Όταν ένας πολίτης ασκήσει βία, για να βρει το δίκιο του, η πράξη του θεωρείται παράνομη.Όταν το κράτος ασκήσει βία, για να βρει το δίκιο του, η πράξη του, θεωρείται νόμιμη.Έχουμε δηλαδή την κάθε κυβέρνηση, να μπορεί να ψηφίζει ότι νόμους της καπνίσει, ότι νόμους της επιβάλουν τα αφεντικά της δηλαδή, από το εξωτερικό και μετά να τους εφαρμόζει ασκώντας βία πάνω στους πολίτες.Θέλω να γίνει αντιληπτή η διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους πολίτες.
Του Λιακόπουλου Δημοσθένη
1. Όταν ένας πολίτης λέει ότι έχει δίκιο σε κάτι, θεωρείται απλά ότι αυτό είναι η άποψή του. Όταν το λέει η κυβέρνηση, θεωρείται ότι αυτό είναι το νόμιμο και το σωστό, άσχετο με το ότι οι νόμοι της μπορεί να είναι άδικοι και διεστραμμένοι από τη φύση τους.
2. Όταν ένας πολίτης προσπαθήσει με τη βία να επιβάλει το δίκαιό του, θεωρείται παράνομος. Όταν η κυβέρνηση επιβάλει με τη βία το δίκαιό της (τους νόμους δηλαδή), θεωρείται νόμιμη.
3. Αυτό μας το διδάσκουν από μικρά παιδιά, μέσω της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από το νηπιαγωγείο και μέσω της της τηλεόρασης και της κάθε προπαγάνδας τους. Ότι δηλαδή, το κράτος έχει κάθε δικαίωμα να σου ασκήσει βία, ενώ εσύ δικαιούσαι να κάνεις μόνο «ειρηνικές διαδηλώσεις».Αυτά ισχύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα, στο οποίο υποτίθεται ψηφίζουμε για να βγάλουμε εκείνους που θα νομοθετήσουν και θα κάνουν ότι υποσχέθηκαν προεκλογικά.
Αυτό δεν γίνεται ποτέ.Επομένως, με την ψευδαίσθηση της λαϊκής συμμετοχής στην διοίκηση του κράτους, το κράτος χρησιμοποιείται για να μας καταδυναστεύει.Είναι δηλαδή το δημοκρατικό καθεστώς ίδιο και απαράλλαχτο με τις μοναρχίες του παρελθόντος, μόνο που εκεί, είχες να αντιμετωπίσεις τον όποιο κακό βασιλιά και ήξερες ποιος φταίει.
Στη δημοκρατία, σου λένε ότι φταις εσύ, που ψήφισες τα όποια λαμόγια διαχειρίζονται την εξουσία κάθε φορά.Μόνο που την εξουσία οι κυβερνήσεις των πολιτικών, δεν την διαχειρίζονται για λογαριασμό των πολιτών, αλλά για λογαριασμό των παγκόσμιων αφεντικών τους.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου