Γοργόνες, τα παράξενα οντά της αρχαιότητας που υπό την μορφή ο μύθου έχει διασωθεί μέχρι σήμερα η φήμη τους αλλα και απο κάποιες αναφορές που δείχνουν οτι υπάρχουν σε αυτο τον πλανήτη ακόμα ... Πιστεύεται ότι είχαν μια περίεργη σχέση με υπνωτικά τραγούδια που παρέσυρε τους άντρες.
Τι γίνεται όμως αν ο λεγόμενος μύθος δεν ηταν και τοσο μύθος; οπως εχουμε ξανα πει οτι δεν συμβαδίζει με την "επίσημη" ιστορία το βάφτιζαν ως μύθους δηλαδή φανταστικές ιστορίες, μονο που ο όρος "μύθος" στην αρχαιότητα ηταν η περιγραφή αληθινών γεγονότων!
Για παράδειγμα, η ετυμολογία του ίδιου του όρου «Γοργόνα», έχει συνδεθεί με την λέξη «sir» και το «Seiren» που σημαίνει συναρπάζει μαγεύει με το τραγούδι. Και στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια όπλα που είχαν οι σειρήνες ήταν ακριβώς το μαγευτικό τραγούδι τους που μπορούσε να τρελαίνει και να υποτάξει τους θνητούς.
Όσο για το σώμα τους, συνήθως απεικονίζεται ως ένα υβρίδιο με κορμό και το κεφάλι μιας γυναίκας και ουράς ψαριού απο την μέση και κάτω. Ωστόσο, υπάρχουν και γοργόνες με το κεφάλι γυναίκας και το σώμα πουλιού.
Κατά την αρχαιότητα είχαν θεωρηθεί ως «πουλιά των ψυχών» και μέχρι τις αρχές του Μεσαίωνα. Μπορεί να έχουν κάποια σχέση με τις Άρπυιες, (υβρίδια με γυναικείο κεφάλι), αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων: η εμφάνιση των Άρπυιων ήταν αηδιαστική, ενώ οι σειρήνες ήταν πολύ ελκυστικές και όμορφες.
Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για σειρήνες που έχουμε, ειναι μέσα απο την Οδύσσεια, στην οποία λέει ότι ο Οδυσσέας, σύμφωνα με την εισήγηση της μάγισσας Κίρκης,που είπε να βάλει κερί στα αυτιά των ναυτικών για να μην ακούσουν τα τραγούδια και υποκύψουν σε αυτές. Υπάρχουν πολλά κείμενα που μιλούν για μόνο δύο είδη Σειρήνων.Αλλά άλλες παραδόσεις μιλούν για τρεις.
Ο μύθος για γοργόνες ήταν πάντα ένα αγαπημένο θέμα για πολλούς καλλιτέχνες.Άρχισε στη Ρώμη από τον ελληνικό κόσμο και από εκεί εξαπλώθηκε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου. Σε βιβλία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην δυτική χριστιανική τέχνη και ηταν και μέρος της διακόσμησης σε πολλά αρχιτεκτονικά κτίρια, καθώς και εξωτερική διακόσμηση σε εκκλησίες του μεσαίωνα.
Ο Αισχύλος στο έργο του «Προμηθέας Δεσμώτης», μας πληροφορεί ότι οι Γοργόνες κατοικούσαν κάπου στη Λιβύη και αλίμονο σε όποιον τολμούσε να τις κοιτάξει. Αμέσως πέτρωνε. Ιδού ένα μικρό απόσπασμα από το έργο του Αισχύλου: «Και του πελάου το σάλαγο περνώντας θα ’ρθεις: Κατά τους κάμπους τους Γοργόνειους της Κιθήνης (…) οι φτερωτές και φιλοπλόκαμες Γοργόνες, που άνθρωπος να τις δει, δεν έχει πια να ζήσει και σου το λέω αυτό τα μέτρα σου να λάβεις…». Αντίθετα ο Ησίοδος μας λέει ότι οι γοργόνες ζούσαν μέσα στη Νύχτα, πέρα από τον Ωκεανό. Εδώ θα λέγαμε ίσως να ζούσαν στα απύθμενα σκοτεινά βάθη των θαλασσών, αν θεωρήσουμε συμβολικά τη Νύχτα ως το σκοτάδι των ωκεάνειων βυθών.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή εκεί οπού ξεκινάνε οι μύθοι και οι εικασίες γυρίζοντας πίσω στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Ελληνες τις καλούσαν νηρηίδες ή θαλάσσιες νύμφες (κόρες των νερών) ή σειρήνες (νύμφες σε απλά ελληνικά σημαίνει «των νέων γυναικών»). Σε αυτές τις αναφορές των Ελλήνων δεν είναι γυναίκες με ουρές ψαριών, αλλά απλά γυμνές γυναίκες που κολυμπούν στη θάλασσα ή βρίσκονται στα βράχια της ακτής ή στις παραλίες και στις όχθες των ποταμών. Στον ελληνικό μύθο υποτίθεται ότι οι σειρήνες ήταν κατά το μισό γυναίκες και στο άλλο μισό τους πουλιά επειδή είχαν την ιδιότητα να τραγουδούν με ωραία και στεντόρεια φωνή το τραγούδι τους. Τις βλέπουμε σε αναπαραστάσεις αρχαίων Ελληνικών αγγείων να σαγηνεύουν τον Οδυσσέα στην Ιλιάδα με το τραγούδι τους!
Οι γοργόνες ήταν κόρες της Κητούς και του Φόρκυ. Ηταν η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα το κεφάλι της οποίας έκοψε ο Περσεύς μιας και ήταν η μόνη θνητή από τις τρεις. Η Σθενώ παράγεται από το ρήμα σθένω που σημαίνει είμαι δυνατός, έχω ισχύ. Η λέξη σθένος βέβαια χρησιμοποιείται και σήμερα. Η Σθενώ συμβόλιζε τη δύναμη της θάλασσας και δεν αναφέρεται σε κανένα προσωπικό της μύθο. Η Ευρυάλη παράγεται από το ευρύς και το αλς και σήμαινε την πλατιά θάλασσα.
Μαζί με τη Σθενώ συμβόλιζαν την δύναμη και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Ούτε κι αυτή αναφέρεται σε προσωπικούς της μύθους. Η Τρίτη γοργόνα η Μέδουσα είναι η κύρια γοργόνα γύρω από την οποία πλέκονται οι διάφοροι μύθοι. Το όνομά της παράγεται από το ρήμα μέδω που σημαίνει άρχω, κυβερνώ, κυριαρχώ, προστατεύω. Μέδουσα σήμαινε τη βασίλισσα, την προστάτιδα, αυτή που είχε οριστεί να φυλάει κάτι. Ο χαρακτηρισμός μέδων έχει δοθεί πολλές φορές σε θαλάσσιες θεότητες όπως στον Νηρέα, στον Φόρκυ, στον Πρωτέα, στον Τρίτωνα κ.α.
Σύγχρονη αναφορά αν και αυτα τα αποκρύπτουν.
ΣΥΜΦΩΝΑ με διάφορες πληροφορίες, το Δεκέμβριο του 2004, όταν έγινε το τσουνάμι στη Νοτιανατολική Ασία που προκάλεσε το θάνατο 280.000 ανθρώπων, τα θεόρατα κύματα έβγαλαν έξω στη στεριά διάφορα παράξενα ψάρια. Ανάμεσά τους βρέθηκε και ένα πτώμα γοργόνας με άσπρα μαλλιά και γυναικείο πρόσωπο. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν έκαναν καμιά αναφορά, ίσως γιατί δεν είχαν στη διάθεσή τους επαρκή στοιχεία, ίσως γιατί θέλησαν κάποιοι να κρατηθεί απόρρητη η είδηση.
Ασφαλώς, αν αληθεύει αυτή η πληροφορία, το πτώμα θα μεταφέρθηκε σε κάποιο μουσείο φυσικής ιστορίας για περισσότερη μελέτη.Ο Θωμάς Π. Μαστακούρης, στο βιβλίο του «Κρυπτοζωολογία», εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ, στη σελίδα 147 δίπλα από μια φωτογραφία μουμιοποιημένης γοργόνας, γράφει τα εξής: «Η Γοργόνα του Bloomsbury, όπως επικράτησε να λέγεται, ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από έναν Άγγλο ψαρά. Φυλάσσεται κάτω από ειδικά μέτρα ασφαλείας στην οικία του συλλέκτη Ρίτσαρντ Ίγκαν.
Ανάμεσα στους ειδικούς που εξέτασαν το μουμιοποιημένο σώμα της ήταν και ο Ντέιβιντ Χέπελ, διευθυντής του Βασιλικού Μουσείου του Λονδίνου, ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπόρεσε να εντοπίσει καμία απάτη…».Πέρα από τα γεγονότα, οι γοργόνες παραμένουν τα μυθικά πλάσματα που ταυτίζονται με το καλό και το κακό. Σύμβολα ενός άλλου κόσμου, που ακόμα δεν εξερευνήσαμε.©AETOS NEWS
0 comments
Δημοσίευση σχολίου