Φωτιζόμενοι (πολλώς σκοπευμένο), οι επιστήμονες υποψιάζονται τώρα ότι οι νευρώνες του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι ικανοί να επικοινωνούν μέσω του φωτός.
Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα δείχνει ότι οι νευρώνες στους εγκεφάλους των θηλαστικών μπορούν να παράγουν φωτόνια φωτός ή βιοφωτόνια. Παραδόξως, τα φωτόνια εμφανίζονται εντός του ορατού φάσματος φωτός και κυμαίνονται από κοντά σε υπέρυθρα έως ιώδη (200 έως 1.300 νανόμετρα).
Επιπλέον, όταν συμβαίνει οπτική επικοινωνία, τα βιοφωτόνια επηρεάζονται από την κβαντική διεμπλοκή. Μερικές φορές υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση μεταξύ των φωτονίων που μπορούν να παρομοιαστούν με τη συνείδηση ή ακόμα και με το πνεύμα.
Σε πολλά πειράματα, οι εγκέφαλοι αρουραίων πέρασαν ένα βιοφωτόνιο ανά νευρώνα ανά λεπτό, πράγμα που σημαίνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος θα πρέπει να μπορεί να μεταφέρει πάνω από ένα δισεκατομμύριο βιοφωτοτόνια ανά δευτερόλεπτο. Φυσικά, αυτό αναγκάζει κάποιον να αναρωτηθεί εάν υπάρχει ή όχι άμεση σχέση μεταξύ της ποσότητας φωτός που μπορεί να παραχθεί και να μεταδοθεί και του βαθμού της ολικής συνείδησης που έχει ένα ον.
Εάν η προαναφερθείσα υπόθεση είναι αληθής – και υπάρχει στενή σχέση μεταξύ βιοφωτονίων, φωτός και συνείδησης – τότε αποδεικνύεται ότι υπάρχουν σίγουρα πολλά περισσότερα που χρειάζεται να μάθουν και να μελετήσουν τα ανθρώπινα όντα για το φως γενικότερα.
Τα αρχαία κείμενα και οι θρησκείες αναφέρουν ότι οι άγιοι είναι φωτισμένοι άνθρωποι που διαθέτουν λαμπερούς κύκλους πάνω από τα κεφάλια τους, συμπεριλαμβανομένων των κειμένων της Αρχαίας Ελλάδας, της Αρχαίας Ρώμης, του Ινδουισμού, του Βουδισμού, του Ισλάμ και του Χριστιανισμού.
Ωστόσο, αυτός ο λαμπερός κύκλος μπορεί να ήταν απλώς αποτέλεσμα μιας υψηλής συνείδησης, αν και αυτό από μόνο του θα υποστήριζε την ιδέα μιας συσχέτισης μεταξύ βιοφωτονίων και συνείδησης. Πράγματι, η λέξη διαφωτισμός υπονοεί εγγενώς αυτή τη σύνδεση επίσης.
Ωστόσο, ίσως το πιο αξιοσημείωτο σημείο όλων είναι ότι οι εγκέφαλοί μας μπορούν να παράγουν φως – ή ότι η συνείδηση και το πνεύμα μας δεν θα μπορούσαν να περιέχονται μέσα στο σώμα μας. Σύμφωνα με την κβαντική διεμπλοκή, δύο εμπλεγμένα φωτόνια μπορούν να αντιδρούν αμέσως (ή να αλληλεπιδρούν) αν ένα από τα φωτόνια επηρεαστεί, ανεξάρτητα από το πού το άλλο φωτόνιο βρίσκεται στο σύμπαν.
Εάν επεκταθείτε επ’ αυτού, μπορείτε να αρχίσετε να αναρωτιέστε αν υπάρχει ένας κόσμος στο εσωτερικό του φωτός και εάν διαφορετικά φωτόνια μπορεί να είναι πύλες που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών κόσμων.
Επιπλέον, μπορεί να είναι ακόμη δυνατό για το πνεύμα και τη συνείδησή μας να επικοινωνούν με οργανισμούς μέσω βιοφωτονίων.
Κβαντική εμπλοκή. Εννοιολογικό έργο τέχνης ενός ζευγαριού εμπλεγμένων κβαντικών σωματιδίων ή γεγονότων (αριστερά και δεξιά) που αλληλεπιδρούν σε απόσταση. Η κβαντική εμπλοκή είναι μία από τις συνέπειες της κβαντικής θεωρίας. Δύο σωματίδια θα φαίνεται να συνδέονται σε ολόκληρο το διάστημα και τον χρόνο, με αλλαγές σε ένα από τα σωματίδια (όπως παρατήρηση ή μέτρηση) που επηρεάζουν το άλλο. Αυτό το στιγμιαίο φαινόμενο φαίνεται να είναι ανεξάρτητο από το χώρο και το χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι, στην κβαντική σφαίρα, το αποτέλεσμα μπορεί να προηγηθεί της αιτίας.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει το φαινόμενο των καταστάσεων των φωτονίων να επηρεάζονται από τη συνειδητή τήρηση. Ίσως η παρατήρησή μας να επικοινωνεί μέσω των βιοφωτονίων μας με ένα φωτόνιο το οποίο παρατηρείται.
Πράγματι, το φως είναι μια ενιαία ουσία που διασκορπίζεται μέσα από το Σύμπαν και η οποία μπορεί να επηρεαστεί από κάθε μεμονωμένο σωματίδιο φωτός.
Είναι μακριά από τελειωμένη περίπτωση, αλλά πραγματικά κατανοώντας τι είναι και από πού προέρχεται η συνείδηση, δεν θα ήταν και τόσο μυστηριώδης – ούτε και συναρπαστική – ασχέτως αν αυτό δεν συνέβαινε πάντοτε.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου