Είναι σαφώς άλλο πράγμα να κάνεις κάνα δυο ξόρκια για να επιστρέψει ο αγαπημένος σου και ολότελα άλλο να δίνεις το χέρι στον Εωσφόρο, σε μια ανίερη συμμαχία που μόνο προβλήματα τελικά γεννά και στα δυο συμβαλλόμενα μέρη.
Κι όμως, αυτό ακριβώς έκαναν οι παρακάτω άνθρωποι ή αυτό τουλάχιστον ισχυρίστηκαν οι σύγχρονοί τους! Είτε τον κάλεσαν μόνοι είτε τους καταράστηκαν αρκετά ώστε να τραβήξουν την προσοχή του, οι καταχωρίσεις της λίστας μας επιδόθηκαν λοιπόν σε σύμφωνα φιλίας με τον Σατανά, μετρώντας εξώκοσμα χρονικά που θα γίνονταν τελικά θρύλοι.Όσο για τη συμμαχία με το υπερφυσικό, πρόκειται για κομμάτια Ιστορίας που αυτό ακριβώς υποδεικνύουν…
Ο γιος του Σατανά, Κρίστοφ Χάισμαν
Ο αυστριακός ζωγράφος βαυαρικής καταγωγής των τελών του 17ου αιώνα πιάστηκε στη δίνη ενός περίεργου κυνηγιού μαγισσών και δαιμονολογίας, κάνοντας την περίπτωσή του άξια μελέτης από την ψυχολογία και τον ίδιο τον Σίγκμουντ Φρόιντ. Όταν κατέρρευσε χτυπημένος από δαιμόνια στις 29 Αυγούστου 1677, όλα έδειχναν ότι ήταν θύμα μαγιών.
Κι έτσι τον έφεραν μπροστά στις Αρχές, όπου ο ζωγράφος παραδέχτηκε ότι ό,τι έπαθε, το έπαθε από το δικό του το κεφάλι, καθώς η συμφωνία που είχε κάνει με τον Σατανά εδώ και εννιά χρόνια (1688) για να απαλλαγεί από τη φτώχεια και τη μελαγχολία δεν είχε πάει καθόλου καλά! Ο Χάισμαν είχε δεχτεί μεν να είναι ο φυσικός γιος του Εωσφόρου στη Γη(!), απέρριψε ωστόσο τις διαβολικές παροχές του αμύθητου πλούτου και των υπεράνθρωπων ικανοτήτων. Ο ζωγράφος παραδεχόταν ανοιχτά τις δύο συμφωνίες που είχε κάνει με τον Σατανά, μία γραμμένη με μελάνι και άλλη μία γραμμένη με το αίμα του, κάτι που θα φέρει στο κατόπι του έναν καθολικό ιερέα, ο οποίος τον υπέβαλε σε εξορκισμούς για να ακυρωθεί η διαβολική συμφωνία.
Ο εξορκισμός έπιασε, μιας και ο Πρίγκιπας του Σκότους εμφανίστηκε στον ύπνο του με τη μορφή δράκου και του έδωσε πίσω τη δεύτερη συμφωνία, την οποία αμέσως έσκισε ο Χάισμαν για να απαλλαγεί από τους δεσμευτικούς της όρους. Τα δαιμονικά συμπτώματά του καταλάγιασαν τώρα, ο ζωγράφος επέστρεψε στην τέχνη του (πλέον ζωγράφιζε μόνο τον Διάβολο), αν και ο Σατανάς δεν θα τον άφηνε τελικά ήσυχο.
Λίγο αργότερα τον στοίχειωσε και πάλι. Ο ζωγράφος έγραφε τώρα για τα φρικιαστικά συναπαντήματά του με το απόκοσμο πνεύμα του κακού και για τη μάχη του να σώσει την ψύχη του. Αφού υποβλήθηκε σε δεύτερη σειρά εξορκισμών, τα συμπτώματα υποχώρησαν και πάλι και ο ζωγράφος άλλαξε το όνομά του σε Αδερφό Χρυσόστομο και ζούσε πλέον μια ζωή θρησκευτικής ευλάβειας.Ο κορυφαίος ψυχαναλυτής Φρόιντ ανέλυσε την ιδιαίτερη αυτή περίπτωση δαιμονικής νεύρωσης κατά τη δεκαετία του 1920, ισχυριζόμενος ότι ο Πρίγκιπας του Σκότους αντιπροσώπευε τον προσφάτως εκλιπόντα πατέρα του Χάισμαν…
Ο Μπενβενούτο Τσελίνι και ο σικελός νεκρομάντης
Ως ένας από τους αντιπροσωπευτικότερους καλλιτέχνες της ιταλικής Αναγέννησης, ο μεγαλομανής γλύπτης Τσελίνι πέρασε στην αθανασία ως ένας από τους μεγάλους δασκάλους της δυτικής τέχνης, αν και εδώ θα μας απασχολήσει κάτι ελαφρώς διαφορετικό. Η αυτοβιογραφία του, η οποία αποκαλύπτει το εριστικό του χαρακτήρα του και τη μεγάλη ιδέα που είχε για τον εαυτό του, μας λέει επίσης την ιστορία ενός σικελού ιερέα με τον οποίο διατηρούσε ο Τσελίνι στενές φιλικές σχέσεις.
Οι δυο άντρες συζήτησαν αβέρτα θέματα τέχνης και πολιτισμού και επιδόθηκαν σε πνευματικές αναζητήσεις, όταν στην κουβέντα τους μπήκε κάποια στιγμή η νεκρομαντεία. Ο γλύπτης εξέφρασε το ενδιαφέρον του να βρεθεί κάποια στιγμή σε μια νεκρομαντική τελετή και ο καθολικός ιερέας χαμογέλασε όλο νόημα. Του έδωσε λοιπόν ραντεβού στο Κολοσσαίο, λέγοντάς του να φέρει κι έναν φίλο μαζί.
Σύντομα ο Τσελίνι και ο φίλος του Ρομίλι θα περνούσαν την πόρτα του Κολοσσαίου μόνο και μόνο για να αντικρίσουν τον ιερέα να φορά τη στολή του νεκρομάντη και να βρίσκεται πάνω από μια σειρά κύκλων που ήταν ζωγραφισμένοι στο έδαφος. Οι δυο άντρες επιστρατεύτηκαν να φροντίζουν τις φωτιές, τα αρώματα και το θυμίαμα και ο παπάς αφιέρωσε την επόμενη μιάμιση ώρα σε ξόρκια και μυστικιστικούς ψαλμούς.
Ο απορροφημένος Τσελίνι σήκωσε κάποια στιγμή τα μάτια και είδε πάνω από το Κολοσσαίο μια στρατιά δαιμόνων να κατεβαίνουν γοργά και να γεμίζουν τον χώρο. Ο νεκρομάντης του παρήγγειλε να ζητήσει ό,τι θέλει από τα δαιμόνια και ο γλύπτης παρακάλεσε να ξαναδεί μια παλιά σικελή ερωμένη του, την Αντζέλικα. Τα πνεύματα του είπαν να επιστρέψει με ένα παρθένο αγόρι.
Ο γλύπτης επέστρεψε φυσικά με έναν 12χρονο μαθητή του και δυο φίλους του τώρα. Ο νεκρομάντης του ζήτησε να βάλει το αγόρι μέσα σε μια πεντάλφα και εκείνο έντρομο ούρλιαζε τώρα για τους χιλιάδες, εκατομμύρια, δαίμονες που τον περικύκλωναν προσπαθώντας να βγουν από τους ζωγραφιστούς κύκλους. Όλοι οι παριστάμενοι κατατρομοκρατήθηκαν από τις επικλήσεις του νεκρομάντη να μείνουν τα πνεύματα κλεισμένα.
