Οι άντρες που κατοικούσαν εδώ ηταν απο το Χρυσό Γένος και πολεμιστές !!ελευθεριά η θάνατος!

Αυτοί σας δουλεύουν οχι 400 χρονιά που ειχαν τουρκοκρατία, αλλα 2000 χρονιά τωρα!οι Τούρκοι δεν έφυγαν πότε απο Ελλάδα! μέχρι και τον "ναζιστικό" αετό του Δια σας εκαναν να μισείτε αυτά που εξαφάνισαν απο την Ελλάδα!! τρίζουν τα κοκάλα του Μέγα Αλέξανδρου !!!θέσπισε αυτο τον χαιρετισμό: χαίρε Αλέξανδρε βασίλευες των Μακεδόνων,(έρρωσθε & ευδαιμονείτε)δια ανατάσεως της χειρός, προς τον ϟϟ Απόλλων που κράτησαν οι Έλληνες που πήγαν στο βορά!και δημιούργησαν τους Βίκινγκς,και τους Κέλτες, -Keltori, όπως ονόμαζαν οι ίδιοι τον εαυτό τους, δηλαδή «οι κρυμμένοι», απο τους βάρβαρους που εκαναν εισβολή στην Ευρώπη!!τα πήραν απο τους Έλληνες λενε!ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΆ! οι Έλληνες τα πήραν απο Έλληνες !όταν καποτε σε όλη την Γη υπήρχαν μόνο Έλληνες! Οι "θεοί" σας μισούν για το κοσμικό έγκλημα που εκαναν στην Ελλάδα το 1940 Νότιοι "Έλληνες" να πολεμάνε τους αδελφούς Βόρειους!και για την άγνοια σας! ειστε άξιοι της μοίρας σας!

...Ησίοδος.Οι αθάνατοι αυτοί φύλακες είναι αποσταλμένοι από τον Δία και προερχόμενοι από το πρώτο γένος, το λεγόμενο Χρυσό Γένος) ειχαν μεινει καθαροί, οι βάρβαροι έλεγαν βάρβαρους τους Έλληνες έξω απο το βυζάντιο!...

Hταν ένα μέρος, όπου βασίλευαν η βαθιά σιωπή και οι μελαγχολικές σκιές. Οι Θεοί που κατοικούσαν εδώ δεν είχαν ονόματα. Ήταν οι παλαιοί Θεοί,.Εδώ ο χώρος δεν ήταν ανοιχτός και φωτεινός. Δεν υπήρχαν ρεματάκια με γάργαρο και κελαρυστό νερό, τα πουλιά δεν κελαηδούσαν αθέατα στις φωλιές τους, ο αέρας δεν ήταν βαρύς από το άρωμα των λουλουδιών. Κοιτώ στο Βορρά και βλέπω το Τείχος παγωμένο να αστράφτει στο φως του φεγγαριού.

Εδώ το δάσος ήταν σκοτεινό, πρωτόγονο και ιερό, όπως και το ζοφερό κάστρο που το περιέβαλλε. Εδώ κυλούσε ο ποταμός του ατσαλιού. Μύριζε νοτερό χώμα και αποσύνθεση. Μόνο θεόρατα πεύκα, ντυμένα την πανοπλία τους από γκριζοπράσινες βελόνες και πανύψηλες βελανιδιές φύτρωναν εδώ.

Οι άντρες που κατοικούν εδώ είναι πολεμιστές. Φρουροί των ιερών. Υπέρμαχοι αρχαίων ιδεών. Ακέραιοι φύλακες, που ζουν και πεθαίνουν στις επάλξεις. Προστατεύουν από την κακόβουλη μαγεία. Μαθαίνουν να κοιτάζουν κατάματα το φόβο γιατί, εδώ, ο Χειμώνας πάντα έρχεται. Οι άντρες εδώ κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Έχουν επίγνωση της δύναμης που νιώθουν. Την κρατούν στην καρδιά τους χωρίς να την αποκαλύπτουν. Είναι το σπαθί στο σκοτάδι, το φως που κρατά μακριά τη νύχτα.

Εδώ, ο άντρας που ηγείται, γνωρίζει τους άντρες του, όπως και εκείνοι αυτόν. Μέσα στα τείχη του επιβλητικού κάστρου κυριαρχεί η πίστη, πως ο άντρας που αποφασίζει την καταδίκη πρέπει να κρατά και το σπαθί, χωρίς να αντλεί ευχαρίστηση από το καθήκον του, ούτε να αποστρέφει το βλέμμα του.