Η δοκιμασία δημιουργικότητας επικεντρώθηκε στην αποκλίνουσα σκέψη, δηλαδή την παραγωγή πολλών πιθανών λύσεων σε ένα δεδομένο πρόβλημα και ιδιαίτερα σε προβλήματα που δεν έχουν μόνο μία απάντηση.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Radboud προχώρησαν σε μια έρευνα με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Έβαλαν τέσσερα διαφορετικά μουσικά κομμάτια σε πέντε ομάδες (στη μία δεν έβαλαν καθόλου μουσική) πριν και κατά τη διάρκεια δημιουργικών εργασιών.
Τα μουσικά κομμάτια που επιλέχθηκαν για να ανεβάσουν τα επίπεδα «διάθεσης και διέγερσης» ήταν:
Το Swan από Saint-Saens (θεωρήθηκε θετικό αλλά χαμηλό σε επίπεδο διέγερσης, με λίγα λόγια “χαλαρωτικό”).
Το The Planets: Mars, The Bringer of War, του Γκούσταβ Χολστ (θεωρήθηκε αρνητικό και προκλητικό. Σχεδόν αγχωτικό).
Το Adagio for Strings του Samuel Barber (θεωρήθηκε θλιβερό και αργό).
Και Οι τέσσερις εποχές: Η άνοιξη του Βιβάλντι (θεωρήθηκε θετικό και χαρούμενο).
Όπως λένε και οι συντάκτες της μελέτης, «Η αποκλίνουσα σκέψη είναι καθοριστική για τους επιστημονικούς, τεχνολογικούς και πολιτιστικούς τομείς του σήμερα, διότι η καινοτομία συχνά συνδυάζει διαφορετικές ιδέες».
Ποια ομάδα έδωσε, λοιπόν, τις περισσότερες – και τις καλύτερες – απαντήσεις στη δοκιμασία δημιουργικότητας;
Εκείνοι που άκουσαν τον Βιβάλντι, την ωραία, ευτυχισμένη μουσική. Το κομμάτι «Οι τέσσερις εποχές: Ανοιξη», είναι η τέλεια μουσική για εκείνες τις στιγμές που πρέπει να βρούμε μοναδικές ιδέες.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου