Η αξιοπρέπεια των αναξιοπρεπών νεοραγιάδων!

“Είχα υποθέσει ότι στους περισσότερους ανθρώπους αρέσουν τα χρήματα περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ανακάλυψα όμως ότι τελικά η καταστροφή και οι σκοτωμοί τούς αρέσουν ακόμη περισσότερο” Μπέρτραντ Ράσελ

“Ο καθείς λαός έχει τα δεινά του, η Ελλάς έχει τους Έλληνας” Ε. Ροϊδης

Η αξιοπρέπεια των κυνικώς περιφρονημένων
Φίλοι μου, ζώα και πουλιά!
Ποιός από εσάς στην προσωπική του ζωή, θα δεχόταν ποτέ να παραμένει σε μια παρέα, όπου οι άλλοι διαρκώς θα τον έβριζαν, θα τον έφτυναν κατάμουτρα, θα τον πρόσβαλαν και θα τον απειλούσαν; Και ποιός δεν θα έφευγε από αυτή την παλιοπαρέα, αν ακόμα ήθελε να είναι και να λέγεται αξιοπρεπής; Και πώς θα άξιζε να λέγεται αυτός, που αντί να φύγει παραμένει, δεχόμενος με υποκλίσεις τους ονειδισμούς και τους χλευασμούς, αν όχι δικαίως να ονομάζεται τσουτσέκι και ραγιάς;

Λοιπόν, μου φαίνεται πως οι Έλληνες έχουν παράξενη άποψη για την αξιοπρέπεια. Πιστεύουν, δηλαδή, πως μπορούν να έχουν ταυτόχρονα και αυτήν, αλλά και την απαξίωση εκ μέρους των «φίλων» της παλιοπαρέας τους.Θέλουν και την πίτα της αξιοπρέπειας ολόκληρη, αλλά και το σκύλο της περιφρόνησης χορτάτο!

Δεν γνωρίζουν, ότι η αξιοπρέπεια είναι ακριβή και κοστίζει πολλά για να την αποκτήσεις; Ότι με το ευρώ δεν αγοράζεται, παρά μόνο η τραγωδία μιας δανειοδοτημένης υποταγής και ακόμα περισσότερες ύβρεις. Ότι αξιοπρέπεια είναι, το να ελέγχει ο νους τα ποδάρια, που είναι έτοιμα να τρέξουν πίσω από τα πάθη και από την κοιλιά για να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία της. Ότι εντέλει, η αξιοπρέπεια απαιτεί κάποτε και την απάρνηση μιας επιθυμίας, του βολέματος, της ευκολίας, αφού ο αυτοσεβασμός δεν εννοείται δίχως την αίσθηση της αυτοκυριαρχίας και την θέληση για εσωτερική ελευθερία.

Οι Έλληνες, λένε πως αποζητούν την αξιοπρέπεια τους, αλλά την ίδια στιγμή διαπραγματεύονται ακόμα την παραμονή τους στην παλιοπαρέα. Τους αρκεί μόνο, η περιφρόνηση αυτή, να συνοδεύεται «αξιοπρεπώς» και από μερικά ευρώ! @ Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος Ενα πανάθλιο Γαργαριστάν!
– Γαργάρα το περίφημο πόρισμα της περίφημης “Επιτροπής Αλήθειας για το Ελληνικό Χρέος” και η κυβερνητική petition υποστήριξης
– Γαργάρα οι επίμονες πιέσεις του “φιλέλληνα” Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ στον Σαμαρά για αθώωση του διεθυντή της ΕΛΣΤΑΤ, Α.Γεωργίου, κατηγορούμενου για τεχνητή διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος !

– Γαργάρα ότι ο ΓΑΠ (και όχι μόνο) διατελούσε σε διατεταγμένη υπηρεσία για χρεοκοπία της χώρας!
– Γαργάρα η πρόσφατη αθώωση με απαλλακτικό βούλευμα του Α. Γεωργίου (ο οποίος, συν τοις άλλοις, την περίοδο που διεύθυνε την ΕΛΣΤΑΤ ήταν και ενεργό στέλεχος του ΔΝΤ) κλπ. κλπ. κλπ!!!
Είμαστε η χώρα με τις περισσότερες εθνικές προδοσίες και τους περισσότερους προδότες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο!!! Προσοχή, στην άκρη, στην άκρη, θα ξεράσω!

Καθημερινά λαμβάνουν τόπο πολυάριθμες συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων για το πόσο άσχημα πάνε τα πράγματα, πόσο έχουν υποβαθμιστεί οι κοινωνικές δομές και η ζωή γενικότερα. Είναι αλήθεια ότι είμαστε οι σύγχρονοι ελεύθεροι πολιορκημένοι. Αυτή τη φορά όμως, μπορούμε να κινούμε το σώμα μας ελεύθερα, αλλά το πνεύμα και η ψυχή μας έχουν φυλακιστεί από τα δεσμά του φόβου και της απραξίας, που αυτός συνεπάγεται και μιας αδιάκοπης κριτικής, που μόνο σκοπό έχει “έτσι να τα πω, να ξεθυμάνω”.
Κάθε φορά η συζήτηση ακολουθεί την ίδια πορεία: πληθώρα αρνητικών παρατηρήσεων που παρουσιάζουν τα κακώς κείμενα (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, ηθικά), κριτική σε όλους και όλα (οι πολιτικοί, το σύστημα, η κρίση), άστοχη ονειροπόληση “τι ωραία που θα ήταν αν” και τελικά αδιέξοδο και συμβιβασμός “δεν βαριέσαι, γεννηθήκαμε σε άσχημη εποχή, όπου φτωχός και η μοίρα του κ.α.” και φτου κι από την αρχή.

Τις φταίει;
Μια απάντηση; Όλοι και όλα αλλά και κανείς! Εύκολη και βολική απάντηση. Αλήθεια σε όλες αυτές τις άπειρες συζητήσεις πόσοι άραγε αναρωτήθηκαν: «Ωραία τα λέω και ρίχνω και το φταίξιμο εκεί που χρειάζεται, αλλά εγώ που είμαι μέσα σε όλο αυτό; Πώς περιμένω να αλλάξει το όλο «σύστημα» αν δεν αλλάξουν τα μέρη που το συνθέτουν, ένα εκ των οποίων είμαι κι εγώ; Τι θα μπορούσα να κάνω άραγε; Τι αντίκτυπο έχουν οι επιλογές και οι δράσεις μου σε ό,τι συμβαίνει; Ποια είναι η ευθύνη μου ως μέλος της κοινωνίας;»

Ε Υ Θ Υ Ν Η
Μια λέξη που μάθαμε να τη φοβόμαστε ή τουλάχιστον να την αποφεύγουμε. Μάθαμε ότι η Ευθύνη είναι βάρος, ένα χρέος που έχουμε να εκπληρώσουμε, κι έτσι κάπου κάπως νιώσαμε ότι χρωστάμε. Όχι, η Ευθύνη δεν είναι βάρος και πολύ περισσότερο δεν είναι χρέος. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει γίνομαι κύριος του Εαυτού μου. Δεν δέχομαι παθητικά ό,τι συμβαίνει, αλλά συμμετέχω ενεργά ως δράστης επηρεάζοντας το περιβάλλον μου. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει αλλάζω, εξελίσσομαι. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει ότι είμαι συνεπής στο Λόγο και τις Πράξεις μου.

Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει ότι γνέθω ο ίδιος το υφαντό της Μοίρας μου με τις συνειδητές επιλογές και δράσεις μου. Αναλαμβάνω την Ευθύνη μου σημαίνει διεκδικώ το δικαίωμα να εκδηλώσω την Αλήθεια μου και να είμαι χρήσιμος. Δεν χρωστάμε τίποτα και σε κανένα. Η Ευθύνη αφορά τη σχέση με τον ίδιο μας τον Εαυτό. Αφορά στην κατανόηση του ποιός είμαι και τί κάνω στον κόσμο αυτό. Η Ευθύνη είναι ένα μεγάλο βήμα προς την Ελευθερία!

Κάνοντας ξανά την ίδια ερώτηση: Ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός μας;
Η απάντηση είναι εμείς οι ίδιοι, οι πλεονέκτες, οι αδαείς. Εμείς που πράττουμε ανάλογα με τα μικροσυμφέροντα και ανταγωνιστικά. Εμείς που έχουμε μολύνει τη Γη, έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη, εμείς που ξεκινήσαμε τους πολέμους και εμείς που πρέπει να τιμωρηθούμε. Το φταίξιμο πέφτει όλο στο Εμείς και στους απλούς ανθρώπους που δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο ζώο. Αυτό το βίαιο ζώο ακολουθώντας τις επιταγές της σύγχρονης φιλοσοφίας χειραγωγείται και καταστρέφει τον πλανήτη.
Αν λοιπόν ο απλός άνθρωπος δέχεται όλες αυτές τις κατηγορίες για τη βία και την άγνοιά του τότε τι να πει κανείς για τους δήθεν εκλεπτυσμένους και μορφωμένους γαλαζοαίματους οι οποίοι μολύνουν ανελέητα και ευτελίζουν την τροφή, τον αέρα και το νερό με σκοπό, να μην μπορούν πια να είναι αυτά τα ζωτικά κύρια χαρακτηριστικά του πλανήτη;

Οι παράλογες μέθοδοι εκμετάλλευσης που εφαρμόζουν οδηγούν τον πλανήτη σε καταστροφή. Ποιος άνθρωπος αν είχε υπό τον έλεγχό του την υποδομή, την έρευνα και την τεχνολογία δεν θα είχε φροντίσει για το μέλλον του και την εξέλιξη του, υπό αυτές τις συνθήκες;
Άρα θα έπρεπε μέχρι τώρα είτε να είχαν γεμίσει αποικίες στο εσωτερικό της γης ή να είχαν δημιουργήσει καινούργιες εκτός Γης. Αν ένας απλός άνθρωπος παρατηρήσει τι γίνεται γύρω του και χρησιμοποιήσει την απλή λογική και αντίληψή του και κοιτάξει όλα αυτά τα Ιδρύματα και τους θεσμούς που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν για εμάς, τότε η «αγέλη των Μαϊμούδων» θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί γιατί τα πράγματα είναι εντελώς παράλογα και καθόλου ανθρωποκεντρικά.

Ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα; Αυτό που μοιάζει το απλούστερο: Το να δεις με τα μάτια σου όσα βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου! Αν θες να τραβήξεις την προσοχή του κόσμου σε κάτι, απαγόρευσέ το και πότισέ το στην ενοχική απόλαυση μιας μυστικής ελευθεριότητας. Αν πάλι θες να κρύψεις κάτι απ’ τον κόσμο, ρίχτω μπροστά στα μάτια του και δεν θα καταλάβει από που του ‘ρθε.
Ίσως, οι απαγορεύσεις και τα ταμπού που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες απ τα εκάστοτε ιερατεία, να μην σκόπευαν στα αλήθεια να προστατέψουν τον άνθρωπο από κάποιους πολύ πραγματικούς κινδύνους, αλλά αντίθετα να τον σπρώξουν στην πλάνη μιας πλασματικής ελευθερίας, εντυπωμένης κυρίως στις αισθήσεις του. Στην ψυχολογία της μάζας, οι απαγορεύσεις οδήγησαν σε παραβάσεις, οι παραβάσεις σε καταχρήσεις και αυτές στα ενοχικά συμπλέγματα μιας ολόκληρης μασκαρεμένης κοινωνίας. Θέλει τρομερή προσοχή και πειθαρχία, όταν τραβάς το κάλυμμα της γνώσης ειδικά αν αφεθείς στον ίλιγγο του κενού που διεγείρει τις αισθήσεις! ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