Χάρη στο γοτθικό μυθιστόρημα τρόμου του Bram Stoker Dracula, πολλοί άνθρωποι συνδέουν τους βρικόλακες με τη ρουμανική περιοχή της Τρανσυλβανίας. Ωστόσο, μόλις πριν από περίπου 25 χρόνια, οι τελετές κατά των βρικολάκων σταμάτησαν στη Βουλγαρία.
Αυτά τα τελετουργικά κατά των βρικολάκων είχαν αναπτυχθεί τουλάχιστον από τον δέκατο τρίτο αιώνα.
Στις παραδοσιακές βουλγαρικές πεποιθήσεις λέγεται ότι «κακοί άνθρωποι» θα μπορούσαν να μετατραπούν σε βρικόλακες μετά το θάνατό τους αν δεν είχαν καρφωθεί στο στήθος με σιδερένιο ράβδο ή ξύλινο δόρυ πριν θαφτούν.
Αυτή η τακτική να καρφώνουν τους νεκρούς στους τάφους τους, γινόταν ώστε να μην μπορούν να τρομοκρατήσουν τους ζωντανούς τα μεσάνυχτα οι νεκροί .
Η βουλγάρος αρχαιολόγος Νικολάι Οβτσάροφ μίλησε γι 'αυτό:
«Δεν ηταν μονο στα μεσαιωνικά χωριά που πιστεύουν σε βαμπίρ, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν οι άνθρωποι πίστευαν στην ύπαρξη τους, και προσπαθούσαν να αποτρέψουν τον νεκρό από το να γίνει ένας απο αυτα τα κακά πλάσματα.»
Περισσότεροι από 100 ανθρώπινοι σκελετοί έχουν ανακαλυφθεί στη Βουλγαρία για τους οποίους έχει εφαρμοστεί "θεραπεία κατά του βαμπίρ".
Όλοι ήταν άνδρες. Βρήκαν έναν από αυτούς τους σκελετούς «βαμπίρ» στην παραθαλάσσια πόλη της Σωζόπολης το 2012, και ένας άλλος βρέθηκε στο Περπερικόν που βρίσκεται στο βαθύτερο τμήμα των βουνών της Ροδόπης και ήταν 7.000 ετών.
Ο εξοπλισμός κατά των βρικολάκων του 1840 περίπου.
Οι τελετές κατά του βαμπίρ ασκήθηκαν επίσης στη Σερβία και σε άλλες χώρες στα Βαλκάνια. Ταφές των "βαμπίρ" έχουν επίσης ανακαλυφθεί στην Πολωνία . Αν και οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι οι βρικόλακες είναι προϊόν λαϊκής φαντασίας και δεισιδαιμονίας, υπάρχει ακόμα μια μειοψηφία που λέει ότι υπάρχουν βαμπίρ.
Άλλα το φαινόμενο δεν μπορεί να ηταν άπλα ένας μύθος ο βαμπιρισμός υπάρχει και σαν ιατρικός όρος, πάρτε για παράδειγμα τη πορφυρία που προκαλείται από τη συσσώρευση πορφυρινών μέσα στο σώμα σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα. Όσοι νοσούν από αυτή την ασθένεια υποφέρουν από φαγούρα, εξανθήματα και φουσκάλες κάθε φορά που το δέρμα τους εκτίθεται στο φως του ήλιου. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις τα ούλα υποχωρούν από τα δόντια, τα σωματικά απόβλητα παίρνουν μοβ χρώμα, όπως και το αίμα. Οι επιπτώσεις του φωτός σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να είναι τόσο σοβαρές ώστε οι πάσχοντες να χάσουν τελικά τα αυτιά και τη μύτη τους, απηχώντας σε μία πολύ γνωστή φυσιογνωμία από τον χώρο των βαμπίρ, όπως ο Νοσφεράτου.
Οι θρύλοι που αφορούν τους βρικόλακες είναι τόσο παλιοί όσο η ίδια η ανθρωπότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες, η Μεσοποτάμιοι,και οι Ρωμαίοι έχουν δεκάδες ιστορίες στη μυθολογία τους όπου εμφανίζονται δαίμονες και κακά πνεύματα, και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτά τα τα διαβολικά πλάσματα είναι οι πρόγονοι των βρικολάκων, όπως τους έχουμε στο μυαλό μας σήμερα- κυρίως λόγω του βιβλίου του Στόκερ "Κόμης Δράκουλας".
Ο όρος "βρικόλακας", με τα χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε σήμερα, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στις αρχές του 18ου αιώνα από δοξασίες αλλά και αληθινές μαρτυρίες από κατοίκους των Βαλκανίων και της Δυτικής Ευρώπης.
Εκείνα τα χρόνια, η πεποίθηση ότι τα βαμπίρ υπάρχουν, προκάλεσε μαζική υστερία στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να κατηγορούνται για βαμπιρισμό και να θανατώνονται με παλούκια στην καρδιά τους -ο μόνος τρόπος να σκοτώσεις έναν "αθάνατο" βρικόλακα, σύμφωνα με τις πιο δημοφιλείς πεποιθήσεις.
Πρόσφατα μάλιστα, ιταλοί ερευνητές ανακάλυψαν τα λείψανα γυναίκας βαμπίρ που είχε ταφεί με ένα τούβλο στο στόμα της για να μην επιτεθεί στα θύματα της πανώλης που σάρωσε την πόλη τον 16ο αιώνα.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου