Δεν θα έπρεπε να προκαλούν σε κανέναν εντύπωση τα επεισόδια που έγιναν μεταξύ των οπαδών της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στον τελικό του κυπέλλου. Και φυσικά την κύρια και μεγαλύτερη ευθύνη για τα όσα έγιναν δεν φέρει ούτε η αστυνομία, ούτε το ίδιο το γήπεδο.
Δεν τους ... έβαλε η αστυνομία να σκοτωθούν, ούτε το γήπεδο είχε καμία παράξενη δύναμη που μετέτρεπε τα... αρνιά σε λύκους. Αυτοί που συμμετείχαν στα επεισόδια πήγαν στο γήπεδο αποφασισμένοι να κάνουν επεισόδια. Να δείρουν, να ανοίξουν κεφάλια και να μαχαιρώσουν τους αντιπάλους τους, έτσι απλά γιατί ο δικέφαλος που φορούσαν οι απέναντι είχε διαφορετικό χρώμα.
Της Ευγενίας Κουντούρη
Φυσικά κι έχει καταντήσει κουραστικό να λέμε τα ίδια και τα ίδια, όμως αξίζει να σταθούμε σε όσους είχαν πάει στον Βόλο με τις γυναίκες και τα παιδιά τους να δουν τον τελικό και οι οποίοι δεν τον είδαν τελικά ποτέ, αφού μόλις ξέφυγε η κατάσταση με τα... χουλιγκάνια, μάζεψαν τις οικογένειες τους κι έφυγαν από το γήπεδο. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα ξαναπάνε στο γήπεδο με τα παιδιά τους και χαμένοι από αυτό βγαίνουν όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δεν τον αφορά όμως αυτό τον οπαδό. Δεν τον ενδιαφέρει στο ελάχιστο αν αυτοί που ακολουθούν την αγαπημένη του ομάδα είναι κανονικοί άνθρωποι. Παραπονιέται που δεν μπορεί να παρακολουθήσει ένα εκτός έδρας παιχνίδι, όμως «καμαρώνει» για τους «δικούς του» ανεγκέφαλους που είναι πιο σκληροπυρηνικοί από τους αντίπαλους.
Όπως καμαρώνει και για τον πρόεδρο του που είναι πιο μάγκας από τον άλλο κι έχει όλο το παρασκήνιο με το μέρος του. Βλέπετε, ο Έλληνας οπαδός ενοχλείται από το παρασκήνιο, τα στημένα παιχνίδια, τους πουλημένους διαιτητές και παίκτες, μόνο όταν όλο αυτό λειτουργεί εναντίον του. Εάν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της δική του ομάδας, κλείνει τα αυτιά, κλείνει τα μάτια και σφυρίζει αδιάφορα. Νιώθει μάγκας ρε παιδί μου. Αισθάνεται πως τα έχει... τόσα, επειδή ο πρόεδρος της ομάδας του καταφέρνει να παίρνει νίκες που δεν τις αξίζει.
Ζητάει διαφάνεια και 50-50, μόνο όταν βρίσκεται «από κάτω». Μόλις αισθανθεί πως είναι ο δυνατός του ελληνικού ποδοσφαίρου, τότε καμία αδικία δεν τον ενοχλεί. Και η καραμέλα φυσικά είναι πάντα η ίδια «να πάρουμε το αίμα μας πίσω». Οι... εκδικητές της πλάκας. Δεν είναι «ξέσπασμα» αυτό, είναι απλά υποκρισία. Θα μπορούσαν να πουν «με ενοχλεί αυτό που κάνει ο παράγοντας της αντίπαλης ομάδας και εύχομαι να βρω κι εγώ έναν τέτοιο παράγοντα για να κάνω τα ίδια».
Δεν το έχει παραδεχτεί ποτέ και κανένας αλλά αυτό είναι το χαρακτηριστικό του Έλληνα οπαδού. Η υποκρισία γενικά είναι το χαρακτηριστικό πολλών. Μας ενοχλεί για παράδειγμα που υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, όμως θα γλύφαμε όποια κατουρημένη ποδιά μας έδιναν, εάν μας έταζαν έναν διορισμό.
Οι ΠΑΟΚτζήδες, οι αγνοί αυτοί, έντιμοι οπαδοί χειροκροτούν τον Σαββίδη και φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του. Η «άδικη αυτοκρατορία» του Ολυμπιακού διαλύεται και θα φτιάξουν πλέον εκείνοι την δική τους (άδικη επίσης) αυτοκρατορία. Κι όσοι ενοχλούνται θα κόψουν σιγά – σιγά το γήπεδο. Και στο τέλος θα μείνουν μόνο οι ανεγκέφαλοι να χαίρονται με την αηδία που θα τους σερβίρουν και θα την ονομάζουν ποδόσφαιρο.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου