Είτε τον ξέρεις σαν Εξολοθρευτή, είτε σαν Κόναν, είτε σαν Κυνηγό θανατηφόρων εξωγήινων που η μάπα τους μοιάζει με θαλασσινό τύπου αστακό-κάβουρα, είτε απλώς τον γνώρισες ως κυβερνήτη της Καλιφόρνια, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς το όνομα Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι το εντυπωσιακό κορμί του.
Ο Αυστριακός που έκανε το bodybuilding γνωστό σε κάθε γωνιά του πλανήτη, γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου του 1947, γιος του αξιωματικού των SS, του Gustav Schwarzenegger o Σβαρτσενέγκερ έχει δηλώσει δημοσίως ότι θαυμάζει την αρχαία Ελλάδα..Επηρεασμένος από τους προσωπικούς του ήρωες, Steve Reeves και Johnny Weissmuller, τους οποίους γνώρισε μέσα από την μεγάλη οθόνη, ο Άρνολντ μόλις στα δεκατέσσερα αποφάσισε να ασχοληθεί με το bodybuilding, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς έπαιζαν ποδόσφαιρο. Στην ηλικία των 18, ενώ υπηρετούσε την θητεία του στον Αυστριακό στρατό, συμμετείχε για πρώτη φορά σε διαγωνισμό Bodybuilding, κερδίζοντας τον Ευρωπαϊκό τίτλο στους εφήβους.
Ένα χρόνο αργότερα, ενώ προπονούταν μόνος του με πρωτόγονα μέσα, ταξίδεψε στο Λονδίνο για να λάβει μέρος στο ερασιτεχνικό Mr. Universe ανδρών, όπου κατάφερε να διακριθεί, κατακτώντας την δεύτερη θέση. Ένας από τους κριτές του διαγωνισμού εντυπωσιασμένος από την ακαλλιέργητη σωματοδομή του νεαρού Αυστριακού, του πρόσφερε στέγη στο Λονδίνο για τους επόμενους μήνες και την ευκαιρία να γυμναστεί σε γυμναστήριο με σύγχρονα όργανα. Όπως ανέφερε ο ίδιος σε συνέντευξη του το 2002, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα, καθώς η οικογένεια που τον φιλοξενούσε ήταν πολυπληθής και ένιωθε λίγο άβολα στο σπίτι. Έτσι, αναγκάστηκε να την βγάζει όλη μέρα σχεδόν στο γυμναστήριο.
Αυτό μάλλον τον ωφέλησε όμως, καθώς λίγους μήνες αργότερα θα στεφόταν πανηγυρικά Mr. Universe σε ηλικία μόλις 20 ετών. Αφού κέρδισε τον συγκεκριμένο τίτλο συνολικά τέσσερις φορές, είδε επιτέλους τα όνειρά του να γίνονται πραγματικότητα, όταν δέχθηκε πρόταση να αγωνιστεί για τον μεγαλύτερο τίτλο του σπορ, το περιβόητο Mr. Olympia που θα λάμβανε χώρα στη Νέα Υόρκη. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη σε διάφορες συνεντεύξεις, η Αμερική αποτελούσε το υπέρτατο όνειρο του από την ηλικία των δέκα ετών.
“Tο bodybuilding ήταν απλά το εισιτήριο για εμένα. Το όνειρο μου από μικρό παιδί ήταν να γίνω ηθοποιός. Και αυτό μόνο πηγαίνοντας στην Καλιφόρνια (Hollywood) θα το κατάφερνα.”
Βέβαια ο δρόμος του μόνο με ροδοπέταλα δεν ήταν στρωμένος και σε μια Αμερική των late 60’s όπου όλα άλλαζαν, ο “Terminator” θα ξαναέβρισκε το αμαρτωλό παρελθόν του πατέρα του μπροστά του. Ο Άρνολντ δεν μιλούσε καλά Αγγλικά, ήταν Αυστριακός, γιος πρώην αξιωματικού των Ναζί, σε μια χώρα που οι ήρωες της εποχής έμοιαζαν με τον Muhammad Ali, Bruce Lee και Kareem Abdul-Jabbar. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Σβατζενέγκερ έπρεπε να διαγωνιστεί εναντίον του Αφρό-Κουβανού Sergio Oliva, νικητή του τίτλου Mr. Olympia των δυο προηγούμενων ετών (1967 και 1968) και αδιαμφισβήτητο φαβορί εκείνη τη χρονιά.
Κατά γενική ομολογία ο Άρνι ήταν οριακά καλύτερος, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Για να κερδίσει έπρεπε να είναι πολύ καλύτερος και αυτή υπήρξε η πρώτη και τελευταία ήττα του, στο Mr. Olympia.Την επόμενη χρονιά (1970), ο Άρνολντ συνέτριψε τον Oliva και στα είκοσι τρία του έγινε ο νεότερος Mr. Olympia στην ιστορία του διαγωνισμού.
Ένα ρεκόρ που αντέχει στον χρόνο μέχρι σήμερα και μάλλον δύσκολα θα σπάσει, εάν αναλογιστεί κανείς ότι ο μέσος όρος ηλικίας των Mr. Olympia τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, κυμαίνεται ανάμεσα στα 30 με 35. Από το 1970 μέχρι και το 1975 ο Άρνολντ θα κερδίσει έξι συνεχόμενους τίτλους Mr. Olympia καθώς και θρύλους του αγωνίσματος, μεταξύ άλλων τον Franco Columbu, Sergio Oliva, Frank Zane, Serge Nubret και Lou Ferrigno, που πιθανόν να γνωρίζεις ως Incredible Hulk.
Κάνοντας ένα διάλειμμα 4 χρόνων για να αφοσιωθεί στην ανερχόμενη κινηματογραφική του καριέρα, το 1980 ο Άρνολντ αποφασίζει να προπονηθεί για λίγους μήνες και να αγωνιστεί στο Mr. Olympia, κερδίζοντας το για έβδομη και τελευταία φορά. Χορτασμένος από δόξα και έχοντας χάσει κάθε ενδιαφέρον για το bodybuilding, αποχώρησε ξανά, οριστικά αυτή την φορά, στα τριάντα δύο του χρόνια. Σε μία ηλικία που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμη στο άθλημα αυτός διάλεξε να σταματήσει. Ίσως για αυτό πολλοί ειδικοί του bodybuilding καθώς και συναθλητές του, πιστεύουν ότι θα μπορούσε να κερδίσει τον τίτλο του Mr. Olympia τουλάχιστον 13-14 φορές, αν κατά την διάρκεια της καριέρας του ήταν πλήρως αφοσιωμένος στο άθλημα.
Οι φιλοδοξίες του Άρνολντ όμως, ξεπερνούσαν τα στενά όρια του σπορ που τον ανέδειξε. Η Χολιγουντιανή καριέρα που ακολούθησε του απέφερε μια περιουσία 500 εκατομμυρίων δολαρίων, τον ανέδειξε σαν τον πιο επικερδή movie action hero όλων των εποχών, τον βοήθησε να εκλεχθεί δυο φορές κυβερνήτης της Καλιφόρνια και σίγουρα του άνοιξε πόρτες που δεν θα είχαν ανοίξει με το bodybuilding.
Παρόλα αυτά ο Άρνολντ πρέπει να μείνει στην ιστορία σαν ο μεγαλύτερος bodybuilder και αθλητής που γεννήθηκε ποτέ. Γιατί; Διότι αν κι έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές ότι ο Πελέ, ο Μαραντόνα ή ακόμα και ο Ζιντάν ήταν bigger than the sport, ότι χωρίς τον Michael Jordan δεν υπάρχει μπάσκετ, ότι χωρίς τον Σένα ή τον Σούμι δεν υφίσταται Formula-1, ή ότι ο Φέντερερ είναι το τένις (παλιότερα έλεγαν το ίδιο για τον Μπόργκ και τον δικό μας Sampras), η αλήθεια είναι ότι τύποι σαν τον Μπέκαμ, τον Μέσι και τον Ρονάλντο, έχουν κάνει το ποδόσφαιρο πιο δημοφιλές από ποτέ (ειδικά στο γυναικείο φύλο και τις Ηνωμένες Πολιτείες), ο LeBron και ο Stephen Curry μια χαρά τα πάνε στο ΝΒΑ, ο Sebastian Vettel με τον Lewis Hamilton, τον Fernando Alonso και τα άλλα παιδιά το κρατάνε αληθινό στην Formula-1 που επεκτείνεται με νέες πίστες όλο και πιο πολύ παγκοσμίως, ενώ στο τένις μετά τον Ρότζερ ξεπετάχτηκε αμέσως ένας Ράφα (ούτε η πρώην σου δεν σε αντικατέστησε τόσο γρήγορα), ενώ ο Νόβακ σπέρνει και θερίζει μαζί αυτή την περίοδο.
