Ο οικονομικός και εξουσιαστικός έλεγχος αποτελούν τα κίνητρα της ρατσιστικής συμπεριφοράς και προτρέπουν ακόμη και στην υιοθέτηση αυτής της επιθετικής τακτικής, έναντι των εξιλαστήριων θυμάτων. Ο ρατσισμός δεν είναι σημερινό φαινόμενο.
Υπήρχε σε διάφορες μορφές και εκφάνσεις στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπινων κοινωνιών, ενώ τους τελευταίους αιώνες απέκτησε και ιδεολογικό υπόβαθρο, ως προκάλυμμα των αντιδεοντολογικών του κινήτρων, γιατί ακόμη και η δεοντολογία του χρήματος και της εξουσίας έχει καταστεί περισσότερο υπολογίσιμη από την δεοντολογία που διέπει την ανθρωπιστική σύμβαση συμβίωσης.
Η όμοια αντίδραση στην δράση του ρατσισμού, που λέγεται «reverse racism», τοποθετεί τα θεμέλια για εμφυλιοπολεμικές συρράξεις στις μάζες και έτσι αποκλείονται κι άλλες ομάδες πληθυσμού από την διεκδίκηση.
Ο ρατσισμός δουλεύει επίσης, ως αποπροσανατολιστική σκέψη, στην συμμετοχή για την ανάδειξη πολιτικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να ευνοούνται τα πολιτικά σχήματα, που φαίνονται, αλλά δεν έχουν, ως πραγματικό στόχο την βελτίωση της ζωής του ανθρώπου.
Ο ρατσισμός αποτελεί ένα άψογο εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου, προκειμένου να διατηρεί την μαζικότητα στην κατανάλωση χρήματος και ταυτόχρονα να ασκεί το διαίρει και βασίλευε, ενεργοποιώντας τα κατώτερα ένστικτα των λαών.
Πολλές φορές δε, οι μεγαλύτεροι φαινομενικά αντιρατσιστές υποκινούν και συντηρούν υπόγεια το μεγαλύτερο ρατσισμό στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, τον οικονομικό ρατσισμό, την κατανομή των ανθρώπων σε πρώτης , δεύτερης και τρίτης ταχύτητας πολίτες, ανάλογα με τα εισοδηματικά τους κριτήρια και τα κράτη σε πρώτης , δεύτερης και τρίτης ταχύτητας κράτη, ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα να επιβάλλονται στα υπόλοιπα.
Αρμέγονται δηλαδή τα έθνη «πολυεθνικά», ενώ ιεραρχούνται με βάση τη ράτσα τους, όταν πρόκειται να διεκδικήσουν τα νόμιμα οικονομικά τους δικαιώματα. Είναι γνωστή όμως η λαική ρήση : «Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες…»
0 comments
Δημοσίευση σχολίου