Η τελετή έληξε τελικά με κάποια πνεύματα να ξεφεύγουν πάνω στις γειτονικές στέγες, όταν ο ιερέας ζήτησε τη βοήθεια του Τσελίνι. Του είπε ότι θα μπορούσαν άνετα να εκμεταλλευτούν τους αδέσποτους δαίμονες καλώντας τους και κάνοντας κατόπιν συμφωνίες μαζί τους. Οι δυο άντρες θα μπορούσαν να αποκτήσουν όλα τα πλούτη και τη γνώση του κόσμου, φτάνει να το ήθελε ο Τσελίνι. Ο γλύπτης δεν μας λέει τι έκαναν τελικά, λίγο μετά ανέλαβε πάντως μια παραγγελία από τον ίδιο τον Πάπα! Ο Τσελίνι έγραψε: «Απορροφήθηκα και ερωτεύτηκα τόσο τη δουλειά μου αυτή που δεν σκεφτόμουν πια ούτε την Αντζέλικα ούτε και τίποτα άλλο από αυτά»…
Ο αστρονόμος Γιοχάνες Κέπλερ που έσωσε τη μητέρα του από το παλούκι και τη φωτιά
Η Καταρίνα Κέπλερ ήταν η μητέρα του περίφημου αστρονόμου και καταλυτικής φυσιογνωμίας της Επιστημονικής Επανάστασης, Γιοχάνες Κέπλερ. Ήταν όμως κι χήρα την εποχή που άρχισαν να αναδύονται οι φήμες για τη σχέση της με τον Σατανά. Κάποια στιγμή μια γυναίκα την κατηγόρησε ότι την είχε δηλητηριάσει, η Κέπλερ σύρθηκε στο δικαστήριο και οι δαιμόνιοι δικαστές της ζήτησαν να θεραπεύσει την κακομοίρα τη μαγεμένη. Αν γινόταν φυσικά καλά η δηλητηριασμένη, τότε η Καταρίνα θα ήταν μάγισσα υπεράνω αμφιβολίας, αν και εκείνη, μετά τις συστάσεις του επιστήμονα γιου της, αρνήθηκε να αναμειχθεί.
Η υπόθεση απορρίφθηκε τελικά λόγω έλλειψης αποδείξεων και οι Κέπλερ πέρασαν στην αντεπίθεση, μηνύοντας τη γυναίκα για δυσφήμιση. Έναν χρόνο όμως αργότερα, μια χούφτα κοριτσιών κατηγόρησαν την Καταρίνα ότι τις είχε καταραστεί με παράλυση και ανείπωτο πόνο και τώρα το κατηγορητήριο ήταν δριμύ: η γυναίκα κατηγορήθηκε με 49 υποθέσεις μαγείας, αν και κεντρικό ρόλο είχε πάντα η ανίερη συμφωνία της με τον Διάολο.
Η πλέον κωμικοτραγική κατηγορία ισχυριζόταν ότι είχε ξεθάψει το κεφάλι του πατέρα της για να το μετατρέψει σε κύπελλο για τις αποκρυφιστικές τελετές της! Την ώρα που περίμενε τη δίκη της, ο κυβερνήτης της Στουτγάρδης βασάνιζε ήδη μια άλλη μάγισσα, η οποία παραδέχτηκε τις σχέσεις της με τον Σατανά, κι έτσι ο Διάβολος ζούσε πράγματι το 1620 στη Γερμανία. Η μάγισσα είπε ότι τον συνάντησε μια μέρα στο δάσος και έγινε αμέσως δική του, κάνοντας πολλές φορές σεξ στα 18 χρόνια της σχέσης τους, ξεπαστρεύοντας κάποιους ανθρώπους και χρησιμοποιώντας την υπεράνθρωπη δύναμή της για να καλεί ακόμα και αστραπές και βροντές.
