Το σύνδρομο του σκλάβου, στη σύγχρονη κοινωνία ...

Θέμα κοινής λογικής.Είναι τόσο εύκολο να το διαπιστώσεις, αν παρατηρείς τους ανθρώπους με ενδιαφέρον. Ο τρόπος σκέψης του σκλάβου, η νοοτροπία του υποδεέστερου ανθρώπου και η ακλόνητη πίστη στην εξουσία.

Άσε τι ισχυρίζονται αυτοί οι άνθρωποι θεωρητικά. Στα λόγια θα σου πουν άλλα, πίσω από γραφεία θα σου κάνουν τις καλύτερες αναλύσεις, στα παιδιά τους και στο σπίτι τους, θα κάνουν τους έξυπνους με διδαχές και κηρύγματα. Αλλά δες τους λίγο (ή δες τον εαυτό σου, ακόμα καλύτερα) και θα διαπιστώσεις πώς αυτό που κυβερνά τον νου τους και τις αντιδράσεις τους είναι οι πεποιθήσεις τους αντί η κοινή λογική.

Θα σταθεί για ώρες σε μια ουρά κάποιας κρατικής υπηρεσίας για να δεχθεί, στο παραπέντε, να φύγει επειδή «τελείωσε ο χρόνος» και «δεν δέχονται άλλους πελάτες». Φυσικά, το κράτος «είναι εξουσία». Θα περιμένει δέκα λεπτά στο τηλέφωνο να τον ενώσουν με κάποιο «υπεύθυνο» ή θα πάρει δέκα τηλέφωνα για να καταφέρει να βρει κάποιον στο γραφείο του, γιατί έχει δεχθεί αυτή τη συμπεριφορά τόσες φορές που του φαίνεται πια φυσιολογική.

Αφήνει τη δουλειά του, ταλαιπωρείται ώρες ολόκληρες για να προσκομίσει χαρτιά που του έχουν ζητήσει, δέχεται να ξαναπάει και να ξαναπάει, απλά γιατί θυμήθηκαν κι άλλα χαρτιά που ήθελαν στην πορεία. Θα πάει από τη μια υπηρεσία στην άλλη, γύρω - γύρω όλοι, και αν καταφέρει τελικά να φέρει εις πέρας, την «απλή» δουλειά που είχε να κάνει.

Θα βγάλει τα μισά του ρούχα και θα τον περάσουν από ακτίνες στο αεροδρόμιο «για την ασφάλεια του», (όχι για την υγεία του) επειδή έμαθε να νοιώθει ανήμπορος και μικρός μπροστά τους «νόμους». Θα πληρώσει ως καλός (υπάκουος) πολίτης, όλους τους φόρους, όλες τις εισφορές του κράτους και μετά θα κάτσει τρεις ώρες στην ουρά στον αυτοκινητόδρομο γιατί δεν έφτιαξαν τους δρόμους, ή θα περιμένει να αλλάξει δέκα φορές το φανάρι για να περάσει, γιατί περνάει, με όοοοολη τη συνοδεία του και τη μισή αστυνομική δύναμη της πόλης, ο κύριος τάδε, τάδε.

Και άπειρα άλλα παραδείγματα, που είναι τόσο εμφανή στην καθημερινότητα μας, που απλά μάθαμε να τα προσπερνάμε. Προσωπικά, απολαμβάνω κάθε φορά που μια διαφορετική μου συμπεριφορά από την αναμενόμενη, φαίνεται να βγάζει τους ανθρώπους γύρω μου από την ύπνωση και ενώνουν τις φωνές τους με τη δική μου ή να μένουν άναυδοι μπροστά στο αναπάντεχο.

Δεν σκέφτεται με την απλή, κοινή λογική του, δεν ψάχνει το δίκιο και το σωστό μέσα του, εκείνη τη στιγμή. Απλά δέχεται να καταπιέζεται γιατί έτσι έχει μάθει και έχει πιστέψει ότι αξίζει λιγότερο από την οποιαδήποτε «εξουσία» διατηρεί στο κεφάλι του. Ενισχύει άθελα του το σύνδρομο του σκλάβου, παρασύροντας κι άλλους σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί, ποιον τελικά;.

Βλέπει την πίεση και την αδικία να έρχεται απ’ έξω αλλά δεν εντοπίζει ποτέ την πίεση και την αδικία προς τον εαυτό του. Υπάρχει όμως και εκτονώνεται, εκεί που δεν πρέπει, εκεί που γίνεται παραλογισμός, υπερβολή και «εκτός τόπου και χρόνου». .

Δες τον στα γήπεδα και στις πλατείες να φωνάζει και να διαμαρτύρεται για την «αδικία». Δες τον να καταπιέζει τα παιδιά του ή τους υπαλλήλους του. Τον βλέπεις στην ουρά πίσω σου, που αρχίζει να διαμαρτύρεται επειδή τόλμησες να κάνεις άλλη μια ερώτηση στον ταμεία, επειδή δεν μάζεψες σε χρόνο μηδέν τα ψώνια από το ταμείο του σουπερμάρκετ και αυτός «βιάζεται». Και δες τον να κρύβεται όταν χρειάζεται να πάρει θέση, όταν δεν τολμά να αμφισβητήσει τις πεποιθήσεις του. Ακόμα πιστεύει ότι «ψηφίζοντας» έχει δημοκρατία. Διεξάγει άσκοπους πολέμους, διαδηλώνει άπειρες κριτικές προς τους άλλους (την εξουσία συνήθως), αλλά το επόμενο πρωί, θα τον δεις να κάθεται σε κάποια ουρά υπάκουος, μέχρι να τελειώσει η τηλεφωνήτρια τα νέα με τη φίλη της, χωρίς να βγάζει άχνα.

Το σύνδρομο του σκλάβου, στη σύγχρονη κοινωνία έχει άλλες όψεις και άλλες πρακτικές. Μάλιστα οι σκλάβοι σήμερα είναι πιο υπάκουοι και πιο ελεγχόμενοι γιατί νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι. Έτσι, διατηρούν οι σκλάβοι, το σύστημα που σκλαβώνει όλους τους άλλους μαζί τους (γιατί είναι πολλοί ακόμα) και είναι τόσο γελοίο όλο αυτό, γιατί είναι απλά θέμα κοινής λογικής!

by xristiana sophia - enallaktikimathisi