Καθώς απομένουν δύο χρόνια για να παρέλθει η δεύτερη χιλιετία, είναι σκόπιμο να εξετάσουμε και να συγκρίνουμε από ουφολογικής σκοπιάς τα γεγονότα της δεκαετίας του ’80 και της δεκαετίας που διανύουμε.
Ένα σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από αυτή τη μελέτη και σύγκριση, είναι το γεγονός, ότι το «τείχος της σιωπής» (όπως ευφυέστατα είχε αποκαλέσει ο πρύτανης των ουφολόγων την απροθυμία των μαρτύρων να αποκαλύψουν τις εμπειρίες τους σχετικά με τα ΑΤΙΑ και τους εξωγήινους), έχει υποχωρήσει αισθητά κι αυτό όπως είναι αυτονόητο, διευκολύνει σημαντικά και την έρευνα στον ελληνικό χώρο.
Σε αυτό το γεγονός που δεν είναι τυχαίο, συμβάλλει σημαντικά ο προβληματισμός που θέτουν σχετικά με αυτό το θέμα, τα διάφορα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, με ρεπορτάζ ή άρθρα, που είναι άλλοτε θετικά ή, ακόμα και σε σπάνιες περιπτώσεις, αρνητικά.
Η πληροφόρηση που παρέχεται σήμερα δεν έχει προηγούμενο, και είναι αξιοσημείωτο ότι την περασμένη χρονιά σχεδόν κάθε μήνα υπήρχαν διάφορα σχετικά άρθρα τόσο σε εφημερίδες όσο και σε περιοδικά. Αλλά και η συμβολή του ηλεκτρονικού τύπου είναι σημαντική, επειδή δίνει τη δυνατότητα σε διάφορους Έλληνες ερευνητές να ενημερώνουν σωστά και αντικειμενικά το κοινό για το φαινόμενο των UFO’s, αλλά και να προβαίνουν ακόμα και σε δημόσιο διάλογο με επιστήμονες που είναι αρνητές αυτού του φαινομένου. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το θέμα «πουλάει», όπως λέγεται στη δημοσιογραφική πιάτσα, και οι εκπομπές που το προβάλλουν «πιάνουν» υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.
Όλα αυτά έχουν το θετικό ότι οι μάρτυρες σήμερα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις μαρτυρίες τους σε ερευνητές, χωρίς να φοβούνται ότι θα τους κοροϊδέψουν ή ότι θα τους θεωρήσουν φαντασιόπληκτους. Είναι αξιοσημείωτο ότι ορισμένοι μάρτυρες έχουν το θάρρος να περιγράψουν τις εμπειρίες τους προσωπικά στα ΜΜΕ και κυρίως στην τηλεόραση, κάτι που ήταν τελείως αδιανόητο στη δεκαετία του ’80. Αυτό, όπως είναι αυτονόητο, προκαλεί μια θετική επίδραση, για το φαινόμενο των UFOs στο υποσυνείδητο των ανθρώπων, με συνέπεια ν’ αλλάζουν θέση απέναντι σε αυτό το θέμα. Είναι ενδεικτικό ότι ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι παραγωγές ταινιών επιστημονικής φαντασίας, καθώς και τα διάφορα βιβλία που σχετίζονται με τα UFO και τους εξωγήινους.
Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στη δεκαετία του ’80 και του ’90 είναι οι απαγωγές, οι οποίες στη δεκαετία που διανύουμε έχουν αυξηθεί σημαντικά σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία. Είναι αξιοσημείωτο ότι στα άτομα που έχουν απαχθεί τίθεται φραγμός μνήμης και παραστάσεις θρησκευτικού τύπου, δηλαδή παραστάσεις στις οποίες το άτομο που έχει απαχθεί νομίζει ότι συνάντησε το Θεό, αγγέλους ή αγίους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και σε άλλες που η μνήμη είναι «μπλοκαρισμένη» (είτε από υποβολές και μηχανισμούς τρίτων, είτε από λόγους υποσυνείδητης αυτοάμυνας για τη διατήρηση της νοητικής ισορροπίας), η χαλάρωση και η προσπάθεια αναδρομικής ύπνωσης αποτελούν ένα μέσο «απελευθέρωσης», η επιτυχία της οποίας βέβαια κλιμακώνεται από περίπτωση σε περίπτωση και οπωσδήποτε απαιτεί επιμονή και επανάληψη.
Έχω παρατηρήσει ότι μετά τις απαγωγές τα άτομα που έχουν απαχθεί κάνουν μια πρωτόγνωρη στροφή σε μεταφυσικούς προβληματισμούς. Αισθάνεται κανείς άλλος άνθρωπος και νιώθει ιδιαίτερη συγκίνηση με το διάβασμα της Βίβλου, καθώς επίσης και βιβλίων που έχουν σχέση με την αναζήτηση απαντήσεων στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης ψυχής. Μπορεί ακόμα να αλλάξει και τρόπο ζωής, να διαβάζει βιβλία που αφορούν την αρχαία Ελλάδα ή αρχαίους Έλληνες συγγραφείς και να αφιερώνει αρκετές ώρες κάθε μέρα σε αυτό το σκοπό.
Το σημείο όμως που πρέπει ιδιαίτερα να επισημανθεί και να τονιστεί, είναι το σπάνιο και συνάμα παράδοξο γεγονός ότι στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, συνέβησαν τα πιο σημαντικά – με τα σημερινά δεδομένα – γεγονότα. Αλλη μια αξιόλογη διαφορά συνίσταται στο γεγονός ότι στη δεκαετία του ’80 υπήρξε ποσοτική διαφορά, δηλαδή υπήρξαν περισσότερες θεάσεις ΑΤΙΑ, ενώ στη δεκαετία του ’90 η διαψορά είναι ποιοτική.
Το ’80 «έκλεισε» μ’ ένα μεγάλο κύμα (FLAP) θεάσεων, για πρώτη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο έχουμε τόσες πολλές θεάσεις, σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια επίσης χρονιά συνέβη το πιο σημαντικό ουφολογικό γεγονός της δεκαετίας στις 08.15 το πρωί της Πέμπτης 29 Ιουλίου 1989, στο χωριό Χρυσόπετρα του Κιλκίς. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της 11χρονης Εύης Σωτηροπούλου, «ένα τεράστιο άσπρο σύννεφο κατέβηκε», όπου μέσα του διακρινόταν το περίγραμμα ενός υπερφυσικά μεγάλου όντος, ανθρώπινης μορφής, που ξεπερνούσε σε ύψος το σπίτι.
Ήταν ψηλό τρία-τέσσερα μέτρα, είχε χέρια, ενώ έμοιαζε να έχει «διαλυμένα πόδια». Την «προσγείωση» συνόδευε ένας εκκωψαντικός θόρυβος -κάτι σαν έκρηξη, που άκουσαν και άλλοι στο χωριό και σείστηκε το σπίτι. Αυτό το πλάσμα άφησε και τα ίχνη του, δύο αποτυπώματα με 1,10 μήκος και 0,60 πλάτος, σε βάθος δυόμισι εκατοστών, μέσα στο έδαφος. Σημειωτέον ότι το περιστατικό άρχισε με μια ισχυρή έκρηξη.
Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’90 συνέβη το περιστατικό της Αταλάντης, στις 02/09- Εκείνο το βράδυ, εκατοντάδες μάρτυρες είδαν 12 ή 13 ΑΤΙΑ, το ένα πίσω από το άλλο να «διασχίζουν» τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, από τη Μακεδονία μέχρι και την Πελοπόννησο, όπου έκαναν στροφή και ακολούθησαν αντίστροφη πορεία. Όμως καθώς πλησίαζαν στη Λαμία, ένα από αυτά που φλεγόταν προσγειώθηκε στην περιοχή της Αταλάντης, όπου σύντομα κατέβηκαν και άλλα δύο, προφανώς για λόγους ασφαλείας.
Το περιστατικό αυτό παρακολούθησε από απόσταση 600 μέτρων η οικογένεια Καρατράντου, και η κα Καρατράντου είπε τα εξής: «Είχε βγει το φεγγάρι και μπορούσα να τα δω καθαρά. Εκεί που προσγειώθηκαν, σχημάτισαν κύκλο και φώτιζαν έντονα την περιοχή γύρω από το μεγάλο. Έμοιαζε να έχουν σχηματίσει ένα τείχος που εμπόδιζε τη φωτιά να εξαπλωθεί. Πιο εκεί υπήρχαν καλαμιές που μπορούσαν να μεταδώσουν τη φωτιά στα πεύκα. Απ’ ό,τι φάνηκε το πρωί, κάτι είχαν ρίξει, γιατί ο τόπος ήταν υγρός και η καλαμιά κολλούσε. Στεκόμασταν και παρακολουθούσαμε. Ο άντρας μου φοβήθηκε ότι μπορεί να έρχονταν προς το μέρος μας. Αρπαξε το δίκαννο και κίνησε προς το μέρος τους για να τα βλέπει καλύτερα.
Μπροστά από το φλέγόμενο αντικείμενο φάνηκαν να περνούν κάποιες σκιές, αλλά δεν μπορούσες να διακρίνεις αν ήταν άνθρωποι ή κάτι άλλο. Κάτι κάνανε μέσα στο φωτεινό κύκλο που είχαν σχηματίσει γύρω από το μεγάλο αντικείμενο. Τα αντικείμενα παρέμειναν εκεί από τις 10 περίπου το βράδυ της Κυριακής έως τις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας. Το πρωί υπήρχε μόνο λίγος καπνός και ο αδελφός μου, που πήγε στην περιοχή που είχε πέσει το μεγάλο, βρήκε κάποια εξαρτήματα μηχανισμού και ένα σπογγώδες υλικό.
Δίπλα στο σημείο πτώσης ήταν ένα πεύκο με τον κορμό καμένο χαμηλά. Ο αδελφός μου έπιασε το πεύκο και στο κορμί του εμφανίστηκαν μικρές φουσκάλες σαν να είχε καεί. Στην περιοχή της προσγείωσης υπήρχαν κυκλικά τρύπες στο έδαφος που έμοιαζαν να έγιναν από τρυπάνι, με βουναλάκια χώματος γύρω από το χείλος της κάθε τρύπας. Ένα εξάρτημα που βρήκε ο αδελφός μου και το παρέδωσε στις Αρχές, είχε χαραγμένο πάνω του ένα σήμα. Έναν κύκλο με δυο διαμετρικά αντίθετες κεραίες, που είχε μέσα του ένα σχήμα σαν κεραυνό».
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός συνέβη στις 14/08/95, στον Αγιο Στέφανο Αττικής και η σχετική μαρτυρία προέρχεται από το Θεόδωρο Παπαρώτση, ο οποίος είπε ότι μετά από έναν γδούπο που άκουσε, είδε μπροστά του ένα ον, «που ήταν ανθρωποειδές, τα πόδια του ήταν πολύ μεγάλα, έφθαναν περίπου μέχρι τη μέση του στήθους μου, το δε τρίχωμα που είχε στα πόδια του ήταν πυκνό. Το πρόσωπό του ήταν λευκό προς το ροζ, τα μάτια του γαλανά, το σώμα του δεν είχε λαιμό και το κεφάλι του έμοιαζε σαν κολλημένο στο μικρό του σώμα. Το ύψος του ήταν περίπου 2,5 μέτρα και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον παρατηρήσω καλύτερα.
Νομίζω ότι φορούσε κάτι εφαρμοστό, που έμοιαζε με χλαμύδα, που έφθανε μέχρι το μηρό του. Το άκουσα να μου ψιθυρίζει κάτι, προφανώς στη δική του διάλεκτο, και το ρώτησα τί ήθελε. Εκείνο μου έκανε με τα χέρια του το σχήμα της δεξαμενής. Του απάντησα ότι εδώ δεν υπάρχει δεξαμενή και ότι υπάρχει επάνω στο λόφο του Αγίου Δημητρίου. Τότε μου διευκρίνισε ότι ψάχνει τη δεξαμενή που είναι στην Παναγία. Κατάλαβα τότε ότι αναζητούσε τη δεξαμενή που υπάρχει στην Κοινότητα της Άνοιξης και του υπέδειξα ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει για να φθάσει εκεί. Ξαφνικά όμως το έχασα από μπροστά μου σαν να αποϋλοποιήθηκε».
