«Ο Θάνατος δεν είναι κάτι το επώδυνο. Δεν αλλάζει κάτι από την ηθική και νοητική φύση του ανθρώπου, απλά είναι από ένα κόσμο σε έναν άλλον και το μόνο που χάνουν οι άνθρωποι είναι το φυσικό τους σώμα.
–
Κατά το θάνατο λοιπόν επιστρέφουν στη Γη τα υλικά που είχαμε δανειστεί, ενώ η υπόλοιπη ύπαρξη μένει αμετάβλητη.
Έτσι εισέρχεστε στο αστρικό πεδίο, εκτός από τους εξελιγμένους πνευματικά ανθρώπους που διέρχονται αυτό το πεδίο με όραμα ή όνειρο φθάνοντας στα ανώτερα πεδία, ανάλογα το βαθμό εξέλιξής τους.
Η οντότητα στο αστρικό παραμένει τον περισσότερο χρόνο της μεταθανάτιας εμπειρίας της.
Συνεχίζει να διατηρεί τα αισθητήρια όργανά της. Βλέπει τις φιλοδοξίες της, τις προσπάθειές της, τις αποτυχίες της, τις έχθρες, τα μίση και τις αγάπες της. Σαν Πανόραμα ξετυλίγεται μπροστά της ολόκληρη η ζωή της.
Η αποχώρηση του ανθρώπου από το διπλό αιθερικό έχει σαν αποτέλεσμα, και την αποχώρηση της ψυχής του που ξαναγυρίζει στην Ουράνια Ζωή.
Το αστρικό σώμα του ανθρώπου, τότε, μετασχηματίζεται σε ένα σύνολο επτά στρωμάτων, όπου το ένα είναι πάνω στο άλλο. Εκεί ο άνθρωπος μένει φυλακισμένος μέχρι να διαλυθούν και να λυτρωθεί.
Αν λοιπόν το άτομο έχει αναπτύξει πνευματική ζωή και έχει πατάξει τα πάθη του, θα περάσει τον αστρικό κόσμο συνειδητά ή σε όραμα και θα παραμείνει λίγο, ανάλογα με το βαθμό της εξέλιξής του.
Αν πρόκειται για ένα παιδί, θα προστατευτεί και θα κοιμηθεί ειρηνικά, μέχρι τον καιρό που ήταν να τελειώσει κανονικά με φυσική ζωή.
Αν ο άνθρωπος δεν έχει παρατήσει τα γήινα, εξακολουθεί να είναι βυθισμένος στα συμφέροντά του, και να νιώθει πως κάποιος τον σπρώχνει να βάλει τα δυνατά του για να επηρεάσει τις υποθέσεις του. Είναι δεμένος στα πάθη του, στερούμενος όμως των οργάνων της ενέργειας.
Κανείς δεν μπορεί να κρύψει εδώ τις ακάθαρτες σκέψεις και την κτηνωδία του. Σε κάθε πράξη σημαντικό ρόλο παίζει η συμμετοχή και η επιθυμία. Αλλά ας εξετάσουμε τις υποδ/σεις του χώρου:
Πρώτη: Εδώ βρίσκονται όλα τα σκουπίδια της γης. Οι μορφές αυτών συχνά επισκέπτονται την γη με σκοπό να αποτελειώσουν τα μίση τους, τα πάθη τους και την ακόρεστη εκδίκησή τους.
Επισκέπτονται χώρους χαμηλής κραδασμικότητας και καταλαμβάνουν σώματα ανθρώπων, σπρώχνοντάς τους στην ακολασία και την τρέλα.
Δεύτερη: Η ύλη εδώ είναι η ίδια των υλικών αντικειμένων των περισσοτέρων ανθρώπων. Το μεγαλύτερο μέρος των ψυχών εδώ είναι με ξυπνημένη συνείδηση. Πολλές μακραίνουν την παραμονή τους από επιθυμία να επικοινωνήσουν με τη γη για τα γήινα συμφέροντά τους.
Η τρίτη και η τέταρτη υποδιαίρεση είναι περίπου τα αιθερικά της δεύτερης.
Η πέμπτη υποδιαίρεση είναι ξάστερη και ακτινοβόλα, αυτό το πεδίο είναι το καθαρά αιθερικό. Από εδώ τα πνεύματα οδηγοί αρκετών μέντιουμ, ικανοποιούν την προσωπική τους ευαρέσκεια και φιλοδοξία.
Το έκτο πεδίο μοιάζει με το πέμπτο, μόνο που εδώ οι ψυχές είναι πιο εξελιγμένες και βρίσκονται στο τέλος της φθοράς του τελευταίου περιτυλίγματος της ψυχής τους.
Το έβδομο και τελευταίο επίπεδο περιτυλίγματος κατοικούν ψυχές διανοούμενων, επιστημόνων, παραμένουν εδώ μεγάλο χρονικό διάστημα σε τεράστιες βιβλιοθήκες γοητευμένοι από τον πλούτο των γνώσεων που αποκτούν.
