Μετενσάρκωση στο Βιετνάμ

Είναι η Ha Thi Khuyen, και τώρα και ζει στο χωριό Buoc, στην κοινότητα Lam Phu, της περιφέρειας Lang Chanh, στην Thanh Hoa, που είναι κεντρική επαρχία του Βιετνάμ. Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1988 από τον Ha Van Loi και τη γυναίκα του Lo Thi Son.

Η Khuyen ήταν εντελώς διαφορετική από τα άλλα παιδιά. Στους 8 μήνες μπορούσε να περπατά και να τρέχει. Λίγο παραπάνω από ενός χρόνου μπορούσε να μιλάει. Η Khuyen έλεγε συχνά στους γονείς της ότι δεν είναι κόρη τους.

Ποτέ δεν τους αποκάλεσε μαμά ή μπαμπά αλλά τους φώναζε κουνιάδο και κουνιάδα. Τους είπε ότι ήταν η κόρη μιας οικογένειας στο χωριό Van, που βρίσκεται στην κοινότητα Yen Thang, στην ίδια περιφέρεια Lang Chanh, της επαρχίας Thanh Hoa, και ότι σκοτώθηκε σε ατύχημα. Τα χωριά Van και Buoc χωρίζονται από μια οροσειρά. Απέχουν 10 χιλιόμετρα απόσταση από τον αέρα και 110 χιλιόμετρα από το δρόμο.

Οι άνθρωποι αυτών των χωριών σπάνια συναντιούνται γιατί οι δρόμοι πάνω απ' το βουνό είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Στην αρχή του καλοκαιριού του 2000, όταν μια γυναίκα από το χωριό Van ήρθε κατά τύχη στο χωριό Buoc, η Khuyen τη γνώρισε. ήην ρώτησε αν η γυναίκα την θυμόταν ή όχι. Η γυναίκα δεν την θυμόταν."Ποια είσαι εσύ;", ρώτησε η γυναίκα."Είμαι η Chuan, ο πατέρας μου είναι ο Liem και ζει στο χωριό Van. Πέθανα πριν από 10 χρόνια", είπε η Khuyen."Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησε η γυναίκα.

"Ξαναγεννήθηκα και ζω εδώ", είπε η Khuyen.Η γυναίκα γύρισε στο χωριό Van και είπε σε όλους αυτή την ιστορία. Έμαθε ότι πριν από 10 χρόνια, ζούσε ένα κορίτσι ονομαζόμενο Chuan που είχε πεθάνει.

Λίγους μήνες αργότερα, η θεία της Chuan ήρθε στο χωριό Buoc να ερευνήσει το γεγονός. Όταν έφτασε, η Khuyen χαρούμενη πρόστρεξε σ' αυτήν. "Θεία Thuan. Γιατί είσαι εδώ;"" Ποια είσαι εσύ;" είπε η γυναίκα με το όνομα Τhuan."Είμαι η Chuan, κόρη του πατέρα μου Liem", είπε η Khuyen. "Πέθανα μετά την κατάποση ενός σπόρου από δαμάσκηνο. Πέθανα στα χέρια σου καθώς με μετάφερες στο νοσοκομείο"."Γιατί βρίσκεσαι εδώ;" ρώτησε η θεία της Chuan."Ξαναγεννήθηκα εδώ", είπε η Khuyen.

Μετά η Khuyen είπε στη θεία της για όλα τα μέλη της οικογένειας της. Στις 18 Αυγούστου του 2000, η Khuyen και η γυναίκα που την έφερε στον κόσμο πήγαν στο χωριό Van. Ήταν τόσο φτωχοί που δεν είχαν καταφέρει να επισκεφτούν το χωριό Van πριν. Η Khuyen τότε αναγνώρισε τα μέλη της οικογένειας της, φίλους και γείτονες και αναγνώρισε, επίσης, το σπίτι της όταν ο θείος της προσποιήθηκε ότι περνούσαν τυχαία από εκεί.

Τα μέλη της οικογένειας κατάλαβαν τότε ότι μοιάζει με αυτούς. Γυρνώντας στην αρχή της ιστορίας αναφέρουμε ότι η Luong Thi Chuan (πρώτη ζωή) γεννήθηκε το 1980. Όταν ήταν επτά χρονών, πέθανε.

Το 1988 ξαναγεννήθηκε με το νέο όνομα Ha Thi Khuyen.Η Lo Thi Son, ετών 36, που έδωσε ζωή στη Ha Thi Khuyen είπε: "Είμαστε παντρεμένοι για τέσσερα χρόνια και δεν είχαμε παιδιά. Μια μέρα περνούσα από το χωριό Van και έγινα μάρτυρας μιας κηδείας ενός νεαρού κοριτσιού. Είπα "τι άτυχο κορίτσι". Έμεινα έγκυος λίγες ημέρες μετά από αυτό. Η Khuyen είπε άλλη μια ιστορία.

" Η κηδεία μου προχωρούσε ενώ είδα μια γυναίκα να κάθεται στην άκρη του δρόμου που έλεγε ότι με αγαπούσε τόσο πολύ. Βιαστικά, πήδηξα μέσα στην κοιλιά της (που έμοιαζε με αυτή του Καγκουρό) και η δεύτερη ζωή μου άρχισε από τότε. Η Lo Thi Son πρόσθεσε ότι έχει τέσσερα παιδιά. Η Khuyen είναι το πρώτο, το δεύτερο πέθανε λίγο μετά τη γέννηση του, το τρίτο γεννήθηκε το 1990 και το τέταρτο γεννήθηκε το 1993.

Ο Ha Van Cap, το τέταρτο παιδί της Son, αγόρι, επίσης της είπε ότι ήταν κάποτε η κόρη της Vi Van Cuu. Ο Cap είναι τώρα αποδεκτός και από τις δυο οικογένειες. Μοιάζει με κορίτσι εξαιτίας της προηγούμενης ζωής του, όπου ήταν κορίτσι. Θέλει να φοράει φορέματα και είναι πολύ περίεργο που τα αυτιά του μοιάζουν σαν να είχαν κάποτε τρύπες για σκουλαρίκια.

Η Khuyen είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις επαναγέννησης στην κοινότητα Lam Phu. Οι ντόπιοι λένε πέντε ακόμα ιστορίες για παιδιά που έχουν επαναγεννηθεί και καλούν τους επιστήμονες να δείξουν ενδιαφέρον για τη διερεύνηση του φαινομένου. Τα περισσότερα από τα παιδιά πέθαναν σε ατύχημα ενώ ήταν πολύ νέα και ξαναγεννήθηκαν σε άλλη οικογένεια. Οι ντόπιοι το αντιμετωπίζουν σαν φυσιολογικό φαινόμενο.