησε ζωή χαρισάμενη μέχρι τέλους. Χρόνια αργότερα μια εκκλησιαστική απόφαση όριζε ότι ο άνθρωπος εκείνος ήταν πράγματι ο Κανέλα και έτσι νομιμοποιήθηκαν τα παιδιά του. Πάλι όμως δεν ήταν τίποτα εκατό τοις εκατό βέβαιο.
Το «Έτσι είναι...» ο Πιραντέλο το εμπνεύσθηκε από μιαν άλλη πραγματική περίπτωση, στην οποία ένας άνδρας, η γυναίκα του και η πεθερά του έχασαν όλα τα χαρτιά τους σε ένα σεισμό και άρχισαν να διηγούνται ιστορίες που δεν μπορούσαν να αποδειχθούν. O Πιραντέλο έγραψε δύο διηγήματα στηριγμένα σ' αυτά τα γεγονότα: ένα για τον σύζυγο και ένα για την πεθερά. Και τα δύο αυτά διηγήματα τον άφησαν ανικανοποίητο, γι' αυτό τα συνδύασε σε ένα θεατρικό έργο. Μπορεί να πει κανείς ότι ούτε ο ίδιος δεν ήθελε να αποφασίσει ποια ήταν η αλήθεια.
Το «Έτσι είναι...» ο Πιραντέλο το εμπνεύσθηκε από μιαν άλλη πραγματική περίπτωση, στην οποία ένας άνδρας, η γυναίκα του και η πεθερά του έχασαν όλα τα χαρτιά τους σε ένα σεισμό και άρχισαν να διηγούνται ιστορίες που δεν μπορούσαν να αποδειχθούν. O Πιραντέλο έγραψε δύο διηγήματα στηριγμένα σ' αυτά τα γεγονότα: ένα για τον σύζυγο και ένα για την πεθερά. Και τα δύο αυτά διηγήματα τον άφησαν ανικανοποίητο, γι' αυτό τα συνδύασε σε ένα θεατρικό έργο. Μπορεί να πει κανείς ότι ούτε ο ίδιος δεν ήθελε να αποφασίσει ποια ήταν η αλήθεια.
George Soros: Το Facebook και η Google αποτελούν απειλή για την κοινωνία - Οι μέρες σας είναι μετρημένες
Τον περασμένο Ιανουάριο, ο γνωστός δισεκατομμυριούχος "δημοκράτης", George Soros, μιλώντας στο περίφημο Νταβός είπε: Το Facebook και η Google αποτελούν απειλή για την κοινωνία και οι μέρες σας είναι μετρημένες.
Λίγο μετά, άρχισαν να ξεσπούν τα σκάνδαλα. Σκάνδαλα που όλοι γνωρίζαμε, ότι το facebook μας καταγράφει, ότι συλλέγει τα δεδομένα μας, ότι η google μας παρακολουθεί - τίποτα απολύτως καινούργιο σε όλο αυτό.
Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να πιστέψει ότι ο Soros νοιάζεται πραγματικά για τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και αξιώνει περισσότερους κανονισμούς για τις πλατφόρμες; Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι έλεγχος και περιορισμός. Ο ίδιος μπορεί να σπαταλάει μερικά δισ. δολάρια το χρόνο σε χορηγίες αριστερών κομμάτων, κινημάτων, ΜΚΟ, ακόμα και προσωπικότητες, για να περάσουν τις απόψεις του, απόψεις που όλοι γνωρίζουμε -και αφορούν σε "ελευθερία" κινήσεων μεταναστών, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκευτικών πεποιθήσεων κλπ- ωστόσο οι πλατφόρμες είναι 'επικίνδυνες' για την δική του δημοκρατία, όταν δίνουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες να ακουστούν αντίθετες απόψεις.
"Οι επιχειρήσεις εξόρυξης και πετρελαίου εκμεταλλεύονται το φυσικό περιβάλλον. εταιρείες κοινωνικών μέσων ενημέρωσης εκμεταλλεύονται το κοινωνικό περιβάλλον ».
Αυτό δήλωσε ο εβραϊκής καταγωγής ουγγρο-αμερικανός επιχειρηματίας στο απολύτως υποκριτικό παραλήρημα του, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι, επί διακυβέρνησης Ομπάμα αγόρασε αντί πινακίου φακής όλον τον άνθρακα των ΗΠΑ, που τώρα επί Τραμπ και αλλαγής κλιματικής πολιτκής, αξίζει πάλι για χρυσός! Τον Τραμπ που κατά τα άλλα βρίζει.
Να σημειωθεί ότι μετά το "σκάνδαλο", παίζει η παρότρυνση 'διαγράψτε το λογαριασμό σας στο facebook', τόσο από ΜΜΕ, όσο και από "ηχηρά ονόματα" που ήδη το έπραξαν, όπως ο Will Ferrell, ο Elon Mask του Tesla, ακόμα και... το Play Boy! Ω boy, μας play όλοι τους πολύ! Έτσι είναι, λοιπόν, αν έτσι νομίζετε, ότι η όλη ιστορία περί ψευδών ειδήσεων και σκανδάλων των social media, έχει σκοπό να προστατεύσει δημοκρατίες ανά τον κόσμο. Τα χειρότερα έπονται!
0 comments
Δημοσίευση σχολίου