Από αυτές τις ψυχές, αργά ή γρήγορα σπάει το τσόφλι και η ψυχή ελευθερώνεται, χάνει για λίγο τη συνείδηση του περίγυρου και στη συνέχεια ξυπνάει στον ουράνιο κόσμο, που είναι και η αληθινή φύση της.
Η πνευματική εικόνα μας είναι διαμορφωμένη στα επίπεδα αυτά μετά την ενέργεια που συγκεντρώσαμε από την προσφορά μας σε όλη την διαδρομή των διαδοχικών γεννήσεών μας.
Η εικόνα μας αυτή έχει χρώματα, ήχους και κραδασμούς που συντονίζουν την εμφάνισή μας στην Καρμική Επιτροπή για να πάρουμε το φάκελο οδηγιών για την κάθοδό μας στη Γη.
Αυτή η προσφορά μας θα εξελίξει τον ίδιο τον άνθρωπο και θα τον οδηγήσει στους πνευματικούς κόσμους.
Έτσι, καλούμεθα εδώ στη Γη να αυξήσουμε τα χρώματά μας και την κραδασμικότητά μας με τα έργα και τις πράξεις μας.
Για τούτα και μόνο για τούτα, θα λογοδοτήσει ο κάθε άνθρωπος ενώπιον της Καρμικής Επιτροπής μετά την αποβολή του σαρκικού φορέα του.
Αν δηλαδή και κατά πόσο προσέφερε η Οντότητα στην εξυπηρέτηση της παγκόσμιας Ζωής και στον Εαυτό της.
Ο έλεγχος του αισθηματικού κόσμου είναι η αιτία των αλλεπάλληλων ενσωματώσεων στη Γη. Εκεί ξεπλένονται οι Καρμικές Ευθύνες και είναι η μεγαλύτερη μύηση της εξελισσόμενης ανθρώπινης Θεϊκής Οντότητας.
Πέρα απ’ όλα αυτά εκείνο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι οι νεκρώσιμες τελετές θα πρέπει να διέπονται από μορφές σκέψεων ειρήνης, αγάπης, με ευχές για συντόμευση της διαδικασίας στον αστρικό χώρο και την διάλυση των περιτυλιγμάτων, που κρατούν την ψυχή φυλακισμένη για αιώνες. Γι’ αυτό όταν οι ψυχές αναπαύονται, τα αγαπημένα πρόσωπα αυτών προσφέρουν κακή υπηρεσία, με τη μεγάλη λύπη τους.
Διότι οι σκεπτομορφές που εκπέμπονται από τους αγαπημένους τους διαταράσσουν την ειρήνη της ψυχής, εξαναγκάζοντάς την με βίαιο τρόπο, να επιστρέψει στη Γη, αντί να απομακρύνεται, η ψυχή απολυτρωμένη.
Η καθ’ εαυτή φύση της ψυχής είναι η «Εγώ Ειμί Παρουσία» που ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο όταν κατέβηκε στον υλικό κόσμο.
Ο άνθρωπος με τις συνεχείς διαβιώσεις του στη Γη, προσπαθεί να έρθει σε επαφή με την «Εγώ Ειμί», ώστε να βρει το δρόμο της Επιστροφής στον Οίκο του Πατέρα.
Σημαντικό είναι να γνωρίζεις ότι ο καθημερινός διαλογισμός φέρνει την δεξιότητα στον μηχανισμό εξαπολύσεως των δυνάμεων και η μαγνήτισή τους που παίζουν κυρίαρχο ρόλο, αλλά και η σταθερή επικοινωνία με την «Εγώ Ειμί Παρουσία». Η εξάσκηση δηλαδή φέρνει την τελειότητα.
Η εξιλέωση των καρμικών ευθυνών και η κυριαρχία στον Κατώτερο Εαυτό είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την Ανάληψη.
Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ, η Ανάληψη είναι η υπέρτατη προσπάθεια του ανθρώπου να εισέλθει στις ανώτερες σφαίρες, η δε ψυχή απολύεται των επίγειων δεσμών και των κυκλικών επαναγεννήσεων.
Ο μοναδικός σκοπός του Ιησού Χριστού ήταν να διδαχτεί ο κόσμος την Ανάληψη. Βέβαια δεν μπορεί να είναι εύκολη η Ανάληψη για τον καθημερινό άνθρωπο, αν και ο ίδιος ο Ιησούς δίδασκε ότι δύνασθε να κάνετε έργα σαν τα δικά μου και ακόμη μεγαλύτερα…. »
Συγγραφέας : Ν. Αργυρίου
Εκδόσεις : «ΠΑΥΛΟΣ»
http://pavlosbooks.blogspot.com diadrastika.com
0 comments
Δημοσίευση σχολίου