Αφού την αποκεφάλισαν, την έκαψαν και σκόρπισαν τις στάχτες της στους τέσσερις ανέμους, σειρά είχε τώρα η Καταρίνα, η οποία αντιμετώπιζε παρόμοιες κατηγορίες, του τύπου ότι σκότωνε ζώα κτηνοτροφίας και μικρά παιδιά με δυο της λέξεις. Ο «νομοθέτης του ουρανού» Κέπλερ αναγκάστηκε να σταματήσει την ανεπανάληπτη επιστημονική εργασία του στα έξι χρόνια που θα κρατούσε η δίκη της μητέρας του, μετακομίζοντας οικογενειακώς πίσω στη Γερμανία και προσπαθώντας να πείσει τους ιεροεξεταστές ότι δεν υπήρχε αιτιακή συνάφεια μεταξύ κατηγοριών και αποτελεσμάτων.
Ο λόγος υπεράσπισης του Κέπλερ ήταν ρητορικά άρτιος, διασκεδάζοντας τις υποψίες ότι οι αρρώστιες συνδέονται με τη μαγεία και βασίζοντας τα λεγόμενά του στη γνώση της ιατρικής και της κοινής λογικής. Η Καταρίνα πέρασε 14 μήνες αλυσοδεμένη στα μπουντρούμια του νόμου και στο τέλος αθωώθηκε, αν και ήταν σε τόσο κακή κατάσταση που θα πέθαινε έξι μήνες μετά την αποφυλάκισή της το φθινόπωρο του 1621…
Ο επιστήμονας-μάγος Μάικλ Σκοτ
Ο διαπρεπής σκοτσέζος μαθηματικός και ακαδημαϊκός του 13ου αιώνα ήταν τόσο φανατικά πολέμιος στην καταδίκη του της μαύρης μαγείας και του αποκρυφισμού που όσοι τον ήξεραν πίστευαν ακράδαντα ότι όλος αυτός ο φανατισμός και το πρόδηλο μίσος ήταν βιτρίνα, έχοντας προφανώς κάτι να κρύψει. Ο Σκοτ, αφού σπούδασε στην Οξφόρδη και πήρε μετά γυροβολιά τις βασιλικές αυλές της Αγγλίας και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, κατέληξε κάποια στιγμή στη Σικελία για να αναλάβει τη θέση του βασιλικού αστρολόγου του Φρειδερίκου Β’ Χοχενστάουφεν, του μετέπειτα αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Στο εκτεταμένο και παραγωγικότατο έργο του Σκοτ περιλαμβάνονται ακόμα και έργα για τη νεκρομαντεία και τη μαύρη μαγεία, παρά τις δημόσιες καταδίκες του, κι έτσι οι κακές γλώσσες άρχισαν κάποια στιγμή να τον κατηγορούν ότι επιδιδόταν σε αποκρυφιστικές τελετές κάτω από τον μανδύα της επιστήμης. Κι έτσι το 1230 θα βρεθεί πίσω στην Αγγλία να περιβάλλεται από μια σειρά κωμικοτραγικών φημών που γίνονταν ολοένα και πιο ακραίες.
Ο Σκοτ ήταν τώρα άρχοντας μιας ομάδας δαιμονικών πνευμάτων που έλεγχε απόλυτα, ξαποστέλνοντάς τους τα βράδια στις βασιλικές αυλές της Ευρώπης για να του φέρουν εκλεκτά τοπικά εδέσματα! Ταυτοχρόνως, μετακινούνταν με το σατανικό του άλογο, το οποίο όργωνε τον νυχτερινό ουρανό, την ίδια ώρα που για τα θαλάσσια ταξίδια του χρησιμοποιούσε ένα πλάσμα που είχε αναδυθεί κατευθείαν από τις εσχατιές της Κόλασης!