Το τρίτο συμβάν έγινε ανήμερα του Πάσχα του 1996, στις 23-55, στο χωριό Ποταμός της Κέρκυρας και μάρτυρές του υπήρξαν οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού. Εκείνο το βράδυ, το ζεύγος Κώστας και Μαρίνα Περούλη πήγαινε στο σπίτι του, στις παρυφές του παραπάνω χωριού. Ο καιρός ήταν σχετικά καλός, απλώς επικρατούσε άπνοια και ψιχάλιζε, χωρίς τίποτα να προμηνύει την επέλαση των ΑΤΙΑ και τα γεγονότα που επακολούθησαν. Καθώς πλησίαζαν στο σπίτι τους άκουσαν ένα δυνατό βουητό, που έμοιαζε σαν τουρμπίνα αεροπλάνου. Επειδή θεώρησαν ότι ήταν θύελλα, που θα έπληττε την περιοχή επιτάχυναν το βήμα τους και σύντομα έφθασαν στην αυλή της οικίας τους.
Εκεί κατάπληκτοι παρατήρησαν τη γάτα τους να κάνει απότομες και σπασμωδικές κινήσεις και έντρομη να φεύγει από την αυλή, παρ’ όλο που είχε γεννήσει πρόσφατα. Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη ότι συνέβαινε κάτι το αφύσικο, αφού είναι γνωστή αγάπη των κατοικίδιων ζώων στα μικρά τους και ότι ποτέ δεν τα εγκαταλείπουν.
Αυτό το γεγονός ήταν και η πρώτη ζωντανή μαρτυρία για την παρουσία των ΑΤΙΑ, γιατί όπως γνωρίζουμε σήμερα, τα ζώα αντιδρούν ακριβώς με αυτό τον τρόπο στην παρουσία των ΑΤΙΑ. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο πολύ ιονισμένη και η ταραχή του ζεύγους Περούλη τόσο μεγάλη που δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν το κλειδί στην κλειδαριά και να ανοίξουν. Τότε παρατήρησαν τέσσερα αντικείμενα σε σχήμα σφαίρας με κόκκινο χρώμα, τα οποία περνούσαν πάνω από την περιοχή σε ύψος αρχικά περίπου διακόσια μέτρα το οποίο σταδιακά μειώθηκε στα εκατό πενήντα για να επανέλθει πάλι σύντομα στα διακόσια μέτρα και να απομακρυνθούν τελικά με μεγάλη ταχύτητα.
Όμως το πέρασμά τους πάνω από το χωριό Ποταμός προκάλεσε πολλές και ποικίλες καταστροφές – ιδιαίτερα στο σημείο που κατέβηκαν στα 150 μέτρα – που μόνο μια σφοδρή θύελλα μπορεί να προκαλέσει. Αποκόπηκαν αρκετά κλαδιά από πολλά δέντρα, ξεριζώθηκαν δέντρα, διαλύθηκαν στέγες σπιτιών. Είναι αξιοσημείωτο ότι με αυτό το φαινόμενο ασχολήθηκαν και τα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γεγονός που αποδείχνει τη σοβαρότητα του φαινομένου.
Οι καιροί αλλάζουν και ο κόσμος βλέπει με μεγαλύτερη πια σοβαρότητα όλα αυτά τα περιστατικά, τα οποία όπως είδατε, ποικίλουν και στην Ελλάδα. Ήδη η μελέτη που γίνεται για όλα αυτά είναι τεράστια και φυσικά συχνά καταλήγει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα, τα οποία έχουν αρχίσει να βρίσκουν το δρόμο τους προς τη δημοσιότητα.
Περιοδικό STRANGE n. 1 & n. 2 /Ιούνιος – Ιούλιος 1998
0 comments
Δημοσίευση σχολίου