Δεν είναι φαντασίωση. Δεν είναι επιστημονική φαντασία. Δεν είναι σάτιρα.
Μια νέα ψυχολογική έρευνα που δημοσιεύθηκε στην τελευταία έκδοση του περιοδικού της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αναγκαστική χορήγηση οξυτοκίνης στους ξενοφοβικούς μπορεί να τους κάνει πιο φιλικούς στους "πρόσφυγες".
Η δημοσιευμένη έρευνα (εδώ σε pdf), που έχει τίτλο “Η συμμόρφωση με υποχρεωτική οξυτοκίνη μειώνει την ξενοφοβική απόρριψη εξωτερικής ομάδας”, περιγράφει μια επιτυχή απόπειρα χειραγώγησης του ανθρώπινου μυαλού μέσω χημικής παρέμβασης. Ο στόχος ήταν να κάνει τους ανθρώπους πιο ανεκτικούς στη μαζική μετανάστευση αλλάζοντας την ορμονική ανταπόκρισή τους προς τους δήθεν "μετανάστες".
Οι επιστήμονες εξέτασαν 183 λευκούς Καυκάσιους που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να κάνουν δωρεές σε άτομα που έχουν ανάγκη, τα μισά από τα οποία ήταν πρόσφυγες (εξωτερική ομάδα) και τα μισά από τα οποία ήταν ντόπιοι (εσωτερική ομάδα).
Οι συμμετέχοντες που σημείωσαν χαμηλά επίπεδα ξενοφοβίας ήταν ευνοϊκοί στην εξωτερική ομάδα. Αυτή η προτίμηση αυξήθηκε περαιτέρω μετά από ενδορινική χορήγηση οξυτοκίνης, μιας ορμόνης που παίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική σύνδεση και στη σεξουαλική αναπαραγωγή. Από την άλλη πλευρά, οι συμμετέχοντες που σημείωσαν υψηλά ποσοστά ξενοφοβίας έδειξαν προτίμηση για την εσωτερική ομάδα.
Η εξελικτική ψυχολογία, οι συγγραφείς γράφουν, έχει δείξει ότι οι άνθρωποι έχουν μια πραγματική τάση να αντιπαραβάλλουν ανθρώπους σαν εμάς (εσωτερική ομάδα) με άλλους (εξωτερική ομάδα). Εάν δηλαδή οι άνθρωποι έχουν μια εξελικτική προτίμηση για την εσωτερική ομάδα, πώς θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί η αλτρουιστική συμπεριφορά; Απάντηση: με κανονιστική πίεση για την επιβολή αυτής της συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με την έρευνα:
”Εν μέσω της ταχείας παγκοσμιοποίησης, η ειρηνική συνύπαρξη των πολιτισμών απαιτεί μια βαθύτερη κατανόηση των δυνάμεων που επιβάλλουν την κοινωνική (θετική) συμπεριφορά και την ανατροπή της ξενοφοβίας. Ωστόσο, οι συνθήκες που προωθούν αυτόν τον εξωτερικό αλτρουισμό δεν έχουν καθοριστεί. Εδώ αναφέρουμε τα αποτελέσματα ενός ελεγχόμενου με φάρμακο πειράματος που δείχνει ότι η ενισχυμένη δραστηριότητα του συστήματος οξυτοκίνης συνδυασμένη με φιλανθρωπικούς κοινωνικούς δείκτες μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ξενοφοβίας ενισχύοντας τον αλτρουισμό προς τους πρόσφυγες. Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ο συνδυασμός οξυτοκίνης και ομότιμα προερχόμενων αλτρουιστικών προτύπων περιορίζει την απόρριψη εξωτερικών ομάδων ακόμη και στα πιο εγωιστικά και ξενοφοβικά άτομα και επομένως αναμένεται να αυξήσει την ευκολία προσαρμογής των ανθρώπων στα ταχέως μεταβαλλόμενα κοινωνικά οικοσυστήματα.”
Η έρευνα κατόπιν μας πληροφορεί ότι το πείραμα είχε επιτυχία καθώς μετά την χορήγηση της ορμόνης οι ”ξενοφοβικοί” άλλαξαν άποψη κατά 74%:
”Ποτέ πριν, τα άτομα δεν έπρεπε να προσαρμοστούν σε κοινωνικά περιβάλλοντα που ορίζονται από τέτοια μεγέθη εθνοτικής ποικιλότητας και πολιτιστικής διαφοροποίησης. Ωστόσο, οι νευροβιολογικές ενδείξεις σχετικά με τις στρατηγικές για τη μείωση του ξενοφοβικού αισθήματος και την ενίσχυση της αλτρουιστικής συνεργασίας με τους ξένους είναι σπάνιες. Σε μια σειρά πειραμάτων που διευθετήθηκαν στο πλαίσιο της τρέχουσας προσφυγικής κρίσης, δοκιμάσαμε την τάση 183 Καυκάσιων συμμετεχόντων να κάνουν δωρεές σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, οι μισοί από τους οποίους ήταν πρόσφυγες και οι μισοί από τους οποίους ήταν ντόπιοι.
Οι συμμετέχοντες που σημείωσαν χαμηλά επίπεδα ξενοφοβίας έδειξαν αλτρουιστική προτίμηση για την εξωτερική ομάδα, η οποία αυξήθηκε περαιτέρω μετά τη ρινική απελευθέρωση της νευροπεπτιδικής οξυτοκίνης. Αντίθετα, οι συμμετέχοντες με υψηλότερα επίπεδα ξενοφοβίας γενικά απέτυχαν να παρουσιάσουν ενισχυμένο αλτρουισμό προς την εξωτερική ομάδα. Αυτή η τάση αντισταθμίστηκε μόνο με την αντιστοίχιση της οξυτοκίνης με ομότιμα προερχόμενους αλτρουιστικούς κανόνες, με αποτέλεσμα την αύξηση κατά 74% των δωρεών που απευθύνονται σε πρόσφυγες. Συγκεκριμένα, αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν τις υποκείμενες κοινωνικοβιολογικές συνθήκες που συνδέονται με τον εξωτερικό αλτρουισμό, δείχνοντας ότι φιλανθρωπικοί κοινωνικοί δείκτες που συνυπάρχουν με ενισχυμένη δραστηριότητα του συστήματος οξυτοκίνης μειώνουν τις επιπτώσεις της ξενοφοβίας διευκολύνοντας την κοινωνική συμπεριφορά προς τους πρόσφυγες.”
Οι επιστήμονες μας πληροφορούν επίσης ότι για να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα προχώρησαν σε ιδεολογική κατήχηση χρησιμοποιώντας μέχρι και ”πιέσεις φήμης”, σε αυτό που φαίνεται να είναι ένα κραυγαλέο πείραμα κοινωνικής μηχανικής: “Στο Πείραμα 1, συνολικά 76 υγιή θηλυκά (ν = 53) και αρσενικά (ν = 23) προπτυχιακοί φοιτητές (μέση ηλικία ± SD, 21,2 ± 3,0 y) ολοκλήρωσαν την εργασία δωρεάς. Για τους σκοπούς της δημιουργίας ενός αλτρουιστικού κανόνα, τα υποκείμενα συγκεντρώθηκαν σε μια αίθουσα διαλέξεων, ενεργοποιώντας πιέσεις φήμης να πιέσουν τους πιθανούς δωρητές να ανταποκριθούν πιο γενναιόδωρα”.
Η ιδέα της χειραγώγησης ανθρώπων με χημικές ουσίες για την επιβολή κοινωνικής συμμόρφωσης θυμίζει το βιβλίο του Aldous Huxley το 1931 με τίτλο ”Brave New World”, στο οποίο ο πληθυσμός μιας δυστοπίας (μεταμφιεσμένης ως ουτοπία) ελέγχεται με ένα φάρμακο που ονομάζεται soma και φτιάχτηκε για να έχει τον πληθυσμό εφησυχασμένο και συνεργάσιμο με την κοινωνική τάξη.
Σε σύγκριση με πραγματικά γεγονότα, το εν λόγω πείραμα θυμίζει το περίφημο MK Ultra.
Και, εκτός από το γεγονός ότι σημερινά πειράματα σαν κι αυτό δημοσιεύονται πλέον ανοιχτά, η πιο τρομακτική ίσως παράμετρος είναι ότι πολλοί άνθρωποι θα το θεωρήσουν ως ένα λογικό τρόπο ”αντιμετώπισης” του ρατσισμού.
Με τα λόγια του Jon Rappoport: ”Οι συντάκτες της μελέτης ελέγχου του νου βασικά λένε: “Αν έχετε πρόβλημα με τη μαζική μετανάστευση, το πρόβλημα δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα. Έχει μόνο σχέση με το ορμονικό σύστημα. Βασικά, έχετε έλλειψη οξυτοκίνης.”
0 comments
Δημοσίευση σχολίου