Στις πραγματικά απίστευτες διηγήσεις του κόσμου για τον μάγο πλέον Σκοτ με λαμπρά γράμματα φιγουράρει η ιστορία που ο διαπρεπής επιστήμονας εξαπάτησε το σατανικό συνεταιράκι του, κάνοντάς τον να του χτίσει έναν δρόμο. Ο Πρίγκιπας του Σκότους πιάστηκε κοινώς κορόιδο από τον κοινό θνητό.
Οι δαιμονικές περιπέτειες του νεκρομάντη Σκοτ απαθανατίστηκαν ακόμα και στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, καθώς λεγόταν όλα τα τρελά και κουφά γι’ αυτόν, ότι όταν κυνηγούσε οι μάγισσες μεταμορφώνονταν σε λαγοί για να του παρέχουν θήραμα, ότι ξεκλήρισε όλη τη γαλλική πειρατεία με δυο-τρία χτυπήματα των ποδιών του σατανικού του αλόγου και άλλα τέτοια υπέροχα. Αν και η συμφωνία με τον Διάολο που είχε κάνει τον κράτησε πάντα στο απυρόβλητο των Αρχών…
Ο μοναδικός Όλιβερ Κρόμγουελ
Ακόμα και ο πολιτικός ηγέτης της Αγγλίας κατηγορήθηκε για υπόγειες διαπραγματεύσεις με τον Εωσφόρο! Ήταν βλέπετε σφοδρός εχθρός της μοναρχίας και οι άγγλοι γαλαζοαίματοι θα φρόντισαν να μην τον αφήσουν σε ησυχία. Ακόμα και μετά τον θάνατό του, η σορός του ξεθάφτηκε για να κρεμαστεί δημοσίως όταν επέστρεψε η βασιλεία στη χώρα. Και βέβαια ο Τύπος της εποχής συνήθιζε να τον αναπαριστά στις εφημερίδες με διαβολικά κέρατα, άρα κάτι πρέπει να είχε κάνει με τον Σατανά.
Ο συντηρητικός Πουριτανός λοιπόν είχε κάνει συμφωνία με τον Διάβολο και πήρε ως αντάλλαγμα την πολιτική και στρατιωτική του επιτυχία. Όταν πέθανε μάλιστα στις 3 Σεπτεμβρίου 1658, μια τεράστια καταιγίδα όργωσε την Αγγλία από άκρη σε άκρη, που δεν ήταν άλλη από την έλευση του Πρίγκιπα του Σκότους που ερχόταν να πάρει την ψυχή του εταίρου του.
Και τι ταιριαστός επίλογος σε μια εικόνα που φιλοτεχνούσαν εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια οι Βασιλόφρονες. Μέχρι τις αρχές του 1650, όλοι ήξεραν ότι ο Κάρολος Α’ ήταν ο εκπρόσωπος του Ιησού Χριστού ενώ ο Κρόμγουελ ήταν ο αντιπρόσωπος του σκότους. Η ραγδαία εξάλλου άνοδός του στην εξουσία και οι θρίαμβοί του στο πεδίο της μάχης δεν θα μπορούσαν παρά να είναι πειστικές αποδείξεις για το συμβόλαιο που είχε με τον Σατανά.
Το οποίο δεν έληξε βέβαια για την αγγλική κοινωνία ούτε μετά τον θάνατό του, καθώς οι μητέρες φοβέριζαν τώρα τα παιδάκια ότι αν δεν ήταν καλά, θα ερχόταν ο Κρόμγουελ να τα σύρει στην Κόλαση όπου ζούσε. Όσο για το θυμωμένο του πνεύμα (ολόκληρη ψυχή πούλησε!), το έβλεπαν συχνά-πυκνά οι Βρετανοί των επόμενων αιώνων να βασανίζεται στην αιώνια φρίκη. Ακόμα και γνωστές αγγλικές φράσεις με τον Σατανά είδαν τον Εωσφόρο να αντικαθίσταται με τον Κρόμγουελ!
0 comments
Δημοσίευση σχολίου