Στην περίπτωση του Σβατζενέγκερ με το bodybuilding όμως, ο “Terminator” παραμένει το απόλυτο σύμβολο. Σε όποιο γυμναστήριο αν πας μέχρι και σήμερα, θα δεις τοιχοκολλημένη κάποια αφίσα του. Ο μεγαλύτερος διεθνής διαγωνισμός bodybuilding, μετά το Mr. Olympia φυσικά, φέρει το όνομα του: Arnold Classic. Τα πιτσιρίκια τον γνωρίζουν κι ας έχουν γεννηθεί σαράντα χρόνια μετά τις glory days του στο σπορ. Έχεις δει κανένα πιτσιρικά να αναφέρει το όνομα Πελέ σήμερα; Φιλοσοφικό το ερώτημα.
O Άρνολντ είναι στην κυριολεξία μεγαλύτερος από το ίδιο το σπορ που τον ανέδειξε και δεν υπάρχει καμιά υπερβολή σε αυτό. Ο Πελέ, ο Μαραντόνα, ο Σουμάχερ, ο Φέντερερ, ακόμα και ο Τζόρνταν, όσο τιτάνο-τεράστιοι και αν υπήρξαν, δεν είναι μεγαλύτεροι των σπορ τους και μια αντικειμενική ματιά στο σήμερα θα σε πείσει για αυτό. Συγκριτικά, εάν ρωτήσεις εκατό άσχετους στον δρόμο, τα ονόματα των τελευταίων πέντε Mr. Olympia (Dorian Yates, Ronnie Coleman, Jay Cutler, Dexter Jackson και Phil Heath) κι ύστερα αναφέρεις το όνομα του Άρνολντ, θα αντιληφθείς αμέσως το μέγεθος του μεγάλου Αυστριακού σε σχέση με τους υπόλοιπους συναθλητές του, όταν ακόμα και η γιαγιά που βγήκε να αγοράσει φασολάκια στην λαϊκή, γνωρίζει ποιος είναι o "Austrian Oak.”
Το σημαντικότερο απ’ όλα όμως, είναι ότι ο Άρνολντ δεν είχε καμία Nike, Adidas, Reebok, Ferrari, Head ή άλλη πολυεθνική να τον στηρίζει. Δεν είχε εκατομμύρια Αργεντινών ή Βραζιλιάνων που ζουν και αναπνέουν ποδόσφαιρο να τον στηρίζουν, δεν είχε σαράντα πέντε εκατομμύρια Αφρό-Αμερικανών που δίνουν και την ζωή τους για τους ήρωες τους, δεν έγινε ποτέ καραγκιόζης μπροστά στα media φωνάζοντας ότι είναι ο “Greatest”, ούτε φόρεσε γραβάτα της Αμερικής με κονκάρδα της Mastercard. Δεν έκανε τατουάζ του Che στο κορμί του, ούτε έκανε παρέα με τον Fidel στην Κούβα. Δεν είχε καν την αγάπη των γονιών του να τον συνοδεύει παρά μία στιγματισμένη πολιτικά καταγωγή. Κατά την διάρκεια της καριέρας του σαν αθλητής, ηθοποιός και πολιτικός, είχε πάντοτε τα εχθρικά media να βάλουν εναντίον του και να τον περιλούζουν με χαρακτηρισμούς όπως ατάλαντος, άσχημος και ναζιστής.
0 comments
Δημοσίευση σχολίου